'கம்ப்யூட்டர் பிழை, குளியல் திரை மற்றும் காவலருடன் முடிந்த ஒரு ஹோட்டல் கதையா? – ஒரு முன்பணிப்பாளர் கதைக்களம்'
ஒரு ஹோட்டலில் முன்பணிப்பாளராக வேலை பார்த்தால், “ஏதாவது புதுசா நடக்குமா?” என்ற எதிர்பார்ப்பு இல்லாமல் இருக்கவே முடியாது. எப்போதும் சாமான்யமான வாடிக்கையாளர்களும், சுமூகமான check-in-உம் கிடையாது. அதிலும், பெரியவர்களது குழுவோடு, பழைய கணினி மென்பொருள், சுத்தமில்லாத அறைகள் – இது எல்லாம் சேர்ந்து ஒரு நாடகமா நடந்தது, அந்த நாள்!
அப்போதே தெரிஞ்சிக்கணும், எல்லா ஹோட்டலும், ‘பாரிஸ்’ மாதிரி பிரம்மாண்டமா இருக்கும்னு நினைச்சீங்கனா, பெரிய தவறு! நம்ம ஊர் லோட்ஜிலும், ஐயா, ரிசப்ஷனில் ஒரு பழைய கணினி இருந்தா போதும், “அறை சுத்தம் பண்ணலையா?”ன்னு கணக்கே தெரியாது. அதே மாதிரி, அந்த அமெரிக்க ஹோட்டலும் ஒரு ‘பழைய PMS’ (Property Management System) வைத்திருந்தாங்க – “அறை சுத்தமா, இல்லையா”ன்னு காட்டவே இல்ல.
இப்போ, ஒரு பெரியவர்களது குழு, குழுமி, கூச்சலிட்டு, கலகலப்பா, ஒரே சிரிப்பில் வந்தாங்க. நம்ம முன்னணி பணியாளருக்கு வாயே திறக்க விடமாட்டேங்க. “அய்யா, ஒருத்தர் பேசுங்க, நா பாத்துக்கறேன்”ன்னு சொல்லவே முடியாத நிலை. அதே நேரத்தில், கணினி பிழையால் இரண்டு அறைகள் சுத்தம் செய்யப்படாமலே இருந்தது. அதுவும், அந்த வகை அறை வேற இல்லை. பதட்டம் ஆரம்பம்!
ஒருவருக்கு மற்றொரு வகை அறை காட்ட, shower curtain-பத்தி ஆரம்பிச்சாங்க – “நாங்க glass sliding door வேணும், curtain-ல ஊர நாங்க யார்?”ன்னு. நம்ம ஊரில் பாத்தீங்கனா, “வண்டி இல்லாதா வந்தீங்களா?” மாதிரி இது! அதே மாதிரி, அமெரிக்காவில் குளியல் திரை பெரிய விஷயம்! ஆனா அந்த ஹோட்டலில், curtain தான்; sliding door இருந்த அறைகள் எல்லாம் போயிடுச்சு.
அவங்க வழியிலேயே, “நீங்க மாதிரி வேலை செய்யறவங்க தான் ஹோட்டலுக்கு கேவலம். நம்ம மாதிரி வாடிக்கையாளரை நடத்த தெரியல”ன்னு, ஒரு பத்து நிமிஷம் கூச்சலிட்டு, வாசலில் இருந்த கணவரிடம் போய், “அவர் என்னை இப்படி பேசினாரு!”ன்னு புகார் சொல்றாங்க.
அந்த நேரம் வரைக்கும், எவ்வளவு பொறுமை இருந்தாலும், ‘சாம்பாரில உப்பு அதிகமா போச்சு!’ மாதிரி, நம்ம நராப்பு வந்துடுச்சு. “நான் பூச்சணிக்காய் இல்லை, நம்மாள பிழிச்சு போடற மாதிரி நடந்துக்காதீங்க!”ன்னு சொல்லிட்டோம். அதுக்குப்பிறகு, “சீக்கிரம் போயிடுவோம்!”ன்னு அவங்க கிளம்புறாங்க. “போங்கப்பா, திரும்ப வராதீங்க!”ன்னு நம்ம வாயில் வந்தது வந்தது சொன்னோம்.
இதோ, இன்னொரு பயணிக்காரர், “நான் போலீஸ்காரரையே கூப்பிடுறேன், திருடன் இருக்கான்!”ன்னு டிராமா ஆரம்பம். அப்படியே போலீஸ்காரர் வர வர, நம்ம ரிசப்ஷனில் ஒரே பதட்டம். “உங்க மேல புகார் கொடுக்க வந்தேன்!”ன்னு, அப்படியே கதறி கதறி பேசுறாங்க. நம்ம ஊரில் அது மாதிரி நடந்தா, ‘நல்லா பேசுங்க, இல்லனா மேல மேல கோபம் வருது’ன்னு சொல்வாங்க!
போலீஸ்காரர் வந்ததும், “இது ஒரு civil matter, உங்க பிரச்சினை ஹோட்டல் மேலாதிகாரியோட பேசிக்கோங்க, எங்களால முடியாது!”னு சொல்லி, நம்ம பக்கம் வந்தாங்க. அப்போதே மேலாளர், “அவர்களுக்கு பணம் திருப்பிச்சொல்லுங்க!”ன்னு அனுமதி கொடுத்தாங்க. ஆனா, எல்லாரும் கிளம்புற மனநிலையில இருந்ததால், பணம் வாங்காம போனாங்க. கடைசியில், மற்ற அறையிலிருந்த பயணிகள், “நாங்க ரொம்ப சந்தோஷம், எங்களுக்கு இப்படி பிரச்சினை இல்லை”ன்னு சொல்ல வர, இன்னும் கொஞ்சம் மனஅமைதி.
இதை எல்லாம் பார்த்து, நம்ம நண்பர் நொந்து போய், “25 ஆண்டுகளாச்சு, இன்னும் எனக்கு ஓர் இடம் கிடைக்கல. ஆனா, இப்போதும் வீட்டுக்கூலி கட்டணும், சாப்பாடு வாங்கணும்!”ன்னு சொல்ல, நம்ம மனசு நொந்து போகும்.
இந்தப்போல சம்பவங்கள் நம்ம ஊர் லோட்ஜிலும், சின்ன ஹோட்டல்களிலும் நடக்காம இருக்காது! வாடிக்கையாளர் எப்போதும் சரி, பணியாளர்களும் மனசாட்சியோட இருப்பது முக்கியம். ஆனா, பொறுமை என்பது ஒரு வரம்பு தான். அந்த வரம்பு கடந்துச்சுன்னா, ருசிக்காத சமையல் தான்!
முடிவாக…
இந்த கதையைப் படிச்சதும், உங்க ஹோட்டல் அனுபவங்களை ஞாபகம் வந்துச்சா? வாடிக்கையாளர்களோடு நடந்த சிரிப்பு, கோபம், அல்லது ‘அடடா!’ன்னு தோன்றிய சம்பவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிரங்க! நல்லா சிரிச்சு, சிந்திச்சு, ஒரு கடின நாளை கடக்கலாம்!
—
உங்க ஹோட்டல் அனுபவம் எப்படி இருந்தது? கமெண்ட்ல சொல்லுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: The computer error, the shower curtain, the horrible escalation and the police