'சைன் இல்லன்னு சொல்றதாலா சார்? – ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் நடந்த ‘டாக்டர்’ டிராமா!'
நம்ம ஊர்ல எந்த வேலை ஆனாலும், “மனிதர்கள் வேற மாதிரி தான் சார்!”ன்னு கதை சொல்லும் ஒரு சம்பவம் நிச்சயம் இருக்கும். அதுவும் ஹோட்டல் ரிசப்ஷன் வேலைன்னா, ரொம்பவே சுவாரசியமா, சில சமயம் சிரிப்பு வருமா, சில சமயம் வயிறு புண்ணாகும் அளவுக்கு பயங்கர அனுபவமா இருக்கும். “நீங்க ரிசப்ஷனில் வேலை பார்த்தீங்கனா, உங்களைப் பார்க்க மடங்க மடங்க ‘வழக்கறிஞர்’ ‘டாக்டர்’ மாதிரி வருவாங்க”ன்னு சொல்வாங்க இல்ல? இதோ, அப்படிப்பட்ட ஒரு ‘டாக்டர்’ வாடிக்கையாளரின் கதையைத்தான் இன்று கொஞ்சம் நம்ம ஊரு நையாண்டி கலந்துரையாடலோடு பார்க்கலாம்!
"நான் டாக்டர் சார்...கேட்டீங்களா?"
மனம் உளைச்சு பிஎச்டி முடிச்சு விட்டு, அந்த பட்டத்தை பெருமையா காட்டுறவர்களுக்காக எனக்கும் ரொம்ப வருத்தம்தான். ஆனா, சிலர் “நீங்க என்னை ‘டாக்டர்’ன்னு கூப்பிடனும், இல்லாட்டி பேசவே மாட்டேன்!”ன்னு கேட்டுக்கிட்டா, அதுவும் ரிசப்ஷனில், அப்போ நம்மளையும் சும்மா விட மாட்டாங்க. இதே மாதிரி ஒரு நாள், ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் வேலை பார்த்துக்கிட்டிருந்தேன். அப்போ, ஒரு ஜோடி வந்தாங்க – அவரும், அவரோட மனைவியும்.
வந்ததுமே முகத்தில் ஒரு விசித்திர கோபம்! “வாங்க சார், ஹோட்டலுக்கு வரவேற்கிறேன். உங்கள் பெயர்?”ன்னு கேட்டேன். “Schmuck,”ன்னாரு. “கெவின்?”ன்னு கேட்டேன். “அது டாக்டர் Schmuck! புரிஞ்சுகோங்க!”ன்னு பக்கத்து வாசியில் சத்தம் போட்டார். மேல, “நாலு பாட்டில் தண்ணீர் வேணும்”ன்னார். (நம்ம ஊர்ல அப்படி கேட்டா 'தண்ணி'ன்னு நினைக்காதீங்க, குடிக்க தண்ணி தான்!)
அந்த நேரத்திலேயே, “இன்னிக்கு ராத்திரி காதல் பட பாணியில ரொம்பவும் சிரமமா போக போகுது”ன்னு எனக்கு புரிஞ்சுருச்சு.
“மதியில்ல சார், கொஞ்சம் சாமானே குடுத்துடுங்க!”
அவர்களோட டிராமா இன்னும் முடியல. ரிசப்ஷனில் “பிரேக்பாஸ்ட் எங்க, காபி எங்க”ன்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சேன். அப்போ, “மெதுவா பேசு, மெதுவா பேசு, நாங்க சோர்ந்திருக்கோம்”ன்னு கட்டளை போட்டார். மெதுவா சொன்னா, “இப்போ ரொம்ப மெதுவா பேசுறீங்க!”ன்னு மீண்டும் புலம்பல். மேலும் இரண்டு பாட்டில் தண்ணீர் கேட்டார். (நம்ம ஊரில் எல்லாம் யாராவது ரொம்ப தண்ணி கேட்டா, பகல் பார்ட்டில கொள்ளையா என்னணும் நினைக்கலாம்!)
அவரோட மனைவி, “துவக்கு, டவல், டிச்யூ” என்னெல்லாம் கேட்கறாரோ, ஒவ்வொண்ணும் தனித்தனியா சொல்ல, நான் அந்த மாதிரி ஓடிக் கொண்டு இருக்கேன். கையில் வைக்கத்தான் கொஞ்சம் நேரம் இருந்தா, மறுபடியும் வரி வரி வேணும்.
"நான் சொன்ன இடத்துல சைன் இல்ல...!"
கொஞ்ச நேரத்துல, ஹோட்டல் வாசலில் ஒரு கார் நின்றது. நம்ம ஊர்ல மாதிரிதான், வெளியில் நிறுத்தினா, உடனே போலீஸ் எங்கேன்னு பாக்கும் நிலை. ஆனா, இந்த கார் வெறிச்சோட இருந்தது. ஓரமா பாக்கிட்டு, ஒருத்தர் எங்கே போனாரோனு பாக்க, நம்ம ‘டாக்டர்’தான்.
அவருக்கு காலில் வண்டி நிறுத்தக் கூடாதுன்னு சொல்ல, அவர் “அங்கே சைன் இல்ல, நான் நிறுத்தக் கூடாதுன்னு யார் சொன்னாங்க?”ன்னு கேட்கிறார். நம்ம ஊர்ல கூட, கோயிலுக்கு வெளியே ‘சண்டை’க்காரன் வண்டி நிறுத்தினா, "கும்பிடறேன் சார், சைன் இல்ல!"ன்னு தடுத்துக்கொள்ளுவோம். ஆனா, ரிசப்ஷனில் வேலை செய்யும் நான், “சார்இ, இது எனக்கு மேலாளர் சொன்ன இடம். நமக்கு பாதுகாப்புக்கு தான்”ன்னு எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்கவேயில்லை.
அந்த டாக்டர், “உங்களுக்கே சைன் இல்லையா? எனக்கு சைன் இல்லையா? நான் நிறுத்தக் கூடாதா?”ன்னு கோபம். மேல, என் பெயர், என் வண்டி நம்பர் எல்லாம் எழுதிக்கிட்டு, “நீங்க என் ஹாஸ்பிட்டலில் ஸ்ட்ரெச்சரில் இருப்பீங்க!”ன்னு ஒரு கொஞ்சம் கெட்ட வார்த்தை. (நம்ம ஊர்ல இப்படியெல்லாம் ஒருவன் சொன்னா, முட்டை, தக்காளி எல்லாம் போடுற அளவுக்கு!)
"நீங்க யாரும் பிரபஞ்ச மையம் இல்ல சார்!"
இது மாதிரி பழிச்சு பழிச்சு வேலை பார்த்தால்தான், மனசுக்கு கொஞ்சம் மையம் வரும். நம்ம ஊர்ல “வீட்டுக்கு வந்த விருந்தாளி தேவதை!”ன்னு சொல்லுவாங்க. ஆனா, சில வாடிக்கையாளர்கள் ‘கல்யாண வீட்டு மாமா’ மாதிரி, அடிக்கடி கேள்வி, குறை, கோபம், எல்லாம் தான்.
இந்த அனுபவம் நமக்கு சொல்ல வருவது – அதிகாரம், பட்டம், பணம், எதுவும் இல்லாமல், மனிதரா நடந்துக்கணும்னு தான். நம்ம ஊர்ல கம்பளிச்சத்தம் இல்லாம இருக்கறது பெரிய விஷயம். ஆனா, எங்கெங்கோ போனாலும், "அட, நம்ம ஊரு மாதிரி தான்டா!"ன்னு நினைக்க வைக்கிறது.
முடிவில்...
நீங்களும் இப்படிப்பட்ட வாடிக்கையாளர்கள், அல்லது மேலாளர்கள், அல்லது குடும்பத்திலேயே “நான் சொன்னதுதான் சட்டம்!”ன்னு சொல்லும் ஆட்கள் பார்த்திருக்கீங்களா? உங்க அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க. நம்ம ஊரு ரிசப்ஷனில் நடந்த சுவாரசிய சம்பவங்களும் நையாண்டி கலந்த கதைகளும் வரவேற்கப்படுகின்றன!
‘பட்டம் இருந்தாலும், பாசம் இரத்தல்தான் மதிப்பு!’ – இதையே நம்ம தமிழர் பண்பாட்டில் நினைவில் வைத்துக்கொள்ளலாம்!
நீங்களும் உங்க ஹோட்டல், அலுவலக அனுபவங்களை பகிர விரும்பினா, கமெண்ட்ல எழுதுங்க. சிரிப்போடு, சிந்திப்போம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: 'But there's no sign saying I can't'