கிரேக்க அருங்காட்சியகத்தில் நடந்த 'சிறுச்சிறு பழிவாங்கல்' – ஒரு குடும்பத்தின் வெற்றி கதையா இது?
"சொல்லுங்கப்பா, வெளிநாட்டுக்கு போனா எல்லாம் தூய்மை, ஒழுங்கு, மரியாதை – அப்படின்னு நமக்கு எல்லாருக்கும் ஒரு பிம்பம். ஆனா, அங்கேயும் நமக்கு தெரிஞ்ச சில 'டிக்கெட் லைன்' சிரமங்கள் வரலாம்னு யாரு நினைச்சாங்க?"
போன வருடம், கிரேக்க நாட்டின் கிரேட் என்ற அழகிய தீவில், ஒரு குடும்பம் அருங்காட்சியகம் பார்க்க சென்ற கதை தான் இது. நம்ம ஊரில் திருவிழா சீன் போல, அங்கேயும் அருங்காட்சியகம் பாக்க வரிசை போட்டு நின்று இருந்தாங்க. அந்த வரிசையில் நம்ம கதையின் நாயகர்கள் – ஒரு குடும்பம், சிரித்த முகத்தோடு, பொறுமையாக காத்திருந்தாங்க.
சரி, இதுவரைக்கும் எல்லாமே நன்றாகத்தான் இருந்தது. ஆனா, அங்க வந்துட்டாங்க ஒரு டூர் கைடு மேடம் – அவருக்கு அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னாடியே சீட்டும், கடைசியில் உள்ள சணக்கும் ஒண்ணும் தெரியவே இல்ல. நம்ம ஊரில் சில பேரு போல, "நான் தான் முதல்ல!" என்ற அட்டகாசத்தில், அவருடைய 20 பேர் குழுவோட, வரிசையை உடைத்துக்கிட்டு, முன்னாடி நின்ற வயதான கனடா தம்பதியரையே தள்ளி விட்டு, முன்னுக்கு வந்துட்டாங்க! அந்த தம்பதிகள், நம்ம ஊர் பெரியவர்கள் மாதிரி – "பரவாயில்ல, பொறுமையா இரு"ன்னு, எதுவும் சொல்லாம நிக்குற மாதிரி.
அந்தக் காட்சி, நம்ம கதையின் குடும்பத்துக்கு ரொம்பவே மனசு வருத்தம். "மூதாட்டி, மூதப்பா மாதிரி நல்லவர்களா நிக்குற இடத்தில, இப்படி ஒரு ரடியா நடந்து கொள்வது சரியா?"ன்னு எல்லாரும் நினைச்சாங்க. ஸ்டாப்-ல் இருந்தவர்கட்கும் பரவாயில்லை என்ற நிலையில், நம்ம கதையின் தலைவனுக்கு தான் ஒரு 'சிறுச்சிறு பழிவாங்கல்' யோசனை வந்திருக்கு!
அப்புறம் என்ன? கிரேக்க அருங்காட்சியகத்தில் நடந்தது – ஒரு 'தமிழ் பட' பாணி சண்டை இல்லை, ஆனா 'சிறுச்சிறு பழிவாங்கல்' என்ற பஞ்சாயத்து நமக்குள்ள நேர்ந்தது.
அந்த டூர் கைடு அவருடைய குழுவுக்கு அருங்காட்சியக பொருட்களை விளக்க ஆரம்பித்ததும், நம்ம கதையின் குடும்பத்தினர் – அப்பா, பிள்ளைகள் மூன்று, ஒரு 'ஜாம்பவான்' கூட்டம் போல, அந்த காட்சிகளின் முன்னே "ஆஹா, உன்னப்பாத்து தான் நா வந்தேன்"ன்னு நிற்க ஆரம்பிச்சாங்க! பிள்ளைகள், ஒன்று, இரண்டு, மூன்று – சுவாரஸ்யமாகக் கேட்டுக் கொண்டே, அந்த டூர் கைடு சொல்வதை முழுமையாக மறைத்து நின்றார்களாம்!
அந்த டூர் கைடு குழுவுக்கு, அப்பாவும் பிள்ளைகளும் 'வெள்ளை சுவர்' மாதிரி தடையாக, அவங்க சொல்வதை கேட்கவே முடியாம, குழுமம் குழுமமா சில்லறை சண்டை போல பேசி, குவியலாக 'கேள்விகள்' கேட்டார்களாம். "இந்த அருங்காட்சியகம் எப்படி? இந்தக் கட்டிடம் எப்போது கட்டப்பட்டது?" – முன்னாடியே யாரோ யூனிவர்சிடியில் கிரேக்க வரலாறு படிச்சு வந்ததால, இப்படி 'உள்ளூரு பேராசிரியர்' மாதிரி விவரிக்க ஆரம்பிச்சாங்க!
டூர் கைடு தாங்க முடியாம, "இவர்கள் போனதும் அடுத்த ஹாலுக்குப் போயிடலாம்"ன்னு நினைச்சா, அங்கயும் முன்னாடியே நம்ம பிள்ளைகள் போயி, "சார், இந்தக் கலசம் பற்றி நீங்க தெரியுமா?"ன்னு ஜாம்பவான் போஸ். அப்படியே மூன்று ஹால்கள் – நம்ம ஊர் பக்கத்தில் சின்ன வழிச்சண்டைக்கு போன மாதிரி – இந்த 'பழிவாங்கல்' நிகழ்ச்சி நடந்தது.
மனைவி மட்டும், "இது உங்க வேலை, நான் பாத்துக்கிறேன்"ன்னு பக்கத்திலயே இல்லை. ஆனா, குடும்பம் முழுக்க 'ஒற்றுமை' காட்டி, அந்த டூர் கைடு மேடம் முன்னே ரொம்பவே அசிங்கப்பட்டாங்க.
இப்படி நாலாவது ஹாலுக்கு பிறகு, "சரி, போதும், நம்மடை' பொறுப்பு முடிந்தது"ன்னு, குடும்பம் ஒழுங்கா மீண்டும் மனைவியுடன் சேர்ந்து, அருங்காட்சியகத்தை அமைதியாக பார்த்து முடிச்சாங்க. அந்த நாளும், அந்த 'சிறுச்சிறு பழிவாங்கல்' நினைவுகளும், எல்லாம் ஒரு கலகலப்பான குடும்ப அனுபவமா, இப்போவும் அவர்களுக்கு சிரிப்பை தருகிறது.
இது மாதிரி நம்ம வாழ்க்கையிலும், யாராவது ஓவரா நடந்தா, எல்லா நேரத்திலும் பெரிய சண்டை வேண்டியதில்லை. சில சமயம், சிரிப்பு கலந்த 'சிறுச்சிறு பழிவாங்கல்' தான் நல்லது!
நீங்களும் இப்படிச் சின்ன சின்ன பழிவாங்கல்கள் எடுத்திருக்கீங்களா? உங்கள் அனுபவங்களை கமெண்ட்ல பகிருங்க! வாழ்க்கை சுவையா இருக்க, சின்ன ரசனைகளும், கலகலப்பும் அவசியம், இல்லையா?
இந்த பதிவைப் படித்த உங்கள் நண்பர்களுடன் பகிருங்கள்; வாழ்க்கையில், ஒவ்வொரு சிரிப்பும், ஒவ்வொரு அனுபவமும், மனசுக்கு நல்ல மருந்து!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Greek Museum revenge against a rude tour guide