'கார்மா காபி: ஹோட்டல் டெஸ்க்-இல் நடந்த ஒரு ‘சூப்பர்’ காலை வேளையின் கதை!'
காலை நேர ஹோட்டல்… அப்போதே பிஸி!
நம்ம ஊரில் பண்டிகை காலம் மாதிரி, அமெரிக்காவில் கோடை விடுமுறை காலம் ஹோட்டல்கள் பீக்! எல்லா பிள்ளைகளும் ஓடி விளையாடுறாங்க, பெரியவர்கள் பசிக்காக காத்திருப்பாங்க, டேஸ்க்-ல வேலை செய்றவங்க கலக்குறாங்க. அப்படி ஒரு பிஸி காலை, அதுவும் டிபன் நேரம் – காபி டக்கலில் அகலாமலே காலியானது என்றால் நம்புங்க!
அந்தக் கதை எப்படியென்றால்...
நான் ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர். அந்த நாள் வெள்ளிக்கிழமை மாதிரி – ஆனால் புதன்கிழமை. காலை உணவு ஹாலில் குழந்தைகள் ஓடி விசில் அடிக்க, பெரியவர்கள் காபி போடுற பாட்டிலேயே வரிசை. அப்போது லிப்ட்-இலிருந்து ஒரு அம்மா வந்தாங்க; முகம் வாடை, மூன்று குழந்தைகள், பெரிய பைகள்… ஒத்துக்கொண்டே சோறு, ஜூஸ், சாப்பாடு எடுத்து போறாங்க.
அம்மாவுக்கு உதவி செய்யணும் என்று மனசு வந்தது. நம்ம ஊர் பண்பாட்டுல, "பொதுவாக பெண்களுக்கு உதவி செய்வது நல்லது" என்பதுதானே வழக்கம். "அம்மா, உதவி வேண்டுமா?" என்று கேட்டேன். உடனே, "வேண்டாம்!" என்று கடுமையாக சொல்லி விட்டாங்க. "ட்ரே தரட்டுமா?" என்று கேட்டதும், "நீங்க வேண்டாம், எனக்கு தேவையில்லை!" என்று அங்கங்க ஏங்கும் குரலில் கூப்பிட்டாங்க. நானும் உடனே பின் வாங்கி, தலையை குனிந்து நின்றேன்.
அப்போ நம்ம ஊர்ல சொல்வாங்க, "உதவிக்காகக் கேட்டவனுக்கு தான் அதிக மரியாதை!" ஆனா, இங்க அப்படி இல்லை போல. அந்த அம்மா மூலை திரும்பியதும், "கடா வீழ்ச்சி!" – எல்லாம் தரையில் விழுந்து சத்தம். ஜூஸ், சாப்பாடு, காபி – எல்லாம் கலந்த கலை. அந்த அம்மா தூக்கி எடுத்து, கோபத்தில் ஒரு வார்த்தை சொல்லிக்கிட்டு, லிப்ட்லே போய் மறந்துட்டாங்க.
இந்த விஷயமே தமிழ்நாட்டுல நடந்திருந்தா...?
நம்ம ஊர்ல, முக்கியமாக ஹோட்டல் அல்லது திருமண ஹாலில் இப்படியெல்லாம் சோறு விழுந்தா, யாராவது "பரவாயில்லை akka, நாங்க தூக்கிக்கறோம்" என்று அடுத்தவன் ஓடி வருவான். இன்னொரு பக்கம், “உதவி கேட்கலைன்னு இப்படித்தான் ஆகும்!” என்று ஒரு மூதாட்டி சொல்வார். ஆனா அந்த அம்மா மாதிரி கடுமையாக மறுத்து, எல்லாம் கீழே விழுந்து கோபப்படுவது… நம்ம ஊர்ல ரொம்ப அபூர்வம் தான்.
அந்த அம்மா உதவியை ஏற்றிருந்தால், அந்த காலை உணவு தரையில் விழுந்திருக்குமா? "கார்மா" என்று சொல்லுவாங்க – நம்ம ஊர்ல, "விதி விதியாசம்", "பாவம் பவரம்", "கர்மா சுத்தி" என்று சொல்வோம். உதவி மறுத்தவங்க, உடனே தட்டில் இருந்த சோறு விழுந்து, பயப்படுறது – இதுதான் அந்தக் கதையின் சுவாரஸ்யம்.
குழந்தைகளும், பெரியவர்களும்…
குழந்தைகள் ஹோட்டல்-ல் ஓடினாலும், பெரியவர்கள் அவசரத்தில் சாப்பாடு எடுத்தாலும், உதவி செய்யும் மனசு இருந்தா, ஒரு நிமிஷம் நின்று, "நன்றி" சொல்லியிருந்தாலே போதும். நம்ம தமிழ் மக்கள் இதை நல்லா புரிந்துகொள்வாங்க. நம்ம ஊர்ல "நன்றி" சொல்லும் கலாச்சாரம் ஒவ்வொரு இடத்திலும் இருக்கு.
வாசகர்களுக்கான சிந்தனை…
இந்த கதையிலிருந்து நமக்குப் புரிகிறது, உதவியை ஏற்கவேண்டும் என்ற உண்மை. அடுத்த முறை யாராவது உதவி செய்ய விரும்பினால், ஒரு புன்னகையுடன் "சரி, நன்றி!" என்று சொல்லுங்கள். அது உங்கள் நாளையே மாற்றும். இன்னொரு பக்கம், உதவி செய்ய முயற்சிக்கிறவங்க மனசு புண்படக்கூடாது – "விதி விதியை விடாது"!
பெரியவர்களே, உங்கள் அனுபவங்களை கீழே பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள். உங்கள் ஹோட்டல் அல்லது திருமண ஹால் funny moments என்னென்ன? கூடவே, கார்மா உங்கள் வாழ்க்கையில் எப்படி வேலை செய்தது என்பதையும் சொல்லுங்க.
வாசிப்புக்கு நன்றி – இனிய புதன்கிழமை வாழ்த்துக்கள்!
(இதுபோன்ற கதைகள் மேலும் வேண்டும் எனில், பக்கத்தில் follow செய்ய மறக்காதீர்கள்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Instant karma maybe but I still felt bad