'நான் தவறு செய்தேனா? – ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியின் இரு நாட்கள் கதை!'
சார்லீவின் கதை – வேலை இடத்தில் மதிப்பு இல்லாமல் வாழும் மனிதர்
“காலை எழுந்ததும் பசிக்குத் தாங்கவில்லை. காப்பி கூட குடிக்க நேரம் இல்லை. ஆனால் முகத்தில் சிரிப்பு வைத்து வேலைக்குச் செல்லணும். அங்கே மேலாளர் முகத்தைப் பார்த்ததும் ஏதோ பிசக்கும் பாம்பு போல் இருப்பார். ‘நீ வேலை செய்ய மாட்டேன்டா, உன் வேலைக்கே மதிப்பு இல்லை’ன்னு சொல்லி விட்டார். அப்படியொரு மனநிலை… நம்மில் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்?”
இது ஒரு புறம் கதை இல்லை. நம்ம ஊர் ஹோட்டல் முன்பணியாளர்களுக்கும், எதுவும் வித்தியாசம் கிடையாது. வேலைக்கு போகும் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு சோதனை மாதிரி இருக்கும். மேலாளரின் பார்வை, வாடிக்கையாளர் புகார்கள், சம்பளம் குறைவு, ஓய்வு இல்லை – இவை எல்லாம் சேர்ந்து ஒருவனை மனதளவில் எவ்வளவு பாதிக்கும் என்று யாரும் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள்.
நாடு எங்கு சென்றாலும், வேலை இடத்தில் மரியாதை என்பது பெரும்பாலும் “வாங்கின சம்பளத்திற்கு” மாத்திரம் கிடைக்கும். ஆனால், அந்த சம்பளமே போதாத அளவுக்கு குறைவாக இருந்தா? மேலாளர், ‘நீ lazy, ஒன்னும் செய்யல, உன்னால எதுவும் வேலை நடக்க மாட்டே’ன்னு முகம் சுழிக்க ஆரம்பித்தா? அந்த வேதனை யாருக்கு தெரியுமோ அவர்கள்தான் உண்மையாக வாழ்ந்தவர்கள்.
தமிழ்நாட்டில், இப்படி மேலாளர் கத்தினா, “அவனுக்கு ஏதோ family problem இருக்கும்”ன்னு சமாளிக்கலாம். ஆனா, அங்கே என்ன நடக்குது தெரியுமா? மேலாளரே, “நீ இப்படித்தான் இருந்தா உன்னை வேலைக்கு வைக்க மாட்டேன், நானே உன் வேலை எல்லாம் பண்ணிவிடுவேன், fire பண்ணுவதற்கே தயாரா இருக்கேன்”ன்னு அச்சுறுத்துகிறார்.
ஒரு வாடிக்கையாளர், “எனக்கு அறை ரெடி இல்லைன்னு பொய் சொல்லாதீங்க! நேத்தே call பண்ணினேன், oknu சொன்னாங்க!”ன்னு கத்தினா, நம்ம மேலாளருக்கு மட்டும் தான் employee-யை திட்டு குறை சொல்லத் தோணும். வாடிக்கையாளர் இல்லாமல், வேலை இடத்திலேயே எல்லா பிழையும் ஊழியருக்குத்தான்!
ஒரு பக்கம், “உன் முழு வேலை ஒன்னும் matter இல்லை”, “நீ இல்லாம எதுவும் நடக்காது”ன்னு கூறி, மறுபக்கம், “நீ இல்லாம நம்ம ஹோட்டல் போயிடும்”ன்னு திகைக்கும்! இதுதான் நம்ம ஊர் boss-க்களின் classic double acting.
இந்த ஊழியர், நம்ம சார்லீ மாதிரி, நாலு வருஷம் வேலை பார்த்து, ஓர் நாள் கூட raise கிடையாது, benefits இல்ல, leave கிடையாது, festival-க்கு double pay-யும் இல்ல. ஆனா, வேலைக்கு punctual-ஆ போயிருக்கிறார். அந்த மதிப்பு எங்கே? தன் மன அழுத்தம் காரணமாகவும், மருந்து இல்லாததால் ஏற்பட்ட துயரத்துக்கு மேலாளரிடம் பேச நினைத்தால், அவர் கேட்கவே மாட்டார். நம்ம ஊர் boss-க்கள், “நீ ஏன் leave கேட்குறே? வேலைக்கு வருறேல?”ன்னு கேள்வி கேட்பது போலவே.
நம்ம ஊரிலேயே, ஒரு வேலைக்காரர் தன்னுடைய மன அழுத்தத்தை பகிர்ந்தால், “அது உன் problem, வேலை பார்!”ன்னு dismiss பண்ணுவாங்க. ஆனா, அந்த மனிதரின் மனவேதனை, வேலைக்கு செல்லும் போது ஒரு பக்கம் வாடிக்கையாளர், மறுபக்கம் மேலாளர் என்று இரு புறமும் மன அழுத்தம் வரும்போது, எப்படிச் சமாளிக்க?
இங்கே உள்ளார், தன்னுடைய வேலைக்கு நேர்மையாக இருக்கிறார், வாடிக்கையாளர்களுக்கு உதவ விரும்புகிறார். ஆனாலும், நிறைய பேருக்கு, “உன்னை யாரும் மதிக்கலை, நீயே வேணாம்”ன்னு தோன்றும் போது, அந்த இடத்திலிருந்து வெளியேறுவது தான் சரியான தீர்வு.
நம்ம ஊரில், ஒரு வேலைக்காரர் சம்பளம் குறைவாக இருந்தாலும், ‘நீங்க நல்லா பண்ணீங்க’, ‘உங்க வேலை நன்றாக இருக்கு’ன்னு ஒரு வார்த்தை சொன்னாலே மனசு நிறைய ரொம்ப சந்தோஷப்படுவோம். அந்த appreciation இல்லாம, போட்டி போட்டுக்கொண்டு வேலை செய்வது எவ்வளவு கஷ்டம்!
சில நேரம், நம்ம வாழ்க்கையிலேயே, “நம்மை யாராவது மதிக்கிறாங்களா?”ன்னு கேள்விக்குள்ளாகிவிடுவோம். அந்த நேரத்தில், தைரியமாக, “நம்ம மதிப்பை நாமே உருவாக்கனும், நம்மை மதிக்காத இடத்தில் நிற்பது தேவையில்லை”ன்னு முடிவு செய்யணும். வேலை ஒரு பக்கம், மனநிலை ஒரு பக்கம் – இரண்டிலும் சமநிலை வேண்டும்.
முடிவில்...
நம்மில் பலருக்கு இந்த அனுபவம் நன்றாகவே தெரியும்டா! மேலாளர் தவறாக நடந்துகொண்டால், மனதுக்கு புண்படும். ஆனாலும், நம்ம மதிப்பை நாமே protect பண்ணிக்கணும். இந்த பதிவு உங்கள் வாழ்க்கையிலும் நடந்திருக்கிறதா? உங்களுக்கு என்ன தோணுது? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க, உங்கள் அனுபவங்களை பகிரங்க. “நம்மை மதிக்காத இடத்தில் நிற்பது தேவையில்லை” – இந்த வார்த்தையை மனதில் வைத்துக்கொள்வோம்!
உங்கள் வேலை இட அனுபவங்கள் என்ன? மேலாளர்களிடம் எப்படி சமாளிக்கிறீர்கள்? உங்கள் கருத்துகளை பகிரவும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Am I in the wrong here? This only 2 days