'நல்ல முறையில் சொல்லிக்கொடுக்க வேண்டாமா? – ஒரு நுண்ணிய பழிவாங்கும் கல்லூரி கதை!'
கல்லூரி நாட்கள்... யாருக்கு மனதில் மறக்க முடியாத நினைவுகள் இருக்காது சொல்லுங்கள்! அந்த நாட்களில் நம்மைத் தாண்டி பஸ் ஓடினாலும், சோறு கடையில் இட்லி முடியாத அளவுக்கு கியூ இருந்தாலும், நண்பர்களுடன் மூளையைச் சிதைக்கும் வகையில் ஹாஸ் மீட்டிங் நடந்தாலும், அனைத்தும் ஒரு நாள் சிரிப்புக்குரிய கதைகள் தான்.
இத்தனைக்கும் மேலே, ஒரே கதவில் 50 பேருமா, கடைசியில் ஒரே கதவு, அதுவும் சின்ன கதவு! இப்படி ஒரு "கல்லூரி துவாரக்கோடி" தான் இந்த ரெடிட் கதையின் நாயகன் எதிர்கொண்டது. பதினைந்து இரும்பு புத்தகங்களுடன் பசங்க பைக்கில் போய் பள்ளிக்கூடம் வந்த மாதிரி, 20 பவுண்ட் எடையுள்ள பையை தூக்கி, சுரங்கப்பாதையை போல கதவில் காத்திருக்கிறார்கள். அப்படி ஒரு யாராவது கதவைத் தடுத்து நின்றா, பசங்க மனசுல "ஏண்டா இது!"னு வந்துரும் பாருங்க!
அப்படித்தான் ஒரு நாள், ரெடிட் பதிவாளர் சொன்னது போல, ஒரு ஜூனியர் கதவு நடுவே நின்று, நண்பனுடன் பேச்சு வார்த்தையில் ஈடுபட்டு நின்றான். கதவை மூடியும் இல்லை, முழுக்க திறந்தும் இல்லை – இப்படி ஒரு இடத்தில் நம்மவர்கள் வேறு வழியில்லாமல் தள்ளிக்கொண்டே செல்ல வேண்டிய நிலை. இது நம்ம ஊர் பேருந்து கதவு வாடிக்கையை நினைவுபடுத்தும், அல்லவா? "ஆ, சுத்தி வாங்க...போங்க, போங்க!"ன்னு கெஞ்சும் நிலை.
ஆனா நம்ம ஹீரோ, "Excuse me"னு சொல்லி, புத்தக பையை ஒரே ஸ்விங்கில் அந்த ஜூனியரின் மார்பில் விழுமாறு ஏற்பாடு பண்ணார்! பசங்க சொல்லுவாங்க, "கதை கேட்டீங்களா? கதவை திறந்தாரு, தடை போட்டவனை ஒரே ஸ்விங்கில் தூக்கி வெளியே போட்டாரு!"ன்னு. அந்த ஜூனியர், எதிர்பார்த்தே இல்லாத அந்த 'பம்ப்'க்கு ஏமாற்றப்பட்டு, வாயைத் திறக்காமல் நின்று போனான்.
இதிலேயே நம்ம ஊர் பழக்க வழக்கங்கள் நிறைந்திருக்கிறது. "சொல்லிக்கொடுக்க வேண்டியதை, சில சமயம் செயலில் காட்டணும்!"ன்னு நம்ம முன்னோர்கள் சொல்லி உள்ளார்கள். எங்க வீட்டில் கூட, சின்னப்பிள்ளை அடிப்பேனா, அடுத்த முறை திருந்தி விடுவான் போல! இந்த பதிவாளர் செய்ததும் அதே மாதிரி தான்.
மற்றொரு நண்பன், பின் வரிசையில் இருந்தவனாக, இதை பார்த்து சிரிப்புடன் வந்தான். இது நம்ம ஊர் கோடை விடுமுறையில், பந்தயம் வென்ற பிள்ளை போல, "அப்பாடா, நியாயம் நடந்தது!"ன்னு சந்தோஷப்படுவதைப் போல.
சில சமயம், நியாயம் என்றால் பெரிய போராட்டம் வேண்டியதில்லை. சின்ன ஒரு புத்தக பையின் உதவி, "Excuse me"ன்னு ஒரு சொல் போதும். நம்ம ஊர் பழமொழியில் "சிறிய பழி, பெரிய சந்தோஷம்"ன்னு சொல்வாங்க. இந்த நிகழ்வும் அதே மாதிரிதான்.
இதில் இருந்து நம்மக்கு என்ன கற்றுக்கொள்ளலாம்? பொதுநல இடங்களில் அனையவர்களுக்கு இடம் கொடுப்பது, மற்றவர்களை மதிப்பது, குறிப்பாக நெருக்கடியான இடங்களில், சின்ன சந்தர்ப்பங்களில் கூட நம்ம ஒழுக்கம் தெரியவேண்டும். இல்லாட்டி, ஒருவேளை உங்களையும் ஒரே ஸ்விங்கில் புத்தக பை அடிக்க வாய்ப்பு இருக்காது!
கல்லூரி நாட்களில் இந்த மாதிரி பல 'நுண்ணிய பழிவாங்கல்' சம்பவங்கள் நடந்திருக்கலாம். உங்கள் கதைகளும் நமக்கு பகிர்ந்து எழுதுங்க! உங்கள் அனுபவங்களை கீழே கமெண்டில் சொல்லுங்க, சிரிக்க சிரிக்க வாசிப்போம்!
நண்பர்களே, உங்களுக்கும் இந்த மாதிரி கல்லூரி அல்லது வேலை இடங்களில் சின்ன பழிவாங்கும் அனுபவம் இருந்தால், மறக்காமல் பகிருங்கள்! இந்த மாதிரி கதைகள் தான் நம்ம வாழ்க்கையின் சின்ன சந்தோஷங்கள்.
"நல்ல முறையில் சொன்னால் புரியாதவங்களுக்கு, புத்தக பை உதவி செய்தது போல, உங்களும் சின்ன பழிவாங்கல் செய்திருக்கீங்களா?" – கீழே பதில் சொல்லுங்க!
வாசித்ததற்கு நன்றி – உங்கள் கல்லூரி நண்பன்.
அசல் ரெடிட் பதிவு: Excuse me