'நானும் உங்க வேலைக்காரன் தானா? ஹோட்டல் ரிசீப்ட் கதை – வாடிக்கையாளர் ராஜா மாதிரி நடந்துகொள்வது எப்படி முடியாது!'
நமஸ்காரம் நண்பர்களே!
நம்ம ஊரில், "வாடிக்கையாளர் ராஜா" என்றொரு பழமொழி உண்டு. வாடிக்கையாளர்களை மதிக்கணும், அவர்களுக்காக அயராது உழைக்கணும் – இதெல்லாம் சரிதான். ஆனா, அந்த அளவு என்று ஒரு வீடு இருக்கணும். இல்லையா? ஏன் சொல்றேன் தெரியுமா? அந்த அமெரிக்க ஹோட்டல் முன்பணியாளர் அனுபவத்தை கேட்டீங்கனா, நம்ம ஊரு ஓட்டல் ரிசெப்ஷன் டெஸ்க் வேலைக்காரங்க கூட தலை குனிஞ்சு வேல செய்யும் நிலை வந்துரும்!
சரி, உங்களுக்கு ஒரு கதை சொல்ல வர்றேன். இது யாரோ அமெரிக்காவில் நடந்த கதையா இருந்தாலும், நம்ம ஊர்லயும் இதே மாதிரி சம்பவம் நடந்திருக்கலாம்னு நினைச்சுக்கங்க.
ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர் – அப்படின்னா நம்ம ஓட்டல்ல, முன்னாடி டெஸ்குல இருக்குற ஆளு. இவருக்கு அந்த நாள் இரவு தூக்கம் வரலை, மூஞ்சு கம்பளி மாதிரி, கண்கள் சிவப்பா, ரெண்டு நிமிஷம் கூட பேச ஆசையில்லாம இருக்கிறார். நாளா வேலை – அதுவும் நள்ளிரவு டிப்டு!
அந்த நேரம், காலையில் நாலு மணிக்கு, ஓடி வர்ற பாதையில ஒரு வாடிக்கையாளர் அவரை வளைஞ்சு நின்றார். "சார், எனக்கு ரிசீப்ட் வேணும்"னு கேட்டார். நம்ம ஆளுக்கு உடனே கண்ணில் தெரிஞ்சது – இவர் ஒரு பள்ளி தடகள பயிற்சியாளர் (Track Team Coach). ஒரு ஓட்டல் வாடிக்கையாளருக்கு ரிசீப்ட் கேட்குறது சாதாரணம் தான். ஆனா, "பிரிண்ட் பண்ணி குடுங்க"ன்னு சொல்லி, அதுவும் பதினொரு அறைக்கு ரிசீப்ட் வேணும்னு கத்தினா, நம்ம ஆளுக்கு இரத்தம் கொதிக்காம எப்படி இருக்கும்!
"சார், நம்ம ஹோட்டல்ல எல்லா ரிசீப்டும் இமெயிலில் அனுப்புவோம்"ன்னு சொன்னாராம்.
"இல்ல, எனக்கு பிரிண்ட் வேணும். நேத்து அந்த அம்மா சொல்லி இருந்தாங்க…"
– ஆமாங்க, நம்ம ஊர்லயும் சில வாடிக்கையாளர்கள், "நேத்து அந்த பையன் சொல்லி இருந்தாரே!"னு பழைய கதையை கிளப்புவாங்க.
அதுக்கப்புறம், "இது ஒரு அறைக்கு மட்டும். எல்லா அறைக்கும் வேணும்"ன்னு, நம்ம பயிற்சியாளர் தாம்பரமாக புன்சிரிப்புடன் சொன்னாராம்.
"சார், ஒவ்வொரு அறைக்கும் பிரிண்ட் பண்ணணும்னா 10 நிமிஷம் ஆகும்"ன்னு, நம்ம முன்பணியாளர் பொறுமையோட சொன்னார்.
சொன்னா என்ன? "நான் காத்திருக்கிறேன்! எனக்கு நேரம் இருக்கு!"ன்னு சொல்லி, கண்ணை மூடிக்கிட்டு மொபைலை பார்த்துட்டு, கையில டெஸ்க்ல தட்டிக்கிட்டிருந்தாராம்.
அப்படியே நம்ம ஆளும், "நீங்க காத்துக்கறீங்கலாம்னா, நானும் சும்மா இருக்கலாமா?"ன்னு, தமிழ் ஸ்டைல்ல, தானும் டெஸ்க்ல தட்ட ஆரம்பிச்சாராம்!
இன்னொரு விசயம், நம்ம ஊர்லயும், பலர் வேலைக்காரர்களை பாத்தா, "நீங்க என் வேலைக்காரன்; உங்க நேரம் எனக்கே"ன்னு நினைச்சு நடக்குறது. ஆனா, மனிதர்கள் எல்லாம் ஒரே மாதிரி இல்ல. எல்லாருக்கும் தங்களோட நேரம் முக்கியம். ஒரு வேலைக்காரனோட நேரத்தையும் மதிக்கணும். அவர் கூட மனிதர்தான்.
இந்த கதையில், பயிற்சியாளர் மாதிரி சில பேரு, "நான் தான் முக்கியம்"ன்னு நினைச்சு நடந்து கொள்றாங்க. ஆனா, நம்ம முன்பணியாளர் அந்த நேரமும், மனசு தேக்கி, தனக்கு கொஞ்சம் நேரம் தேவைப்படும்னு நிம்மதியா சொல்லி, பணத்தை பணமாக்காமல், மனுஷத்தை மனுஷமா பார்த்தார்.
இதை நம்ம ஊர் சந்தர்ப்பத்தில் சொன்னா, டீ கடைல, "சார், டீ ரெடி ஆகுதுக்கு 2 நிமிஷம் எடுத்துக்குங்க!"ன்னு சொல்லும் டீக்கடையாளர் போல. வாடிக்கையாளரா இருந்தாலும், நேரம் மதிக்கணும். இல்லாட்டி, அந்த டீயும் பசை போட்டு வரும்!
அதனால்தான், நம்ம ஊர்ல சொல்வாங்க, "அன்பும், பண்பும் இரண்டினும் பெரிது!"ன்னு. வேலைக்காரரையும், அவரோட நேரத்தையும் மதிக்கறது நம்ம பண்பு.
கடைசியில் சொல்லணும் விஷயம்:
ஒரு ஹோட்டல், ஓட்டல், டீக்கடை, அலுவலகம் எங்க இருந்தாலும், அங்க வேலை பார்க்குறவங்க எல்லாம் மனிதர்கள்தான். அவர்களோட நேரத்தையும், மனதையும் மதிக்கறது நம்ம கடமை. அதுதான் உண்மையான பண்பு.
நீங்களும் இதுபோன்ற அனுபவம் எதிர்கொண்டிருந்தீர்களா? உங்க கமெண்ட்ல பகிருங்க! நேரம் என்றால் எல்லாருக்கும் நேரம் – அது வேலைக்காரங்ககும் சேரும்!
கடைசிப் போட்டு:
நம்மூர் ஓட்டல், டீக்கடை, அலுவலகம் – எங்கயும் வேலைக்காரர் மனிதர். அவரோடு நேரத்தையும் மனதையும் மதிக்க ஒரு வாய்ப்பு இது. உங்க கருத்துக்களை பகிருங்க!
நன்றி!
அசல் ரெடிட் பதிவு: “I’ve got time.”