'சேன்ட்ரல் ரிசர்வேஷன்ஸ் சிரமங்கள்: ஹோட்டல் முன்பதிவில் நடந்த காமெடி கதைகள்!'
நம்ம ஊர்ல ஒரு பழமொழி இருக்கு – "ஒரே பந்தல், பல புண்ணியம்!" அதே மாதிரி, ஹோட்டலில் முன்பதிவு செய்யும் அந்த சேன்ட்ரல் ரிசர்வேஷன்ஸ் கும்பல், ஒரே பந்தலில் எல்லாரையும் கூட்டிக்கொண்டு வர்ற மாதிரி இருக்கு! ஆனா, தினசரி வேலைகளில் எவ்வளவு கலாட்டா நடக்குது என்று கேட்டீங்கனா, நம்ம ஊரு பசங்க பையன் சிரிப்பாங்க, "அப்பாடா, நம்ம பக்கம் இவ்ளோ கஷ்டம் இல்ல!"
இது ஒரு ஹோட்டல் முன்பதிவுக் கதையா? இல்ல, நம்ம ஊரு சினிமா மாதிரி, கலாட்டா கலந்த காமெடி கதையா? பாக்கலாம் வாங்க!
காலை 5.30 மணி. இங்க யாராவது இந்த நேரத்தில் தூக்கம் விட்டுப் பணிக்கு வருவாங்களா? நம்ம ஊரு ஹோட்டலில் கூட ரிசப்ஷன் பையன் இன்னும் தூங்கிக்கிட்டே இருப்பார். ஆனா, இந்த வயிரஸ் மாதிரி Central Reservations-ல இருந்து ஒரு கால். "ஒரு வாடிக்கையாளர், ஒரு நாள் மட்டும், காலை வரைக்கும் ரூம்ல இருக்கணுமாம்." சரி, பரவாயில்ல; நம்மவர்கள் மாதிரி "பொறுமை என்பது தமிழ் மக்களின் பெரும் நற்பண்பு" என்று நினைச்சு, அவருக்கு வாய்ப்பு கொடுத்துட்டேன்.
கூple of hoursக்கு பிறகு அந்த வாடிக்கையாளர் வந்தார். Reservation number-உம் கையில் ready. ஆனா, கண்மூடி தேடினாலும், அந்த reservation யாரும் பார்த்து இருக்கவே இல்ல. நம்ம ஊரு சப்ஜெக்ட் மாதிரி – "ரிசர்வேஷன் இருக்கு, ஆனா ரூம் இல்லை!" reservation number-ஐ enter பண்ணினேன்; அது zero result. வாடிக்கையாளருக்கு தோன்றும் முகம் பார்த்தா, நம்ம ஊரு சினிமாவில் வடிவேலு dialogue மாதிரி, "என்னடா இது?"
பிறகு, அந்த reservation, முன்னாள் நாளுக்கானதாம். நம்ம ஊரு கட்டிடம் மாதிரி, 'நாளைக்கான இடம், நேற்றுக்கே போயிட்டது!' அவ்வளவு பாவம் அந்த வாடிக்கையாளர். இதுக்கு மேலே வழி இல்லை. நம்ம ஊரு 'உண்மை சேவை' என்ற மாதிரிதான் - வாடிக்கையாளரை கஷ்டப்படுத்தாமல், rate match செய்து, ரூம் கொடுத்துட்டேன்.
இதோ, இன்னொரு கதை. Audit நேரத்துக்கு ஒரு மணி நேரம் முன்னாடி, நான் என்னை ஒரு தீர்மானம் எடுத்துக்கிட்டேன் – "Central Reservations-இல் இருந்து வரும் call-ஐ attend பண்ணவே கூடாது, unless ஒரு ரூமிலிருந்து தான் call வந்தால்." ஏன் என்றா கேட்டீங்கனா, அந்த call-கள் எடுத்தா, ஓர் வேலை செய்ய மாட்டாங்க. Reservation என சொல்லுவாங்க, ஆனா card authorization வராது; போனது போனது.
இன்று, audit-க்கு 45 நிமிடம் பாக்கி. Phone ring, ignore. Count பண்ண ஆரம்பிச்சேன். 10th callக்கு பிறகு ஏற்கனவே கோபம் வந்துட்டு, "இவ்வளவு முக்கியமான விஷயமா, நான் வேறு call-ல இருக்கும்போது 10 தடவை call பண்ணணுமா?" என்று கேட்டேன். அப்போ என்ன ஆயிற்று? Call cut!
நம்ம ஊரு 'நீ பார்ப்பதும், நான் பேசுவதும் வேணாம்' என்றது போல், அமைதி! Boss-கள் OTAs (Online Travel Agents)-ஐ வெறுக்குறது போல, நம்மளும் safe zone-ல் தான்.
இந்த சம்பவங்கள் நம்ம ஊரு ஹோட்டல் முன்பதிவுகள் போல தெரியுமா? நம்ம ஊரு சோம்பல் reservation, மாமா-மாமி பாட்டு, சும்மா குசும்பு பண்ணி ஏமாற்றுற relatives மாதிரி தான். Reservation இருக்கு; ஆனா, நேரம் தவறா, பெயர் தவறா, எதாவது தவறுதான். அதில் உள்ள பண்பாட்டு கலாட்டா, யாரும் விட்டுக்கொடுக்க மாட்டாங்க!
நம்ம ஊரு ஹோட்டல் வேலை என்றால், தாயார் சமையல் மாதிரி – எப்போதும் ஒரு சவால்! Reservation-க்கு வந்த confusion-யும், கஸ்டமரின் கண்ணீரும், நம்மளும் ஒரு காதல் பாடல் போல தான் – நிறைய கலாட்டா, கொஞ்சம் சிரிப்பு, நிறைய பொறுமை!
முடிவில்:
உங்களுக்கே இதுபோன்ற சுவையான ஹோட்டல் reservation சம்பவங்கள் நடந்திருக்கு என்றால், கீழே comments-ல் பகிரங்க. உங்க அனுபவங்களைப் படிக்க நாங்க ரொம்ப ஆர்வம். 'சூப்பர் ஸ்டார்' ஸ்டைலில், "பொறுமை வெல்லும்!" என்று நினைத்து, அடுத்த reservation கதை வரை நம்மை ஆவலோடு காத்திருக்கலாம்!
நன்றி – உங்கள் கதைகளும், சிரிப்புகளும் எப்போதும் நம்மோடு இருக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Central reservations..