'நடிகர் விஷ்ணுவை விட நம்ம ஹோட்டல் ரிசப்ஷனிஸ்ட் தான் சஸ்பென்ஸ்! – ஒரு வித்தியாசமான இரவு அழைப்பு அனுபவம்'
இது ஒரு சாதாரண இரவு இல்லை! நம்ம ஊரு சினிமாவில் போலிஸுக்கு ஒரு ‘அனோனிம்’ அழைப்பு வந்தா மட்டும் கதையெல்லாம் திரும்பிப் போகும். ஆனா, இந்த கதையில் போலீஸ் இல்லை, ஹீரோவா நம்ம ஹோட்டல் ரிசப்ஷனிஸ்ட் தான்! அந்த மாதிரி ஒரு சம்பவம் தான் இந்த பதிவில்.
“நீங்க என்ன ஜாதி?” “உங்க வயசு எவ்வளவு?” – ஹோட்டலில் வேலை பார்த்து பழையவர்கள் கூட கேட்ட கேள்வியில்லை. ஆனா, ஒரு நடு இரவில், மூன்று மணிக்கு, இப்படி ஒரு அழைப்பு வந்தா... உங்க மனசுக்குள்ள தான் எப்படியோ ஒரு ‘பய’ நுழையும். நம்ம ஊரு பாட்டிலே சொல்வாங்க, “அதிகமான நெருப்பும், அதிகமான நிழலும் நல்லதல்ல”ன்னு. அந்த மாதிரி தான் இந்த சம்பவம்!
இப்போ அந்த ரெட்டிட் பதிவை நமக்கு தெரிஞ்ச மாதிரி சொல்லிரேன். ஒரு ஹோட்டல் ரிசப்ஷனிஸ்ட், இரவு 3 மணிக்கு, ஹோட்டல் ரிசர்வேஷன் பண்ண போன் வந்தது. ஆரம்பத்தில் வாடிக்கையாளர் நல்லா பேச ஆரம்பிச்சாரு – “எப்படிச் சார் இருக்கீங்க?” மாதிரி. ஆனா, அடுத்த நிமிஷம் திடீர்னு “நீங்க எந்த ஜாதி?” “உங்க வயசு என்ன?” “உங்க குரல் ரொம்ப யங்ஙாவே இருக்கு!”ன்னு தனிப்பட்ட கேள்விகள் ஆரம்பம். இதுதான் நமக்கு சினிமா மாதிரி சஸ்பென்ஸ் அமைப்பை தருது.
அவரோட ரிசர்வேஷன் பெயர் கேட்டதும், ஒரு சாதாரண பெயர் சொன்னாரு. அப்பவும் எதுவும் சந்தேகம் வரல. ஆனா, அடுத்த கட்டம் தான் ரொம்ப கிராமாக இருக்கு – ரூம் ரிசர்வேஷன் பண்ண கார்டு நம்பர் கேட்க, அவர் ஒரு ரொம்ப நீளமான எண்களை ஒன்று ஒன்று சொல்ல ஆரம்பிச்சாரு. ஒவ்வொரு எண்ணும் சொல்லி முடிச்சதும், நம்ம ரிசப்ஷனிஸ்ட் “ஹூம்”ன்னு ஒப்புக்கொள்ளணும் போல கட்டாயம். பாவம், அவங்க ஹோட்டல் சிஸ்டம் ல அவ்வளவு எண்கள் செட் ஆகவே இல்ல. அதுக்காக Word Documentல எழுத ஆரம்பிச்சாரு. அப்புறம் “அதை எல்லாம் அழிச்சிடுங்க, இன்னொரு நம்பர் சொல்றேன்!”ன்னு. அப்புறம் மூன்றாவது முறையும்! இதெல்லாம் பார்த்ததும் நம்மவங்க மனசுல பீல் வந்திருக்கும் – “இது ஏதோ சரியில்லை!”
அந்த நேரம் நம்ம ஊர்ல இருந்தா, “இவனோட ப்ராங்க் அழைப்பு என் மேல் வேலை செய்யாது!”ன்னு போன் சிம்ப்ளா வைக்கலாம். ஆனா, வெளிநாட்டு ஹோட்டல் கல்ச்சரில், வாடிக்கையாளரை ஏமாற்றக்கூடாது, நல்லா பேசணும், எதுவும் சந்தேகப்படாம இருக்கணும், அப்புறம் தான் வேலை போயிடும். அதனாலதான், நம்ம ரிசப்ஷனிஸ்ட் ஒரு பக்கம் “கஸ்டமர் சர்வீஸ்” பக்கம், இன்னொரு பக்கம் “சந்தேகம்” பக்கம் போராடிச்சு.
இதை நம்ம ஊரு ஹோட்டல் பணியாளர்கள் படிச்சு பார்க்கிறீங்கன்னா, உங்க விளக்கத்துக்கு – நம்ம ஊர்லும் இதுலாம் நடந்துடும். இப்போ, சிலர் போன் பண்ணி, ‘OTP’ கேட்கலாம், “உங்க அக்கவுண்ட் டிடெயில்ஸ் சொல்லுங்க”ன்னு கேட்கலாம். யாரும் மனசு மென்மையா வைத்துட்டு, நமக்கு தெரியாம ஏமாறிடுறாங்க. இந்த சம்பவம் அந்த மாதிரி தானே!
வேலை செய்யும் இடத்துல நம்ம பாதுகாப்பை நாமே கவனிக்கணும். சரி, இது ஏதாவது சரியான ‘ஸ்காம்’னா, அதில நம்ம ரிசப்ஷனிஸ்ட் தவறு பண்ணல. அவங்க போன் வைக்குறது சரிதான். ஏன், நம்ம ஊரு தாத்தா சொல்வாரு – “அறிவோம், பாதுகாப்போம்!”ன்னு. சந்தேகங்கள் வந்தா, அந்த இடத்திலேயே முடிச்சிடணும். பிசினஸ் எடுத்துக்க வேண்டாம்னு தான்!
இந்த சம்பவத்துல, ரிசப்ஷனிஸ்ட் தப்பா நடந்தாரா? இல்ல. நம்ம ஊரு, எங்க வீட்டுக் குரங்கு கூட, இதுக்கு பயந்து போனிருக்கும்! இதுல என்ன கற்றுக்கணும்?
- தனிப்பட்ட தகவலை யாருக்கும் சொல்ல வேண்டாம்
- கடன் அட்டை எண்கள், OTP, வங்கி விபரங்கள் – யாரும் கேட்கக்கூடாது
- சந்தேகமாக இருந்தா, மேலுள்ளவர்களை உடனே சொல்லணும்
- நம்ம பாதுகாப்பு நம்ம கையில்தான்
போனில் பேசும் போது, யாராவது ரொம்ப தனிப்பட்ட, அலட்டலான விஷயங்கள் கேட்டா, நம்ம டான் சிரிக்கணும், “சார், இது ஹோட்டல், சீரியஸ் வாடிக்கையாளர்களுக்கே!”ன்னு சொல்லணும்.
இந்த சம்பவம் படிச்சவங்க, உங்க அனுபவங்களும் பகிருங்க. உங்க ஹோட்டல், கல்லூரி, அல்லது வேலை இடத்தில், உங்க மேல நடந்த ஆச்சர்யமான போன் அழைப்புகள் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல எழுதுங்க. நம்ம ஊரு வாசகர்கள் எல்லாம் சிரிச்சு, பயந்து, கற்றுக்கிட்டுப் போகலாம்.
பாதுகாப்பா இருங்க, சந்தேகத்துக்கு இடம் குடுங்க, ஆனா நம்ம கஸ்டமர் சர்வீஸ் ஸ்மைல் மறக்காதீங்க!
—
நீங்களும் ஒரு ரிசப்ஷனிஸ்ட் அனுபவம் பகிர்ந்து இருக்கீங்களா? உங்கள் கருத்துக்களை கீழே பகிருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Got a strange call. Did I overreact?