'நூலின் முடிவை ஸ்பாயில் பண்ணுறேன் என கூப்பிடுறியா? ஒருநாள் உண்மையிலேயே ஸ்பாயில் ஆகி போச்சு!'
புத்தகங்களைப் படிப்பதில் இருக்கும் சுகம், நம்ம நாடு பத்தி எழுதப்பட்ட நாவல்கள், சுஜாதா, பாலகுமாரன், ஜெயகாந்தன் இவர்களோட கதைகள் — இவை எல்லாம் நம்ம பசுமை குழந்தை நாட்களை நெஞ்சில் பதிய வைக்கும். ஆனா அந்த வாசிப்பில், யாராவது வந்து "டா, கடைசில அவன் தான் கொலை செய்றான்!"ன்னு சொல்லிட்டாங்கன்னா, அந்தப் புத்தகம் தான் நம்ம கையில் இருந்தாலும் நம்ம மனசு போயிடும்.
அப்படித்தான் ஒரு அமெரிக்க பள்ளி மாணவி, ஒரு நாளும் புத்தகம் இல்லாமல் இருக்க முடியாத வாசிப்பாசைக்காரி, தன் காதலனின் சிறுசிறு அத்துமீறல்களுக்கு எப்படி சாட்டை காட்டினாள் என்று தான் இந்த ரெட்டிட் கதையின் சுவாரஸ்யம். வாங்க, அந்தக் கதையை நம்ம ஊர் ரசிப்போமா?
பத்து, பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்னாடி, நெடுநாள் இணையம் இல்லாத காலம். புத்தகங்க தான் உலகம். "கேபிள் டிவி" இன்னும் எல்லாரும் பார்த்துச்சு என்று பெருமை பேசும் காலம். நம்ம கதாநாயகி, பள்ளிக்கூடத்தில் படிக்கிறவள். பசங்களுடைய "டிவி, போன்" பறிக்கப்பட்ட punishments-ல அவளுக்கு எந்த வலி இல்ல. ஆனா "புத்தகம் பறிச்சிட்டாங்க"னா, உலகமே முடிஞ்சுரும்.
தன்னோட பள்ளிக்கூட காதலன், அவள் புத்தகம் படிக்கும்போது வந்து, "கடைசில எல்லாரும் சாக்றாங்க"ன்னு சொல்வான். அவன் எந்த புத்தகமும் படிக்கவே மாட்டான். ஆனாலும், அவன் சொல்லுறதுல எப்பவுமே நிஜமில்லைன்னு தெரிந்தாலும், கசக்கி படிக்குறவளுக்கு ஒரு பதட்டம் வந்தே தீரும். "இந்த முறையாவது உண்மை சொல்லிட்டானோ?"ன்னு சந்தேகம்.
ஒருநாள், அவனும் அவன் நண்பர்களும் சேர்ந்து சிரிச்சிக்கிட்டு, இந்த 'ஸ்பாயில்' கலையை தொடர்ந்துகிட்டு இருந்தாங்க. ஆனா, ஒரு நாள் அவன் "The Crucible"ன்னு ஒரு ஆங்கில நாடகத்தை படிக்க ஆரம்பிச்சான். நம்ம கதாநாயகி, அது படிச்சு முடிச்சும், நாடகம் பாக்கியும் பண்ணியவள்.
அவன் படிக்குறதைப் பார்த்தவுடன், அவள் எடுத்து ஒரே ஒரு வார்த்தை சொன்னாள்: "கடைசில எல்லாரும் சாக்றாங்க!" கேட்டவுடன் அவனும் அவன் நண்பர்களும் "அவன் மாதிரி தான் இது காமடி பண்ணுறா"ன்னு சிரிச்சாங்க.
இரண்டு வாரம் கழிச்சு, அந்த பையன் ஓடி வந்து, முகம் முழுக்க கோபம்: "நீ சொன்ன மாதிரி கடைசில எல்லாரும் சாகிட்டாங்க! நீ ஏன் இப்படி ஸ்பாயில் பண்ணணும்?" என்று புலம்பினான்! நம்ம கதாநாயகி, "நீ தினமும் என்னோடு இப்படி தான் செய்றே, இப்போ நீயும் அதையே அனுபவிச்சுப்பா!"ன்னு சிரிச்சிட்டா. அதன் பிறகு, அவன் ஒருபோதும் "கதை முடிவை ஸ்பாயில் பண்ணும்" முயற்சி செய்யவே இல்ல.
இந்தக் கதை நம்ம ஊரில ஒரு நல்ல பழமொழி சொல்லுறது போலத்தான்: "பண்ணின பாவம் பின்பு வரும்". நம் வீட்டில சகோதரங்களுக்கு, நண்பர்களுக்கு, "சினிமா முடிவை சொன்னேன்னு" சண்டை போட்ட அனுபவம் பலருக்கும் இருக்கும். அந்தப் பழிவாங்கும் சந்தோஷம், அந்த சிறு வெற்றி – எப்போதும் இனிப்பானது தான்!
நம்ம ஊரில், புத்தகமோ சினிமாவோ படிக்கிறவங்க முன்னால "கதை முடிவு சொல்லாதே!"ன்னு சொல்லும் பழக்கம் இருக்கு. ஆனா, சில பேருக்கு இது ஒரு 'கவுன்டேஷன்' மாதிரி. "நான் சொல்லுவேன், நீ பாத்துக்கோ!"ன்னு. அப்படி சொன்னவங்களுக்கு, மீண்டும் ஒரு நாள் அதே ஸ்பாயில் திரும்பும் போது தான் உண்மை அர்த்தம் புரியும்!
இப்போ நாம் எல்லாம் OTTயும், இணையமும் பயன்படுத்துறோம். ஆனாலும், நல்ல கதைகளோட திருப்பங்கள், வாசிப்பின் சுகம், இன்னும் நம்ம வாழ்க்கையில் இருக்கவேண்டும். "ஸ்பாயில் பண்ணாதே!"ன்னு சொல்லும் அந்த ஆர்வம், நம்ம தமிழர் வாசிப்பாசைக்கு அடையாளம்.
நீங்கலா இப்படி ஸ்பாயில் பண்ணி பழிவாங்கிய அனுபவம் இருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிர்ந்துகொள்ளுங்க! வாசிப்பும், ரசிப்பும் தொடரட்டும்!
பொதுவாக, நம்ம ஊர் வாசிப்பாசை, ஸ்பாயில் பண்ணும் கலையும், அதற்குரிய பழிவாங்கும் சந்தோஷமும் – இதெல்லாம் நம்ம வாழ்க்கையில ஒவ்வொரு தருணமா கிடைக்கும் சிரிப்புகள் தான். உங்க அனுபவங்களை பகிர்ந்து, இந்த பதிவை நண்பர்களுக்கு பகிருங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Constantly pretend to spoil the end of every book I read? I'll do the same, but mine won't be fake.