'தன்னம்பிக்கை தெரியாதவர்களுக்கு ஒரு இனிப்பு பழிவாங்கல் – ஒரு வகுப்பறை அனுபவம்!'
பள்ளிக்கூட நாட்கள் எல்லாருக்கும் நினைவில் நிறைந்த நாட்கள் தான். அந்த வகுப்பறை சண்டைகள், பரபரப்பும், நண்பர்கள், ஆசிரியர் சப்ட்டும், அதுக்குள்ள தப்பி பேசும் மாணவர்களும்… எல்லாம் ஒரு படம் மாதிரி நம் மனசில் பதிந்து இருக்கும். ஆனா, சில சமயத்தில் நம்மை பாதிப்பது போல, நம்மை பற்றி பிறர் பேசும் வார்த்தைகள் கூட நம்மை வேறு மாதிரி பாதிக்குது. அதுவும், புரியாத மொழியில் நம்மை நீசப்படுத்தினால் – அது இன்னும் வேதனையாக இருக்கும் இல்லையா?
இப்படி ஒரு அனுபவத்துடன் தான் இப்போ நம்ம கதையின் நாயகன் – பத்தாம் வகுப்பு மாணவன், கணிதப்பாட வகுப்பில் நடந்த சம்பவம். இரண்டு இத்தாலிய மாணவிகள், தினமும் போல நாயகனின் பின்னாலேயே உட்கார்கிறாங்க. இவர்களுக்கு நம்ம நாயகனோட எந்த தொடர்பும் இல்ல. “நான் இத்தாலிய மொழி பேசுவேன்” என்று யாரும் எதிர்பார்க்கல. அதனால, அந்த இரண்டு பேரும் தங்களுக்குள் பேசிக்கிட்டு, நாயகனை பற்றி இத்தாலிய மொழியில் பேச ஆரம்பிச்சாங்க.
“யாரு இந்த தலையா இங்க இடுக்கிது?”, “பட்டிக்கட்டு பசங்க மாதிரி இருக்கான்!”, “இவன் நிம்மதியா சுருண்டுடானா நல்லா இருக்கும்!” என்று கிண்டலடிக்க ஆரம்பிச்சாங்க. நம்ம நாயகனோ, அந்த வார்த்தைகள் புரியும்னு அவங்க யாரும் நினைக்கவே இல்ல. ஆனா, நம் பையன் நன்றாகவே இத்தாலிய மொழி தெரிந்தவன்!
தன்னோட மனசு ரொம்பவே நொறுங்கி, கோபம் வந்தாலும், அந்த சமயத்தில் எதிர்பார்க்காத பயம் – "அவங்க முன்னாடியே எல்லாரும் என்னை பார்க்க ஆரம்பிச்சுவாங்க, ஆசிரியர் கூட என்னை கேள்விக்குள்ளாக்குவாரோ?" என்ற பயம் – அதை தடுக்க இருதி வரை அமைதியாக இருந்தான்.
இப்படி சில நாட்கள் ஓடிச்சு. அடுத்த முறை அந்த வகுப்புக்கு போற நேரத்துக்கே, மனசு கலங்கலோடு போனான். "இவர்களோட மீண்டும் அப்படி கிண்டல் கேட்க வேண்டுமா?" என்ற மனக்கசப்பு. ஆனா, அதே நேரம் வாய்ப்பும் வந்தது! ஆசிரியர் ஒரு எழுத்துப் பிழை செய்தார். வகுப்பு முழுக்க அமைதியாய் இருந்த அந்த நேரத்தில், அந்த இத்தாலிய பெண் ரெண்டாவது, "ஸ்போர்கோ ஸ்ட்ரோன்சோ!" என்று ஆசிரியரைப் பற்றி கிண்டல் செய்தாள்.
இது தான் நம்ம நாயகனுக்கு கிடைத்த தங்க வாய்ப்பு! உடனே திரும்பிப் பார்த்து, நடுநிலை (ஆனா, வகுப்பு அமைதியில அது ஒரு பெரிய சத்தம் போல) – "நீங்க ஆசிரியருக்கு 'கழிவுநாய்'ன்னு சொன்னிங்கலா?" என்று துல்லியமான இத்தாலியத்தில் கேட்டார்.
அந்த இரண்டு பெண்ணும் முகம் வெட்கத்தோடு பச்சைமஞ்சள்! வகுப்பு அசிங்கமான அமைதியில் மாறிவிட்டது. ஆசிரியர்க்கு எல்லாம் தெரியவர, அந்த இரண்டு பேரும் தப்பிக்க முயற்சிச்சாங்க. ஆனாலும், பாதிக்கப்பட்டது அவங்களுக்குத்தான்! ஆசிரியர் அபராதம் போட்டார்; நம்மவனுக்கு ரகசிய வெற்றி சிரிப்பு.
இந்தக் கதையை பார்க்கும்போது, நம்ம ஊரில் கோடை காலத்தில் ஆட்டிக்குட்டி வெள்ளத்தில் விழுந்து மீண்டும் தப்பிக்க முயற்சிப்பது போல – "பேசறவங்க யாருன்னு தெரியாம தப்பிக்க முடியுமா?" என்பதற்கான அழகான எடுத்துக்காட்டு. நம்ம ஊரில் கூட, சில சமயங்களில், "அவன் புரிய மாட்டான்" என்று நினைத்துக் கொண்டு நம்மை பற்றிய நக்கலோ, கிண்டலோ பேசுவாங்க. ஆனா, உலகம் வட்டமாக இருக்கு; ஒருநாள் அந்த வார்த்தை திரும்பி வருமே!
இந்த சம்பவம் நமக்கு என்ன சொல்லுது? தன்னம்பிக்கையா இருந்து, வாய்ப்பு வந்தா நம்ம உரிமையாளராக பேசணும். சமயத்தில், அமைதியாக இருப்பது நல்லது என்றாலும், நம் மரியாதைக்கு இந்த மாதிரி சமயங்களில் தைரியமாக பேசும் திறன் தேவை. அடுத்த முறை யாராவது உங்களை புரியாத மொழியில், எங்கோ பேசினாலும், உங்கள் திறமை காட்ட தயங்காதீங்க!
அதனால்தான் நம் முன்னோர்கள் சொன்ன மாதிரி – “மொழியை மட்டும் கற்றுக்கிட்டா, உலகத்தையே வெல்ல முடியும்!”
நீங்க இப்படிப்பட்ட சம்பவம் அனுபவிச்சிருக்கீங்களா? உங்க கருத்துக்களை கீழே பகிர்ந்துகங்க! உங்களோட பள்ளி நாட்கள், வகுப்பறை சம்பவங்கள், மறக்க முடியாத பழிவாங்கல்கள் – எல்லாம் கமெண்ட்ல சொல்லுங்க!
– இந்தக் கதையைப் படிச்சு உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா நண்பர்களோட பகிருங்க. அடுத்த முறை யாரும், “அவன் புரிய மாட்டான்”னு நினைச்சா, இந்த பதிவை நினைவு படுத்துங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: I overheard two foreign students insulting me in a language they thought I couldn't speak