தீச்சுடர் குறும்புக்காரி ஃப்ரான் – ஹோட்டல் அலர்ம், பாட்டில் தண்ணீர், மற்றும் காமெடி கலாட்டா!
ஒரு ஹோட்டலில் வேலை பார்த்துப்பார்ப்பது என்றால், அடிக்கடி எதிர்பார்க்காத சம்பவங்கள், வாடிக்கையாளர்களின் புது புது கதைகள், சில சமயம் சிரிப்பையும், சில சமயம் சிரிப்பும் கொண்டுவரும் சூழ்நிலைகள். இப்படி ஒரு நாள், சனிக்கிழமை இரவு, ஹோட்டலில் கூட்டம் அதிகம், ஒரு புறம் திருமண ரிசெப்ஷன், இன்னொரு புறம் கம்பெனி மீட்டிங் – எல்லாம் கலந்த கலாட்டா. அப்போதே, திடீர்னு வந்தது தீ எச்சரிக்கை அலாரம்!
நம்ம ஊர் சினிமாவில் மாதிரி "தீ! தீ!"னு மக்கள் ஓடி ஓடி வெளியே போறது இல்ல. ஆனால், அமெரிக்க ஹோட்டல்களில் இந்த வகை அலாரம் ஒன்று ஒலிக்கும்போது, எல்லாரும் கலங்கிப் போவார்கள். அதுவும், எவரும் எதிர்பார்க்காத நேரம், எல்லாம் வேலையாக நடந்துகொண்டிருக்கும் சமயம் என்றால்... வேறே லெவல் கலாட்டா!
அந்த அன்றிரவு, ஹோட்டல் முழுக்க அலாரம் ஒலிக்க, வாடிக்கையாளர்கள் தளர்ச்சியோடு வெளியே போனார்கள். நானும் என் டீமைச் சேர்த்து, அவர்களை வெளியே வழிநடத்திக்கொண்டிருந்தேன். "இது உண்மையா? பயத்தா?" என்று சிலர் கைபேசியில் அழைக்க, அந்த நேரம் பேச நேரமா? இந்த நேரம் தான் உயிர் காக்க வேண்டிய நேரம்! கண்ணால் பார்க்கும் போது, ஒரு மூலைலிருந்து ஒரு பெண்மணி கூட்டத்தில் இருந்து விலகி, நேரே என் மேசைக்கே வர ஆரம்பித்தார்.
இந்த அம்மா தான் 'Fire Alarm Fran'! நம்ம ஊர் லாயர் மாதிரி அலட்டலே இல்லாமல், நேராக வந்து, என் கட்டளையை காது கொடுக்காமல், பக்கத்திலிருந்த 'Marketplace' ல போய், பீரிஜ் திறந்து, இரண்டு தண்ணீர் பாட்டில்கள் எடுத்தாங்க. அப்புறம் என்ன பார்க்கிறார் தெரியுமா? "நீ என்ன பண்ணப்போற?"ன்னு ஒரு கூரிய பார்வை!
நான் கூட அப்போ 'ஐயோ! இந்த தைரியத்துக்கு ஒரு சிரப் போடணும்'னு நினைச்சேன். எல்லாரும் வெளியே ஓடிக்கிட்டு இருக்க, இவரோ தண்ணீர் பாட்டில் தேடுறாங்க. எங்க ஊரில் இருந்தா, "தீயா? பசிக்குதே, சும்மா போயிட்டு வரலாமா?"ன்னு நடத்தும் நம் மக்கள் மாதிரி!
அந்த நேரம், நான் அவரை தடுக்கவே முடியவில்லை. "மேடம், வெளியே செல்லுங்கள்!"ன்னு சொன்னேன்; அவர் செவிமடுக்கவே இல்ல. தண்ணீர் எடுத்துக்கிட்டு, கூட்டத்தில் மீண்டும் கலந்தார். அந்த நேரம், அவரை தண்ணீர் பில்லுக்கு அழைக்க எனக்கு எவ்வளவு நேரம் இருந்தது தெரியுமா? சும்மா தலை ஆட்டிக்கிட்டு, மீதி வாடிக்கையாளர்களை வெளியே வழிநடத்தியேன்.
கொஞ்சம் நேரத்திலேயே, தீயணைப்புத் துறையினர் வந்துவிட்டார்கள். அவர்கள் விசாரணை செய்து, எல்லாம் சரியாகிவிட்டது. ஆனா, அந்த 'Fran' மீண்டும் பில் கட்ட வரவே இல்லை! "தண்ணீர் எடுத்து போனது, பில்லுக்கு வரவே இல்ல!" – நம்ம ஊர் கதைகளில், 'மாமா கடையில் கடனுக்கு வாங்கி மறந்துட்டாரு'ன்னு வரும் கலாட்டா மாதிரி! ஆனாலும், ஒருவேளை, அவர் அந்த தண்ணீரை தீயணைப்புத் துறையினருக்கு கொடுக்க நினைத்திருந்தா எப்படிப்பா? நம் ஊர் தாய்மார்களை போல, "இவங்களுக்கு பசிக்குமே, தண்ணீர் குடிக்கணும்னு" நினைத்திருந்தா?
இந்த சம்பவம் நம்ம ஊர் பண்பாட்டில் நழுவும் ஒரு கதை போலவே இருக்கிறது. அலாரம் அடிக்கும்போது, உயிர் பாதுகாப்பு முதன்மை – இது எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆனா, சிலருக்கு தண்ணீர் பாட்டிலே முக்கியம்! நம் ஊரில், "காப்பாத்துற பாத்திரம், கல்யாண சாப்பாடும் கூட"ன்னு சொல்வாங்க. அப்படீன்னு, Fran அவங்க வாழ்க்கையில் முக்கியத்துவம் கொடுக்குறது தண்ணீர் பாட்டிலுக்கு தான் போல.
இதுபோன்ற சம்பவங்கள், ஹோட்டல் வேலைக்கு ஒரு தனி சுவாரசியத்தை தரும். ஒவ்வொரு வாடிக்கையாளரும் ஒரு தனி கதை, ஒரு தனி குணம். நம்ம ஊர் பாட்டி கதைகள் போலவே, ஹோட்டல் லைஃப்-லயும், யாரோ ஒருத்தர் வித்தியாசமானது செய்து, ஒரு நாளை மறக்க முடியாத கதையாக மாற்றிடுவாங்க.
நீங்களும் இப்படி யாரோ அசத்தல் வாடிக்கையாளரை பார்த்திருக்கீங்களா? அல்லது உங்கள் வேலை இடத்தில் நடந்த உங்களுக்கு ரொம்ப நகைச்சுவையான சம்பவம் என்ன? கீழே பின்னூட்டத்தில் பகிருங்க!
அடுத்த முறை ஹோட்டல் அல்லது அலுவலகத்தில் அலாரம் அடிச்சா, தண்ணீர் பாட்டிலுக்கு ஓடுகிறீர்களா, இல்ல உயிர் காக்க வெளியே ஓடுகிறீர்களா? உங்கள் பதிலை கமெண்ட்ல சொல்லுங்க!
நன்றி.
அசல் ரெடிட் பதிவு: Fire alarm Fran