'கையிலே ஒரு தட்டி! – ஹோட்டல் முன்பணியில் நடந்த ஒரு நகைச்சுவையான சம்பவம்'
நம்ம ஊர்ல எப்போமே "கையிலே ஒரு தட்டி"ன்னா, அப்பாவிகளுக்கு பாவம், ஒரு சின்ன தண்டனை மாதிரி தான் நினைப்போம். ஆனா, இந்த கதையோ கொஞ்சம் வேற மாதிரி! ஹோட்டல் முன்பணியாளராக வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்த Reddit-யில் ஒரு நண்பர் சந்தித்த அனுபவம் தமிழ் வாசகர்கள் படித்தா சிரிப்பும் வரும், சிந்தனையும் வரும்!
உங்க ஊர்லோ, பெருசா ஓயாத வேலை பண்ற ஹோட்டல்லோ வேலை பார்த்திருக்கீங்கனா, இந்த மாதிரி வாடிக்கையாளர்கள் உங்க டயரி பதிவுல கண்டிப்பா இருப்பாங்க. எப்போமே, தங்களோட கோபத்தை, பாவம், முன்பணியாளர் மேலத் தான் சுமத்துவாங்க. அந்த மாதிரி ஒரு விஷயம்தான் இங்க நடந்திருக்குது.
ஒரு காலையில், “மிஸ்டர் மிஸிரபிள்”ன்னு நாம இப்போ அழைக்கப் போற வாடிக்கையாளர், WhatsApp மாதிரி ஹோட்டல் மெசேஜிங் சேவையில் இருந்து குறை கூற ஆரம்பிச்சார். "இந்த ஹோட்டல்ல இவ்வளவு சீக்கிரமா கட்டுமான சத்தம் ஏன்? இரவெல்லாம் தூங்க முடியாது, இரண்டு நாளா இதுதான்!"ன்னு கேட்டு, கோபத்திலே எழுதியிருந்தார்.
நம்ம நண்பர், சும்மா சிரிப்போடு பதில் சொன்னார் – “அய்யா, நம்ம ஹோட்டலுக்கு பக்கத்துல பெரிய ஹைவே வேலை நடக்குது, ஆனா நம்ம கட்டடத்துக்குள்ள எந்த வேலை நடக்குது எனக்குத் தெரியாது. உங்க அறை பக்கத்துலயும் சத்தம் கேட்கலை."
அந்த வாடிக்கையாளர், "நான் என் ஜன்னலிலிருந்து நேர்லவே வேலைக்காரர்களை பாத்தேன்!"ன்னு தள்ளிப் பிடிச்சார். நம்ம நண்பர் அதுக்குப் பதிலா, "அய்யா, நான் மேல போய் பார்த்தேன், எந்த வேலைக்காரரும் இல்லை, சத்தமும் இல்லை,"ன்னு சொல்லிக்கிட்டு வந்தார்.
இவரோ அரை மணி நேரம் புலம்பி, பிசுக்கி, "நீங்க கேட்கல"ன்னு கோபத்தில ஃபோன் வைத்தார். அதுக்குப் பிறகு, நேரில் வந்து, கையிலே தனோட மொபைல் போனை நம்ம நண்பர் முகத்துல நேர் காட்டி, "இதுதான் சத்தம் இல்லையா?"ன்னு இடித்தார். நம்ம நண்பர் சும்மா “சரி அண்ணா, truck இருக்குனு தெரிஞ்சுது, ஆனா சத்தம் கேட்கல"ன்னு சொல்ல, அந்த வாடிக்கையாளர் "நீங்க வெளிய போய் அந்த வேலைக்காரர்களை நிறுத்த சொல்லணும்!"ன்னு வற்புறுத்தினார்.
இந்த மாதிரி கோபிகள் நம்ம ஊர்லயும் அரட்டை கஃபே, அரசு அலுவலகம், அத்தனையும் காணக்கூடுமே! "நான்தான் வந்தேன், எல்லாரும் கேட்கணும்"ன்னு நினைப்பு!
நம்ம நண்பர் “நான் உள்ளே வேலை பார்க்கிறவன், வெளிய வேலைக்கு பொறுப்பு இல்ல”ன்னு சொல்ல, அவர் எரிச்சலோட பாப்பீரும் பேனும் கேட்டார். பெயர் பிளேட்டையும் சுற்றி பார்த்து, மேலாளரின் வணிக அட்டை கொடுக்கச் சென்ற நம்ம நண்பர் கையை அவர் நேரில் தட்டினார்! அதை பாருங்க, “கையிலே ஒரு தட்டி”ன்னு சொல்வது நேர்மையிலேயே நடந்தது. அப்படியே சினக்கி, குறைபடித்து போனார்.
இது மட்டும் இல்லாம, அவர் தான் அந்த அறையில் புக்கிங் போட்டவரே இல்ல – அவரோட தோழி தான்! கம்பெனி சார்பாக வந்திருந்த அந்த குழுவில் ஒருவரும் குறை சொல்லவே இல்லை. “பணம் கொடுத்து வாங்கறவங்க கேட்கலை, இலவச விருந்தினர் மட்டும் பயங்கர கோபம்!”ன்னு நம்ம ஊர் பழமொழியோ நினைச்சோம்னு சொல்லுங்க!
இந்த சம்பவம் நமக்கு என்ன கற்றுத்தருது? நம்ம ஊர்ல, “கோபம் வந்தா கூட, பண்புடன் நடந்துக்கணும்”ன்னு பெரியவர்கள் சொல்லுவாங்க. முகம் குரைத்தாலும், கை வைக்குறது தேவையில்லை. மற்றவர்கள் வேலைப்பளுவை, நம் தனிப்பட்ட கோபத்துக்கு காரணம் பண்ணிக்கூடாது.
இந்த கதையை வாசித்து, உங்க ஹோட்டல் அனுபவங்கள், சந்தித்த வாடிக்கையாளர் கதைகள், அல்லது வேற மாதிரி சிரிப்பான சம்பவங்கள் இருந்தா, கமெண்ட்ல பகிரங்க. அடுத்த முறை ஹோட்டல் முன்பணியாளரிடம் போனீங்க, சிரிப்புடன், மனம் திறந்து பேசுங்க – அவர்களுக்கும் ஒரு மனித மனசு இருக்கு, மறந்துடாதீங்க!
நன்றி!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A slap on the wrist...literally