நல்லவராக இருந்தால் நன்மை கூடும் – கடுப்பாக இருந்தால் கஷ்டமே அதிகம்!
நம்ம ஊரில் “பேசும் வார்த்தை பசுமை பூச்சி”ன்னு சொல்வாங்க. ஒரு நல்ல சொல், ஒரு மென்மையான பார்வை – இவை எல்லாம் மனித வாழ்க்கையில எவ்வளவு முக்கியமோ தெரியுமா? அங்க ஒருத்தர் ஹோட்டல்ல முன்மேசை (front desk) வேலை பார்க்குறாரு. அந்த அனுபவத்தை கேட்டதுமே நம்ம ஊரு சொக்கனா கதையா தோணும்!
அந்த ஹோட்டல்ல வேலை பார்க்கும் நண்பர் சொல்றாரு – “ஒரு நாள், மூன்று மணி நேரம் கார்ல பயணம் பண்ணி இரண்டு பசங்களோட ஒரு அம்மா வந்து என்கிட்ட ரூம் புக் பண்ண வந்தாங்க. 'Tap' (அந்த கார்டை தொட்டால் பணம் செலுத்தும் வசதி) இருந்தா போதும் நினைச்சு வந்துபுட்டாங்க. ஆனா அந்த ஹோட்டல்ல அவங்க புதுசா சிஸ்டம் போட்டதால் அந்த வசதி இல்ல. ‘மாமா, நம்ம வீட்டுல debit கார்டு இல்லாம போனா மாதிரி தான்!’ நான் சும்மா சொல்லிட்டேன், 'மாமா, physical card வேணும். உங்க போன்ல இருக்கு போதும் என்று முடியாது'ன்னு."
அதே சமயம் அந்த அம்மா, "நான் கார்டு இல்லாம வந்துட்டேன், மூன்று மணி நேரம் பயணம் பண்ணி வந்தேன், இப்ப என்ன பண்ண போறீங்க?"ன்னு கேக்குறாங்க. அந்த முகத்தில் ஒரு ஆத்திரம். மென்மையா பேசினா சும்மா புரிஞ்சுக்கலாம். ஆனா, பழைய தமிழ் பட ஹீரோயின் மாதிரி எல்லா தவறும் நம்ம மேல போட்டுட்டாங்க! “நான் சொல்லினேன் இல்ல, ஏன் நீங்க பிரச்சனையை தீர்க்க முயற்சி பண்ணல?”ன்னு நம்ம நண்பர் மனசுல குழப்பம்.
"மடம், ஒரு கார்டு இல்லாமல் check-in பண்ண முடியாது. ரெகுலேஷன்ஸ் தான்."ன்னு அவங்க சொல்லி வைக்கிறாரு. அந்த அம்மா, "இப்ப நீங்க எனக்கு கார்ல பசங்களோட தூங்க சொல்றீங்களா?"ன்னு கத்துறாங்க. சும்மா சொல்லணும், நம்ம ஊருல ஒருத்தர், "நான் வேற பண்ண என்ன பண்ணணும்?"ன்னு கேட்டா, பக்கத்துல இருக்கிறவர்கள் எல்லாரும் பக்கத்துக்கு ஓடிப்போவாங்க!
அந்த நேரம்தான், ஒரு நண்பி வருறாங்க. "குழப்பம் என்ன?"ன்னு கேக்குறாங்க. அந்த அம்மா, "அந்த ஹோட்டல் ஆள் நம்மள உளே விட மாட்டேன் என்கிறார்"ன்னு சொல்லுறாங்க. கடைசில அந்த நண்பி தனக்கு physical card இருக்கு, ID இருக்கு என்று காட்டி, check-in பண்ணிக்கிறாங்க. பிரச்சனை தீர்ந்தது போல – ஆனா அந்த அம்மா இன்னும் கடுப்போட தான் இருக்காங்க.
கொஞ்சம் மென்மையா, கொஞ்சம் பொறுமையா பேசினா, நம்ம நண்பர் ஒரு சலுகை கூட கொடுத்திருக்கலாம். போனில் கார்டு நம்பர் கேட்டு, கால் பண்ணி, manual entry செய்யலாம் என்று முயற்சி பண்ணியிருக்காரு. ஆனா அந்த அம்மா “என்ன பண்ணப்போறீங்க?”ன்னு கேட்கிறாங்க. அதான், நம்ம ஊருல சொல்வாங்க இல்ல – “வாயில் பொன் இருந்தாலும், மனசில் வெயில் இருந்தா பயனில்லை!”
இந்த சம்பவம் நமக்கும் பரிச்சயம் தான். நாம் எப்போதும் ஹோட்டல், மருத்துவமனை, அரசு அலுவலகம் – எங்கயும் நம்ம சொற்களில் பண்பு இருந்தா, எவ்வளவு கடினமான சூழ்நிலையையும் கடந்து விடலாம். ஒரு நல்ல வார்த்தை, ஒரு சிரிப்பு – எல்லாம் வாழ்க்கையை மாற வைக்கும் சக்தி.
அந்த அம்மா மறுநாள் தன் கணவரோடு வந்து கார்ட் மாற்றிக்கிட்டாங்க. “நேத்து ரொம்ப கடுப்பா இருந்தேன்”ன்னு சொன்னாங்க. ஆனா, “மன்னிக்கவும்” என்ற வார்த்தை மட்டும் வரவில்லை. அந்த ஒரு சொல்லு சொன்னிருந்தால், எல்லோருக்கும் மனசு வசதியா இருக்கும்.
நம்ம ஊருல, “நல்ல சொல், நல்ல நட்பு, நல்ல மனசு – இவை போதுமானவை!” நண்பர்களே, அடுத்த முறை ஏதாவது இடத்தில் பிரச்சனை வந்தா, மென்மையா பேசு, பொறுமையா இரு. பிரச்சனை தானாகவே ஓடிவிடும். இல்லையெனில், பிரச்சனையே பக்கத்தில் உட்கார்ந்து சாப்பாடு போடுவாங்க!
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? உங்களுக்கும் இப்படி ஒரு அனுபவம் இருக்கா? கண்டிப்பா கமெண்ட்ல சொல்லுங்க! நீங்கள் சொல்ற கதையை நாங்கள் எதிர்பார்க்கிறோம்!
Meta Description: ஹோட்டல் முன் மேசையில் நடந்த ஒரு அசத்தலான சம்பவம்! மென்மையா பேசினால் எவ்வளவு வசதியா பிரச்சனை தீரும் தெரியுமா?
அசல் ரெடிட் பதிவு: Being Nice Goes a Long Way (being mean does not)