“டிக்கெட் இல்லையா? பரவாயில்லை!” – அமெரிக்கா ஏர்போர்ட் கார் வாடகை கதையிலிருந்து ஒரு சிரிப்பும் பாடமும்

நம்ம ஊருக்குத் தெரிந்தது – பஸ், ரயில், விமானம் எதுவாக இருந்தாலும், டிக்கெட் இல்லாம போயிட்டா, ‘கண்டக்டர்’ங்க கண்ணில் விழுந்தா போதும் – “ஏய் தம்பி! டிக்கெட் எங்கே?”ன்னு கேட்கும். ஆனா, அந்த டிக்கெட் இல்லாமே கார் வாடகைக்கு போற கதையா இது? அதுவும் அமெரிக்கா மாதிரி நாட்டு ஏர்போர்ட்டில்? பாத்தாலே சிரிப்பு வருது!

அமெரிக்காவில், ஒரு வாசகி – பெயர் பக்கத்து வீட்டு பாக்கியம் மாதிரி “u/bucus” – புளோரிடாவிலிருந்து அலபாமாவுக்கு குடிஉறந்து, அங்கிருந்து மீண்டும் புளோரிடாவுக்கு திரும்பவேண்டிய சூழ்நிலை. நம்ம ஊர்ல போனவங்க எல்லாம் தெரிஞ்சிருப்பாங்க, அங்க வாகன வாடகை (Car Rental) எப்பவும் ஒரு ஸ்டண்ட் மாதிரிதான்! எங்க வீட்ல தொண்டையில நெருப்பு போட்ட மாதிரி, காரை எடுக்கவும், திருப்பி கொடுக்கவும், அடிக்கடி விதிகள் மாத்திப்போடுவாங்க.

இந்த வாசகி, Enterprise என்ற நிறுவனத்தில் டெபிட் கார்டும், வேறு மாநில ஓட்டுநர் உரிமமும் வைத்திருந்ததால் கார் வாடகை கிடைக்கவில்லை. நம்ம ஊர்ல யாராவது பைக் வாடகைக்கு போனாலும், அடிக்கடி “ஓட்டுநர் உரிமம் இருக்கா?”ன்னு மட்டும் தான் பார்ப்பாங்க. ஆனா அங்கே, “நீங்க இந்த மாநிலத்தோடவங்க இல்லையா? டெபிட் கார்டா? போங்கப்பா!”ன்னு பதில்.

தடுமாறி, அடுத்த நிறுவனங்களை (Budget/Avis) கூகிள்லும், போன்லும் கேட்டு பாத்தாங்க. அவங்க கொஞ்சம் சிருஷ்டி காட்டினாலும், ஏற்கனவே அமெரிக்கா ஆளு மாதிரி, விதிகளை நன்கு தெரிஞ்சவங்க. அங்க ஒவ்வொரு நிறுவனம் விதியுமே வேற வேற!

ஆனா, கதை இங்க தான் கிளைமாக்ஸ்! அவங்க அருகிலுள்ள Avis கிளை ஏர்போர்ட்டில்தான். புளோரிடாவுக்கு திரும்பும் போது எங்கே இறங்கப்போறேன் என்று தெரியாததால், ஏர்போர்ட்டில் கார் எடுத்து, வேறு ஏர்போர்ட்டில் உதிர்த்து விடலாம் என்று முடிவு.

ஆனால், காரை எடுக்க போனதும், கவுன்டரில் இருந்த அம்மாவும் ஒரு விதி சொன்னாங்க: “விமான டிக்கெட் இருக்கா? இல்லையென்றால் கார் வாடகை கிடையாது!” – நம்ம ஊர்ல போல, ஏதோ ரேஷன் கடையில் அடையாள அட்டை இல்லையென்றால் அரிசி தரமாட்டாங்க மாதிரி.

நம்ம வாசகி, இவ்வளவு வேலை பார்த்த பிறகு – சரி, நம்ம தமிழ்ப்பட்டியில் சொல்வது போல, “இது எங்க வீட்டு கல்யாணமா?”ன்னு மனசில திட்டிக்கிட்டு, அருகிலிருந்த இருக்கையில் உட்கார்ந்து, அடுத்த available விமான டிக்கெட் எடுத்து விட்டாங்க! (அதுவும் சட்டை பூட்டும் காசுக்கு!)

மீண்டும் கவுன்டருக்குப் போனாங்க. அங்க இருந்த அம்மா, “மாமா... நீங்க இந்த விமானத்துல ஏறப்போறீங்கன்னு நம்ப முடியலை!”ன்னு முகம் பிதுங்கி, ஆனா விதி விதிதான். “சரி, இந்த முறை மட்டும் உங்களுக்கு வாடகை தர்றேன். ஆனா அடுத்த முறையில இதைச் செய்ய முடியாது!”ன்னு சொல்லி கார் கொடுத்துட்டாங்க.

அதுக்கப்புறம்? நம்ம வாசகி, காரில் உட்கார்ந்ததும், விமான டிக்கெட்டை உடனே ரத்து செய்துட்டாங்க. Refund வந்ததும், “இந்த $45 ஒரு வசதிக்கணக்கு கட்டணம்தான்!”ன்னு மனசு மகிழ்ந்தாங்க!

தமிழ் வாடகை அனுபவம் VS அமெரிக்கா வாடகை அனுபவம்

இந்த கதையில் உள்ள அமெரிக்கா விதிகள் நம்ம ஊரு பசங்க பார்ப்பதற்கு நம்மளோட Rules-க்கு என்ன வித்தியாசம்? இங்க, ரயில் டிக்கெட் இல்லாம போனாலும், TTR-க்கு கொஞ்சம் பேசினா, சோறு வாங்கி கொடுத்துடுவாங்க. ஆனா அங்கே, அப்பாவி முகமோ, கதறும் குரலோ, ஒரு விதி மட்டும் தான்: “System Allow pannala!”

அதே சமயம், நம்ம வாசகி காட்டிய மாலிசியஸ் கம்ப்ளையன்ஸ் (malicious compliance) – அதாவது, “உங்க விதி நம்மை தடுக்குதா? சரி, ஆனா அந்த விதியை வேறு வழியில நாம ஜெயிச்சிடலாம்!” என்பதும், நம்மளோட சாவித்திரியம் மாதிரி தான்! வழி இல்லன்னா, வழி உருவாக்குறது நம்ம தமிழரின் கலாசாரம்!

கதையின் முடிவு – வாசகர்களுக்கான சவால்!

இதெல்லாம் படிச்சு சிரிச்சீங்களா? உங்களுக்கு இதே மாதிரி விதிகளால் வாட்டப்பட்ட அனுபவமா? ஏர்போர்ட், ரயில் நிலையம், அரசு அலுவலகம், எங்கயாவது? உங்கள் காமெடியான, விசித்திரமான அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! இந்த கதையிலிருந்து நமக்கு ஒரு பாடம் – ‘விதிகள் இருக்கலாம், ஆனா யோசனை மட்டும் நம்மளோட!’

நன்றி! உங்கள் அனுபவங்களை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கிறேன்.

உங்களுக்குப் பிடிச்சிருந்தா, நண்பர்களோட பகிருங்க, நம்ம கலாசாரமான காமெடியும் அனுபவங்களும் எல்லாம் உலகம் முழுக்க பரவட்டும்!

அசல் ரெடிட் பதிவு: no ticket? no problem