கடவுளின் பரிசு: ராத்திரி வேலை செய்யும் ரொம்ப ரசிப்பான அனுபவம்!

இரவு ஆடிட்டர் வேலை செய்யும் போது, மென்மேலும் ஒளியோடு உள்ள ஓய்வுற்ற ஹோட்டல் லொபியில், புதிய வேலை அனுபவங்களை யோசிக்கிறேன், காலை 2:30 மணிக்கு.
இந்த சினிமாடிக் தருணத்தில், நான் ஹோட்டல் லொபியின் அமைதியோடு இருக்கும் போது, இரவு ஆடிட்டராக கடந்த மூன்று மாதங்களை யோசிக்கிறேன். சுற்றுப்புறத்தின் மென்மையான ஒளி, உளவியல் யோசனைகளுக்கான அமைதியான சூழலை உருவாக்குகிறது, எனது அடுத்த முறை வேலைக்கு காத்திருக்கும் போது.

நண்பர்களே,
ஒரு நல்ல வேலை கிடைத்தால் அது வாழ்வில் ஒரு புது நூற்றாண்டு தான். ஆனா, அந்த வேலை ராத்திரி வேலையா இருந்தா... அதுவே தனி அனுபவம்! பாக்குறவங்க "ராத்திரி வேலைனா சும்மா தூங்காம இருக்கலாம்னு" நினைச்சாலும், உண்மையில் அந்த நேரம் நடக்குற விசித்திரமான சம்பவங்கள் ஒரு திரைப்படமா இருக்கும்.

நம்ம ஊர்ல ராத்திரி வேலைனு சொன்னா, காவலர், செக்யூரிட்டி, லாப் டெக்னீஷியன், சில ஹோட்டல் வேலைகள் தான் நினைவுக்கு வரும். ஆனா, வெளிநாட்டுல "நைட் ஆடிட்டர்"ன்னு ஒரு பெரிய பிரோஃபஷன் இருக்கு. தமிழ் வழக்கில் சொன்னா, ஹோட்டல் ராத்திரி கணக்கன் மாதிரி! இதோ, அப்படிப்பட்ட ஒரு ஹோட்டல் நைட் ஆடிட்டரின் "கடவுளின் பரிசு" அனுபவம் தான் இந்த கதை.

இது ஒரு சாதாரணமான இரவு. மணி இரவு 2.30. எல்லா வேலைகளும் முடிஞ்சு, காபி ஒரு கப் எடுத்துக்கிட்டு, சும்மா ஓய்வாக இருக்குற நேரம். நம்ம ஆளு பக்கத்துல இருக்குற டெஸ்க்கு சற்று மறைவாக, கைப்பேசியை நடத்திக்கிட்டே இருக்கிறார். ஆனால் அவர் முன்னாடி இருக்குற கண்காணிப்பு கேமரா, லிப்ட், கீழ்கட்டில் வாசல்கள் எல்லாமே கண்காணிப்பில் இருக்கு.

அந்த சமயத்தில்தான், ஒரே ஒரு வாசல் சத்தம். உடனே நம்ம ஆளு கைப்பேசியை வைக்கிறார் – "வந்தா யாராவது, கஸ்டமர் சர்வீஸ்ல கவனம் குறையக்கூடாது!"ன்னு. கணினி முன்பாக சென்று, வேலை பார்த்த மாதிரி பிஸியாக நிற்கிறார். அந்த நேரம், ஒரு மனிதர் பிளாஸ்டிக் பையில் ஏதோ வைத்துக்கொண்டு வெளியே வருகிறார். நம்ம ஆளு எப்பொழுதும் போல, "காலை வணக்கம்!"ன்னு (அது 2.30 மணி ஆனாலும்!), புன்னகையுடன் வரவேற்கிறார்.

விருந்தினர் நிம்மதியாக வரிசையில் வந்து, பையில் இருந்து ஒரு பாக்கெட்டைக் கொண்டுவந்து டெஸ்க்கில் வைக்கிறார். அதில், "கிரேவி சுவை சிப்ஸ்"ன்னு எழுதி இருக்கு! நம்ம ஊர்ல சிப்ஸ்னா சாம்பார், தக்காளி, மசாலா சுவை கிடைக்கும். ஆனா, இது "கிரேவி சுவை" – என்று கேள்வியே இல்லாத சுவை! அதுவும், பக்கத்தில் நிம்மதியாக, "கடவுள் எனக்கு சொன்னார், இதை உங்களுக்காக விட சொன்னார்"ன்னு சொல்லி வைக்கிறார்.

நம்ம ஆளு சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, "ரொம்ப நன்றி, எனக்கு வேண்டாம் சகோ, நீங்க தான் சாப்பிடுங்க"ன்னு நன்றியுடன் மறுக்கிறார். ஆனாலும், அவர் விருந்தினர் சிரிப்போ இல்லாமல், "இல்லை, எடுத்துக்கோங்க"ன்னு தள்ளுகிறார்.
இவ்வளவு நேரம், நம்ம ஆளு திடுக்கிட்டு "சிப்ஸ்"ன்னும், "கிரேவி"ன்னும் மட்டும் தான் கவனிக்கிறார். அது எந்த பிரான்ட், எந்த வகை என்று கூட பார்க்கவே இல்லை. நம்ம ஆளு மீண்டும், "நான் நல்லா இருக்கேன், நீங்க தான் சாப்பிடுங்க"ன்னு சொல்ல, விருந்தினர் நிதானமாகக் குனிந்து, "நன்றி, நல்ல இரவு"ன்னு சொல்லி வெளியேறுகிறார்.

இந்த சம்பவம் படிக்கும்போதும் சிரிப்பு வருகிறது, இல்லையா? நம்ம ஊர்ல இந்த மாதிரி நடக்குமா? ஒருவேளை, மதுரையில் யாராவது இரவு டீக்கடையில் வறுவல் வாங்கிட்டு, "ஏங்க, கடவுள் சொன்னாரு, உங்களுக்காக!"ன்னு கொடுத்தா, நம்ம ஊருகாரன், "சாப்பிடுங்கப்பா, நமக்கு வெறும் டீ போதும்!"ன்னு சொல்லி விடுவோம்! ஆனா, அந்த விநோதமான நேரம், அந்த விருந்தினர் நம்பிக்கை, எல்லாமே ஒரு தனி அனுபவம்.

இந்த சம்பவம் நம்மிடம் ஒரு பாடம் சொல்லுது – ஏதாவது சிறிய விஷயம் கூட, ஒருவருக்கு பெரிய மகிழ்ச்சியாக இருக்கலாம். ஒருவருக்கு "கடவுளின் பரிசு" என்று தோன்றும் விஷயம், இன்னொருவருக்குத் திடீர் சிரிப்பை தரும். வேலை என்றால் வெறும் சம்பளம், பொறுப்பு மட்டும் இல்ல. அங்க அங்க கிடைக்கும் மனிதர் மனங்களை ரசிப்பது தான் வேலையின் சுவை.

நம்ம ஊருக்காரர்களுக்கும் இது ஓர் எழுச்சி – வேலை இடம் எங்க இருந்தாலும், அங்கு மனித உறவுகள், சிறிய சந்தோஷங்கள் தான் வாழ்க்கையை இனிமையாக்கும். உங்கள் அலுவலகத்தில் ஏதாவது அபூர்வமான சம்பவம் நடந்திருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்து அனைவரையும் சிரிக்க வையுங்கள்!

முன்னொரு வாடிக்கையாளரின் வார்த்தையில் சொன்னால், "இது கடவுளின் பரிசு தான்!"


படித்ததில் பிடித்ததா? உங்கள் நண்பர்களுக்கும் பகிருங்கள்! உங்கள் அலுவலக அனுபவங்கள், அபூர்வமான சம்பவங்கள் இருந்தால் கீழே எழுதுங்கள் – நம்ம ஊரு ஹ்யூமர் எல்லாம் சேர்ந்து வாழ்வோம்!


அசல் ரெடிட் பதிவு: Gift from God