'கேவின் என்ற சகோதரனோடு ஒரு வாரம் – அலுவலக வேலைகளில் ஒரு நகைச்சுவை அனுபவம்!'
அலுவலகத்தில் எல்லாம் நன்றாக ஓடிக் கொண்டிருக்கும்போது, சிலர் மட்டும் சில விஷயங்களை புரிந்து கொள்ளாமலும், எளிமையான வேலைகளிலும் பிசக்கி விடுவார்கள். அந்த மாதிரி ஒரு தனிச்சிறப்பான மனிதர் தான் இந்த "கேவின்". இப்படி ஒவ்வொரு நிறுவனத்திலும் ஒரு "கேவின்" இருப்பது சகஜம் தான். அவர்களைப் பற்றி பேசினால், நமக்கே சிரிப்பு வர வேண்டும்.
நான் உங்களுடன் இன்று பகிர விரும்புவது, என் பழைய அலுவலகத்தில் நடந்த ஒரு சம்பவம். இது கேவின் பற்றிய இரண்டாம் வார அனுபவம். முதல் வாரத்திலேயே அவர் ஸ்கேனர் பயன்படுத்துவது கற்றுக் கொண்டது சாதனையே! ஆனால், இரண்டாம் வாரத்தில் நடந்ததை கேள்விப்படும்போது, உங்கள் பசிப்புள்ள வயிற்றும், சிரிப்பும் இரண்டுமே உங்களுக்கு வேலை செய்யும்.
அந்த அலுவலகத்தில், நாங்கள் தினமும் சுமாராக பத்து பனத்துக்குட்டி பாக்ஸ் வந்து கிடக்கும். அவை எல்லாம் கார்ட்போர்டு பாக்ஸ்கள். அவற்றை நாங்கள் அறுத்து, பெரிய பாக்ஸ்களில் போட்டு, அந்த அலுவலகம் அருகே இருக்கும் "பெஸ்மென்ட்" (அதாவது, தரையில் இருக்கும் கீழ் அறை) வைக்க வேண்டும். அந்த பெஸ்மென்டுக்கு ஒரு வழியாக, வெளியில் உள்ள "அலியே" (பக்கவழி) பக்கம் ஒரு கதவும், மேலிருந்து கீழே போகும் படிகளும் இருக்கும்.
அந்த கதவு எப்போதும் பூட்டப்பட்டிருக்கும். நேர்மறையில், தமிழில் சொன்னால் – "அடி வீட்டுக் கதவு பூட்டியிருக்குது, மேல்கூட கதவு கூட பூட்டியிருக்கும். எதுவுமே குறையாது!"
நான், கேவின் இருவரும் கார்ட்போர்டு பாக்ஸ்களை அறுத்து, ஒன்று இரண்டு பாக்ஸ்களை எடுத்தோம். "சரி கேவின், இவையெல்லாம் கீழே பெஸ்மென்ட்டுக்கு எடுத்துச் செல்லணும்," என்றேன்.
நான் முன்னோக்கி நடந்தேன், அவர் பின் தொடர்ந்தார். நானும், அவர் எடுத்த பாக்ஸ்களும், கதவுக்கு வந்தோம். நான் பாக்ஸ்களை வைத்துவிட்டு, அலுவலகத்துக்குப் போய் சாவியை எடுத்துக் கொண்டுவந்து, கதவைத் திறந்தேன்.
"சரி, என்னை பின்தொடரு," என்று சொல்லி, நான் படிகளை இறங்க ஆரம்பித்தேன்.
நான் மூன்றாவது படியில் இருக்க, கதவு எனக்கு பின்னால் தட்டிக் கடந்து விட்டது. "சரி, அவர் கைபிடியில் பாக்ஸ்கள் இருக்கிறதே, கதவு திறக்க முடியாதோ," என்று நினைத்தேன். உடனே ஓடி மேலே வந்தேன்.
அவர் அங்கே இல்லை! "இங்கயும் இல்லே, அங்கயும் இல்லே," என்று அலுவலகம் முழுக்கத் தேடினேன். "வாருங்கள், கேவின் எங்கே?" என்று மற்றவர்களை கேட்டேன்.
"இல்ல மச்சான், நானும் காணவில்லை," என்று ஒருவர் சொன்னார்.
இதோ அன்னிக்கு என் தலை முழுக்க சந்தேகம் – முன்னாடி வந்தவர், பின்னாடி போய் விட்டாரா? அடுத்த நிமிடம், வேலைப்புலி மாதிரி பணிக் கண்காணிப்பாளர் வந்து, "யாரடா இந்த கேவினை என் பட்டறைக்கு பாக்ஸ் போட்டுற சொன்னது?" என்று கோபமாக கேட்டார்.
"நான் சொல்லவே இல்லையே, அவர் எனக்கு பின்னாடி வந்தாரே," என்று நான் பதறிப் பதறிப் பேச ஆரம்பித்தேன்.
"இல்லையே, பக்கத்து நிர்வாகி சொன்னாரே, கேட்டேனா? கேவின் சொன்னதே நீ தான் அனுப்புன்னு!" என்று ஓர் ஊழியர் உறுதி சொல்லிவிட்டார்.
"சரி, சரி, நான் பாஸ் கூட பேசிக்கறேன்," என்று பட்டறை மேனேஜர் தலை ஆட்டி, பாஸ் அறைக்கு போனார்.
எல்லாம் சரி, கேவினை மூன்று படிகள் பின்தொடர சொன்னா கூட, அவர் மழை பொழியும் நேரத்தில் பந்தல் இல்லாமல் போன மாதிரி வேறே வழியில் போய் விடுவார்!
இந்த சம்பவம் நடந்த பிறகு, அலுவலகத்தில் எல்லாரும் கேவின் மீது தனி கவனம் வைத்துக் கொண்டோம். அவரை அடுத்த முறையாவது சரியாக பின்தொடர வைக்க, யோசனை செய்தோம். தமிழில் சொல்வது போல, "சொன்ன வழி பின்பற்றாம, சொந்த வழி பார்த்து போனார்!"
இது மாதிரி உங்கள் அலுவலகத்திலும் ஒரு கேவின் இருக்கிறாரா? அல்லது, உங்கள் நண்பர்/உறவினர் ஏதாவது சம்பளம் வாங்கி, வேலை செய்யும் பெயரில் குழப்பம் செய்யும் கதைகள் உங்களுக்குத் தெரியுமா? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க! உங்கள் அனுபவங்களும், சிரிப்பும் எல்லாம் பகிரலாம்.
அட, இந்த சம்பவம் நம்ம ஊர் "கோவை ராசா" படத்தில் வரும் அந்த "அண்ணன், நான் வந்துட்டேன்!" னு சொல்லி, வழி தெரியாமல் திரிந்த கதாபாத்திரம் மாதிரி இல்லையா?
இன்னும் நிறைய கேவின் கதைகள், அலுவலகக் கலாட்டாக்கள், நம்ம ஊர் சூழ்நிலைக்கு ஏற்ப புதுசா, சுவாரசியமா உங்கள் திரையில் வந்து சேரும். தொடர்ந்து படிக்க மறக்காதீர்கள்!
நண்பர்களே, உங்களுக்கும் இப்படி அலுவலகத்தில் சிரிக்க வைத்த சம்பவங்கள் இருந்தால், கீழே பகிருங்கள். உங்கள் அனுபவம் நம்ம அனைவருக்கும் ஒரு சிரிப்பு தரும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: A Former Work Kevin Part 2 (Week 2)