கல்லூரி வயதில் 'கிளுகிளுப்' பழிவாங்கல் – கதவு பூட்டில் ஒட்டும் ஒற்றுமை!
கல்லூரி படிப்பு ஆரம்பம்... புதிய சுற்றம், புதிய நண்பர்கள், புதுமை நிறைந்த அனுபவங்கள்! ஆனா, சில நேரம் அந்த "புதிய அனுபவம்" என்ற பெயரில் சிலருக்கு கிடைக்கும் வலியும், மன அழுத்தமும், நம்ம ஊர் “ரூம் மேட்” சண்டை போலவே கதைதான்.
இந்தக் கதையில், ஒரு அழகான கல்லூரி நினைவோடு பயணிக்க வேண்டிய நண்பனுக்கு, அவனுடைய அறை நண்பர் – சரியான “புல்லட்” (bully)! நம்ம ஊரில் சொல்வதுபோல, “பூனைக்கு பால் பிடித்த மாதிரி” – அந்த அறை நண்பர், தூக்கு, கலாய்ப்பு, பரிதாபம் எல்லாம் சேர்த்து அந்த பாவம் நண்பனுடைய வாழ்க்கையை ருசிகேட்டிக் கட்டி வைத்திருக்கிறான்.
இந்தச் சம்பவம் நம்ம ஊரில் நடக்கிற “மசாலா ஹாஸ்டல் கதைகள்” மாதிரி தான். அந்த நண்பன், கல்லூரி முதல் ஆண்டையே இந்த துன்புறுத்தலால் விரும்பிய மாதிரி அனுபவிக்க முடியாமல், தேர்வு முடிந்ததும், "கையிலிருந்த பை" எடுத்துக்கிட்டு ஹாஸ்டலைக் கலாய்த்து போயிட்டான்!
அதுக்கு அப்புறம் நடக்கிற சம்பவம் தான் நம்ம கதையின் "சூப்பர் ஸ்டார்" பாகம். இவருடைய நண்பர், அதாவது இந்த ரெடிட் பதிவை எழுதியவர், சாமான்களை எடுத்துக்கொடுக்க உதவிக்குப் போய், திருப்பி வரும்போது, அந்த “புல்லட்” அறையில் இல்லாததை பார்த்து, “தம்பி... கொஞ்சம் நம்மதான் மேட்டரை முடிக்கறோம்!” என்று முடிவெடுக்கிறார்.
இங்க தான், நம் ஊரு “பழிவாங்கல் சாமி” உருவாகிறார். “மாடல் கிளூ” (Model Glue) என்கிற ஒட்டும் ஒளியை அந்த மோசமான அறை நண்பரின் கதவு பூட்டில் ஊற்றி, கதவை பூட்டி வைக்கிறார். அந்த "புல்லட்" வரும்போது கதவை திறக்க முடியாமல், கதவு பூட்டும் ஒட்டுமொத்தமாக நொறுங்கி போகும்!
இதுகேட்டு, நம்ம ஊர் கதைகளில் வரும் “பொங்கும் பழி” மாதிரி தான்! சின்ன பழி, ஆனா வலி அதிகம். அந்த "புல்லட்" தன் அறைக்கு வரும்போது, கதவு பூட்டைத் திறக்க முடியாமல், ஹாஸ்டல் பாதுகாப்பு அலுவலகம் போய், "சார்... கதவு திடீரென்று வேலை செய்யலையே!"ன்னு சொல்லி நொந்துகிட்டிருக்கிறான்.
பின்னாடி, கதவு பூட்டை முழுக்க குத்தி, புதிய பூட்டு போடணும்னு ஹாஸ்டல் நிர்வாகம் கட்டாயப்படுத்தி, அந்த பொறுப்பையும், செலவையும் அந்த பாவம் அறை நண்பரிடமே போட்டிருக்காங்க. இதுவே அந்த "புல்லட்"க்கு கிடைத்த துண்டு போல ஆனது!
நம்ம ஊர் கமெண்டரி:
தமிழ்நாட்டில், ஹாஸ்டலில் “அறை நண்பர்” என்றாலே, வாத்தியார் சண்டை, பந்தா, ஒரு “நான்தான் ராஜா!” என்ற மனோபாவம், இதெல்லாம் தான். ஆனால், அந்த வரம்பு தாண்டி “துன்புறுத்தல்” வந்துவிட்டால், நம் மக்கள் “நீ கொடுத்த பழிக்கு நான் பார்த்த பழி!” என்று பழிவாங்கும் வழிகள் தான்.
இந்தக் கதையில், நேரடி சண்டை இல்லாமலேயே, “கில்லி” பாணியில், சிரிப்போடு பழிவாங்கும் விதம் பார்க்கும்போது, நம்ம ஊரில் “பரிசு வாங்குற பையன்” மாதிரி ஒரு திருப்தி!
இப்படி, ஒவ்வொரு கல்லூரி ஹாஸ்டலிலும், இருவருக்கும் இடையே நடக்கும் சண்டை, பழிவாங்கல், சிரிப்பு, எல்லாம் தான் நினைவுகளாகும். ஆனா, எல்லாம் ஒரு எல்லை வரை மட்டுமே இருந்தால் தான் நம்ம வாழ்க்கை இனிமை பெறும். துன்புறுத்தலில் நாம் எதிர்க்கும் போது, பல நேரம் நேரடியாக விட முடியாது என்றால், இப்படி சின்ன "பேட்டி ரிவெஞ்ச்" (petty revenge) வழியாக கூட மனநிம்மதி கிடைக்கும்.
முடிவுரை:
உங்க ஹாஸ்டல் வாழ்க்கையிலும் இப்படிப்பட்ட “கிளுகிளுப்” பழிவாங்கல் சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? உங்க அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்து, இந்த பதிவை நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து, சிரிப்பு, சிந்தனை இரண்டையும் பரவவிடுங்க!
“பழி வாங்கினாலும், நம் நெஞ்சம் விட்டு சிரிப்போடு போகட்டும்” – இதுவே நம்ம ஊர் ஸ்டைல்!
உங்களுக்கான கேள்வி:
நீங்கள் ஹாஸ்டலில் இருந்தபோது, உங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட சின்ன பழிவாங்கல் அனுபவம் உள்ளதா? கீழே பகிர்ந்து, நம்ம கதையை மெருகூட்டுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Good Luck Packing!