“நான் அங்கிருந்து போனதும், அந்த நிறுவனம் குளம் வறந்தது!” – ஒரு அலுவலகம், ஒரு பழிவாங்கும் கதை
இப்போ பாருங்க, நம்ம ஊர் அலுவலகங்களில் "அவன் மேல அதிகாரம் பண்ணு", "இவன் கீழே தள்ளு"ன்னு ஆரம்பிச்சா, அந்த ஊழியருக்கு உயிரே பிழிக்க முடியாது. அது மட்டுமல்ல, தன்னம்பிக்கை பாதிக்குது, வேலை நிம்மதியா செய்ய முடியாது. அப்படிப் பட்ட ஒரு அனுபவத்தை ஒரு வெளிநாட்டு நண்பர், ரெடிட்-ல் எழுதியதை படிச்சேன். நம்ம ஊரு வாசகர்களுக்காக, அந்த கதையை நம்ம பாணியில் சொல்லணும்னு தோணிச்சு!
ஒரு சிறிய நற்பணி நிறுவனம். நல்ல நோக்கம், நல்ல வேலை. ஆனா, அது எல்லாம் பெயருக்கு தான். உள்ளுக்குள் பாம்பு புழுக்குது போல toxic-ஆன சூழல். நம்ம கதாநாயகி (அவங்க பேர் StormySue) அங்க வேலைக்கு சேர்ந்ததும், ஆறு மாதம் கழிக்கும்னு முன்னாடியே, தலைக்கு மேல் தண்ணி போட ஆரம்பிச்சுட்டாங்க.
அவங்க ஒரு பெரிய தவறு பண்ணாங்க. பொதுமக்கள் முன்னிலையில் நடந்த விஷயம், அதனால் பெருசா பாதிப்பு. ஆனாலும், நேர்மையா ஒப்புக்கிட்டு, மன்னிப்பு கேட்டாங்க. “இதுக்கு உங்களை வேலைக்கு வைக்க வேண்டாம்”ன்னு சொல்லி, துரத்தி விட்டிருக்கலாம். ஆனா, மேலாளர்கள் அப்படி செய்யலை. “எல்லாம் சரி, கவனமா இருங்க”ன்னு சொல்லிட்டு, பாசத்தோடு அனுப்பினாங்க. நம்ம கதாநாயகி மனசு தூய்மை. “சரி, நம்பி நிம்மதியா வேலை பாக்கலாம்”ன்னு நினைச்சாங்க.
அடுத்த நாளே என்ன ஆயிற்று தெரியுமா? முக்கிய பொறுப்பேறு வேறு ஒருத்தருக்கு போச்சு! “அது ஏன்?”ன்னு கேட்டா, “இல்லைல, எதுவுமே இல்ல. எல்லாமே சாதாரணம்!”ன்னு பொய் பேசுறாங்க. “புது வேலை கிட்டத்தட்ட எதுவும் இல்ல, ஆனா நீ அதையே பண்ணு!”ன்னு சொல்லிவிட்டாங்க. நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் அந்த “நீங்க எதுவுமே பண்ண வேண்டாம், ஆனா இருக்கணும்”ன்னு சொல்லும் பாசாங்கு பாஸ் டயலாக் மாதிரி!
பிறகு, புத்தாண்டு கொண்டாட்டம். “நீ வராதே, இது முழு நேர ஊழியர்களுக்கு மட்டும்”ன்னு மேலாளர் சொல்லி விட்டார். இரு நாட்கள் கழிச்சு, CEO-வின் உதவியாளர் “நீங்க RSVP அனுப்பலையே!”ன்னு மெயில் அனுப்புறாங்க. மேலாளர் உத்தம நாயகனா, பொய் சொல்லிக்கிட்டு இருப்பது தெரிய வந்தது. இதுக்கு மேலா அந்த function-க்கு போறது?
விழா முடிஞ்சதும், புத்தாண்டு பிறகு அலுவலகம் திறந்ததும், நேரில் கூப்பிட்டு, “பட்ஜெட் குறைவு, உங்க பதவி இல்லையாம்”ன்னு சொல்லி, வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டாங்க. நல்லவர்கள் சிலர் reference கொடுத்தாங்க, ஆனால் அந்த முதல் நாள் கொடுத்த கம்பனி mug-ஐ எடுத்துக் கொண்டு, உருண்டையில் போட்டுட்டு, சுத்தமாக நொறுக்கிட்டாங்க! நம்ம ஊரு சினிமா climax போல!
ஆறு வாரத்துக்கு பிறகு, அந்த நிருவனத்தின் வலைத்தளத்தில் பார்த்தா, “அப்போ, அதே வேலைக்கு வேறு பேரு வந்துட்டார்!” – அந்த படைப்பு புது பெயர், ஆனா வேலை அதே! அதைக் கண்டதும், கண்ணில் நீர் இல்லை; மனசு மட்டும் சில்லறை!
காலம் ஓடிச்சு. நம்ம கதாநாயகி ஒரு பெரிய, நல்ல நிறுவனம் வேலைக்கு செஞ்சாங்க. நல்ல மக்கள், நல்ல மரியாதை, நல்ல சம்பளம்! அந்த அமைப்பில், சமூக நல குழுவில் சேர்ந்தாங்க. நண்பர் Michael தலைவரா இருந்தார். ஒரு நாள், கூட்டத்தில், “அந்த பழைய nonprofit-ஓட இணைந்து வேலை செய்யலாம்னு யோசனை!”ன்னு கூறினாராம்.
அப்போ தான், நம்ம கதாநாயகிக்கு வாய்ப்பு கிடைச்சது. கூட்டம் முடிந்ததும், Michael-ஓட தனிப்பட்டமாக பேசினாங்க. “அந்த நிறுவனம் என்னை எப்படி கெடக்க வைத்து, எப்படி கையாண்டாங்க”ன்னு புலம்பினாங்க. Michael HR தலைமை பொறுப்பில் இருந்தவர். அவர் கேட்டதும், அது உண்மையா இருக்கும்னு நம்ப முடியலை!
வினை விதைத்தவன், வினை அறுப்பான். Michael அந்த nonprofit-க்கு partnership வேண்டாம், blacklist-ல் போட்டுட்டார். அந்த நிறுவனத்துக்கு தெரியாது, இந்த பழிவாங்கும் plan யாரோடதுன்னு! அவர்கள் ஒரு பெரிய வாய்ப்பை இழந்தாங்க. அந்த நிறுவனம் இப்போ, “பூச்சி வாங்கற கிணறு” மாதிரி, மூச்சு விட முடியாமல் திணறுது. நம்ம கதாநாயகி, meanwhile, பதவி உயர்வு வாங்க ரெடியா இருக்காங்க!
இந்தக் கதையில் என்ன கற்றுக்கொள்வது? சின்ன கோபம், சின்ன பழி, அது எல்லாம் வாழ்க்கையில் ஒரு நாள் பக்கத்து வீட்டு கதைக்கு தான். ஆனாலும், நம்மை நம்பி வேலை பாக்குற மக்களை அவமானப்படுத்தினா, வாழ்வு ஒரு நாள் பெரிய பழிவாங்கும் அரங்கம் தான். நம்ம ஊரு பழமொழி மாதிரி – “தோன்றிய இடத்திலே தோன்றாதே, தொட்ட இடத்திலே தொலைந்துவிடாதே!”
நீங்க இதைப் படிச்சதுக்கு பிறகு, உங்க அலுவலக அனுபவங்களை, அல்லது, உங்க பழிவாங்கும் கதைகளை, கீழே கமெண்ட்ல எழுதுங்க. சந்தோஷமா, உற்சாகமா, வாழ்ந்தே பழி வாங்குங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Gaslight me at my job? Ok well I won't always work here...