க்யூபிக்கிள் கத்தி – அலுவலகத்தில் நடந்த சிறிய பழிகொள்வோம் கதை!
அலுவலக வாழ்க்கை என்றால், அது ஒரு பெரிய குடும்பம் போலத்தான். எல்லாரும் ஒரே வீட்டில், ஒரே கூரையில், பல விதமான பழக்கவழக்கங்களுடன் வாழ்ந்தால் எப்படி இருக்கும்? ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்தனி பழக்கவழக்கங்கள், ரசனைகள், சிலருக்கு அதிக பேச்சு, சிலருக்கு அமைதியே பிடிக்கும். இப்படித்தான் நம் கதையின் நாயகனும் (அல்லது நாயகியும்) ஒரு க்யூபிக்கிளில் சிக்கிக்கொண்டிருக்கிறார்!
க்யூபிக்கிள் – நம் இந்திய அலுவலகங்களில் இப்போதெல்லாம் ‘கட்டாயம்’ வைத்திருக்கும் ஒரு சிறிய சுவர்ப்போன்ற பிரிவு. நாலு பேருக்கொரு பகுதி, எல்லாரும் தனித்தனியாக வேலை பார்க்கலாம். ஆனால், இதுவே சில சமயங்களில் ‘பொதுக்கூடம்’ மாதிரி சத்தம், கூச்சல், காமெடி எல்லாம் கலந்த கலாட்டாவாகி விடும்!
இந்த கதையில், நம் நாயகன் (அல்லது நாயகி) ஒரே வாரம் அலுவலகம் வந்தபோது, இரண்டு பேர்கள் வீட்டில் இருந்து வேலை செய்துவிட்டு, அவருக்கு மட்டும் “ஈலி” என்ற சக ஊழியருடன் ஒற்றைபானாக இருக்க நேர்ந்திருக்கிறது. ஓயாமல் பேசும் ஈலி! நம்மவர் கேட்டார், “சார், கொஞ்சம் அமைதியா இருக்க முடியுமா?” என்று. ஒரு நாள் ஓகே, அடுத்த நாளே இன்னொரு கலாட்டா!
ஈலி தனியா இருந்தாலும், அவங்க நண்பர்கள் எல்லாம் வந்து அந்த க்யூபிக்கிளையே சினிமா ஹாலா மாற்றிடுகிறாங்க. காபி, டீ, அலுவலக சுகாதாரம் எல்லாம் மறந்துவிட்டு, கிசுகிசு, சிரிப்பு – எங்க ஊர்ல சொன்னா, ‘கூவத்து சந்தையில் கூடி பேசுவது’ மாதிரி situation.
நம் நாயகன் கேட்டார், “சார், கொஞ்சம் மெதுவா பேச முடியுமா?” – ஆனால் அவர்களின் காதுகளில் அது விழவில்லை. அதிலும், வேலை சம்பந்தமான கேள்விக்கு பதில் சொன்ன பிறகு, மீண்டும் தன் தாய்மொழியில் பேச ஆரம்பிச்சு, சிரிப்புடன் கூட்டம் கலாட்டா.
இந்த இடத்தில், நம்மவருக்கு வந்தது ஒரு ‘திட்டம்’! “நான் எதற்கு அமைதியா இருக்கணும்? நான் என் இசையை கேட்டு, என் பாடலைப் பாடிக்கொண்டே இருப்பேன்!” – உங்களுக்கே தெரியும், நம்ம ஊரு பசங்க லைசன்ஸ் ஆபிசர் மாதிரி கிட்டத்தட்ட தான் பேசுவாங்க, ஆனா சில நேரம், நம்ம Loganathan uncle மாதிரி ‘பழிகொள்வோம்’ சிந்தனையோடு தப்பிக்க முடியாது.
பிலி ஓஷன் (Billy Ocean) என்ற ப்ரபலமான வெஸ்டர்ன் பாடகர். அவருடைய ‘கேரிபியன் க்வீன்’ (Caribbean Queen) பாடலை வித்யாசமாக நம்மவர் ஹெட்போன்ஸ் போட்டுக்கொண்டு, சத்தமாக பாட ஆரம்பிக்கிறார்! ஆனா, மற்ற அலுவலகம் கேட்காமல், தன் க்யூபிக்கிள் மக்களுக்கு மட்டும் நல்ல ‘ஓடி’ கேட்குமாறு பார்த்துக்கொண்டார்! ஈலி உடனே வந்தார், “யாரு சார், சத்தமா பாடுறது?” என்றார்! நம்மவர், “நீங்க சத்தமா பேசுற வரைக்கும், நான் சத்தமா பாடுவேன்!” என்று சொல்லி, அடுத்த பாடலுக்கு வெயிட்டிங் பண்ண ஆரம்பிச்சார்!
இதுக்கப்புறம், ஈலி கூட்டத்தை குறைத்து, மெதுவாக பேச ஆரம்பித்து விட்டார். ஓரிரு நாட்கள் அமைதி. நம்மவர் வீட்டிலிருந்துதான் வேலை பார்த்தாலும், ஈலி இனிமேல் சும்மா இருக்குமோ என்ற நம்பிக்கையோடு கதை முடிகிறது.
இது போன்ற பொது இடங்களில், ஒவ்வொருவரும் மற்றவர்களின் அமைதியை மதிக்க வேண்டும் என்பதற்கு இது நல்ல எடுத்துக்காட்டு. இல்லையென்றால், பழைய “பழி வாங்கும்” பழக்கம் நம்ம ஊரிலும், உலகம் முழுவதும் ஒரே மாதிரி தான்!
அதனால்தான் நம்ம பாட்டில் சொன்ன மாதிரி – “ஒருத்தர் சத்தமா பேசினா, இன்னொருத்தர் சத்தமா பாடுவார்!” அலுவலகம் என்பது வேலை மட்டுமல்ல; அங்கு எல்லோருக்கும் மனநிலை சமநிலையாக இருக்க வேண்டும். இல்லையென்றால், ஒரு நாள் உங்கள் பக்கத்து க்யூபிக்கிளில் இருந்து ‘கேரிபியன் க்வீன்’ சத்தம் வந்தாலும், அசம்பாவிதம் இல்லை!
நீங்கள் எப்போதாவது அப்படிப் பழிகொண்டு பார்த்திருக்கீர்களா?
உங்க அலுவலகத்தில் இப்படி சத்தம் போட்டு, சமாளிச்சு, பழிகொண்டு சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? கீழே கமெண்டில் பகிர்ந்து, நம்மோடு கலந்துரையாடுங்க!
அலுவலகம் என்பது ஒரு பெரிய குடும்பம். ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டு, ஒரு சிறிய ஏற்பாட்டில் எல்லோரும் உணர்வு பூர்வமாக வேலை செய்தால் தான், வேலை சந்தோஷமாகும். இல்லையென்றால், பழிகொள்வோம் பாடல்கள் பாடும் நாள் வரலாம்!
படிச்சது பிடிச்சிருந்தா, ஷேர் பண்ணுங்க, உங்க அனுபவங்களும் சொல்லுங்க!
(நன்றி – ரெடிட் சமூகத்தின் u/luna_rey55 அவர்களுக்கு இந்த சுவாரஸ்யமான கதைக்கு! Original post: r/PettyRevenge/Shared_workspace_pettiness)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Shared workspace pettiness