பக்கத்து வீட்டுக்காரர் புகார் போட்டா, நான் போட்டேன் 'நாட்குறிப்பு' – ஓர் அப்பார்ட்மென்ட் கதை!
அப்பார்ட்மென்டில் வாழ்ந்தாலே தண்ணீர் பந்தல், சத்தம், பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ரகளை – இவையெல்லாம் சாதாரணம் தான். ஆனா, ஒருவேளை அந்த 'சத்தம்' போலிசாக மாறினா? இன்னும் சில அப்பிசோடுகள் காத்திருக்கும்! உப்ப்ஸாலா என்ற ஊரில் ஒரு மாணவர் வீடில் நடந்த இந்த சம்பவம், நம்ம ஊர் 'பக்கத்து வீட்டு' கிழவி மாதிரி தான்! படிச்சீங்கனா, உங்களுக்கும் நிச்சயம் சிரிப்பு வரும்னு உத்தரவாதம்.
நம்ம கதாநாயகன் (முட்டாளா, மெதுவா, யாரு என்று சொல்ல வெச்சுக்கோங்க!) ஒரு பழைய கட்டிடத்தில், என்ன பண்ணறது என்று தெரியாமல், மாணவர் வீடில் தங்கியிருக்கிறார். அந்த பில்டிங்கில் சுவரும், மேல் தளமும், கீழ் தளமும் – எல்லாமே காகிதம் மாதிரி மெல்லிய சத்தம் வருகிறது. நம்ம ஊர் வீடுக்களில், "பக்கத்துல பொம்மை படம் போட்டா, நம்ம வீட்டுல சத்தம் கேட்கும்" என்று சொல்வாங்க – அது போலவே.
அந்த வீட்டுக்கு மேலே தங்கியிருந்த ஒரு பிஹெச்.டி. மாணவி இரு தடவை மேலாளரிடம் நம்ம கதாநாயகனைப்பற்றி புகார் சொன்னாங்க. "சனிக்கிழமை இரவு எட்டு மணிக்குத் தூசி எடுத்தேன் – அது late-ஆ?"; "சாமான்யமாக நண்பருடன் சமையலறைல பேசினேன் – அது கெட்ட சத்தமா?" ஆனால் கட்டிட மேலாளர் ரொம்ப சீரியஸ். "10 மணி முதல் 7 மணி வரை நிசப்தம். அதற்கும் வெளியில கூட கவனமா இருங்க" என்று கவனிக்கச் சொன்னார். “உங்க வாழ்க்கை நிர்வாகத்தை (lifestyle choices) பரிசீலிக்கவும்!" என்று கூறி, அரை பக்கம் நல்லாத்தான் சொன்னார்.
இங்க தான் நம்ம ஊர் காரன்கு கோபம் வந்துருச்சு. ஏனெனில் மேலே இருக்கிற அக்கா ராத்திரி பதினோரு மணி, இரவு ஒரு மணி, காலையில் ஆறு மணி – எப்பவும் சத்தம், மேசை இழுத்து, இசை, டிவி, காலடி ஓசை, எல்லாம்! ஆனா நம்மவன் இதுவரைக்கும் எதுவும் சொல்லலை; இது தான் 'ஏழை மனசு'.
நல்லா கேட்டீங்கன்னு மேலாளர் சொன்னார் – "உங்களுக்கு கவலை இருந்தா, எல்லா சத்தத்தையும், நாள், நேரம், விவரம் எழுதிப் போடுங்க. அப்ப தான் தீர்வு கொடுக்க முடியும்னு." நம்மவர் என்ன பண்ணறார்? மூன்று வாரம் முழுக்க, மேலே இருந்து வரும் ஒவ்வொரு சத்தத்தையும், பகல், இரவு, காலை – அப்படியே எழுத ஆரம்பிச்சார். "காலை 6:45-க்கு காலடி ஓசை; 11:15-க்கு டிவி; 1:30-க்கு மேசை இழுத்தது; 6:20-க்கு ஷவர் ஓசை; 11:55-க்கு காலடி ஓசை..." – நாலு பக்கம் முழுக்கப் பதிவு!
அந்த பட்டியலை மேலாளரிடம் கொடுத்தப்போ, மேலாளர் பத்திரமாக பார்த்து, "இது ரொம்ப அதிகம்; இது சாதாரண வாழ்க்கை சத்தம், வழக்கமான ஊழல் இல்லை!" என்று சொல்லிவிட்டார். நம்மவர், "நீங்க தான் சொன்னீங்க, பதிவு பண்ண சொல்லி!" என பதில் சொன்னார்.
அது மட்டும் இல்ல, கட்டுப்பாடு ஒழுங்காக இருக்கணும்னு, அந்த நாலு பக்கம் பட்டியலை மேலே இருக்கு பிஹெச்.டி. மாணவிக்கும் அனுப்ப வேண்டிய நிலை வந்துருச்சு! பாவம், அவள் அந்த பட்டியலை வாசிச்சப்போ அழுதுவிட்டாராம். "நான் முயற்சி செய்றேன், ஆனா இவ்வளவு சத்தம் கேக்குறீங்கன்னு தெரியல; இனிமேல் காலில் மட்டுமே நடக்கறேன்" என்று கவலைப்பட்டு, ஒரு நோட்டும் போட்டாராம்.
இது எல்லாம் நடந்து முடிச்சதும், மேலாளர் இருவருக்கும் - "சமூக வாழ்வு, மதிப்பு" என்று பொதுவான ஈமெயில் அனுப்பு, எல்லா சிக்கலும் 'சும்மா' தீர்ந்துவிட்டது!
நம்ம ஊர் ஆளுக்கு என்ன செய்யணும் என்று தெரியாமல், அசிங்கமா இருக்கிறாராம். "நான் பதற்றம் வரச்செய்ய நினைக்கலை, மேலாளர் விதி கேவலம்னு காட்டனும் தான் நினைத்தேன்!" என்று வருத்தம்.
இந்த கதை நமக்கு என்ன சொல்லுது?
நம்ம ஊரில் கூட, வீட்டுக்குள்ள சத்தம், பக்கத்து வீட்டுக்காரர் ரகளை, வீட்டு மேனேஜர் அலுப்பு – எல்லாமே நம்ம வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி தான். "பக்கத்து வீட்டுக்காரர் சத்தம் கேட்டா, திருப்பி நாமும் ரிப்போர்ட் பண்ணணுமா?" அல்லது "சும்மா பொறுத்துக்கோமா?" – இது ஒரு முடிவெடுக்க வேண்டிய விஷயம்.
ஒருவேளை, எல்லா விதிகளும் 'மனிதாபிமானம்' இல்லாமல் கடுமையான விதி என்றால், இதுபோல் நம்ம வாழ்க்கை இன்னும் சிரமம் ஆகும். வாழ்வின் சிறு சத்தங்களை சமாளிக்க கற்றுக்கொள்வது தான் நல்லது. இல்லாட்டி, நம்ம ஊர் கதைகளில் சொல்வது போல, "தோழன் வீடு சும்மா இருந்தாலும், அதில் ஒரு ரகளை இருக்குமே!"
நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்? உங்கள் அப்பார்ட்மெண்ட் அனுபவங்கள் என்ன? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க – சத்தம் கேட்டாலும் கட்டுப்பாடு காட்டாதீங்க!
வரவேற்பு: வீட்டில் சத்தம், விதிகள், மனிதநேயம் – இவை எல்லாம் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதி. அடுத்த முறையாவது, பக்கத்து வீட்டுக்காரருடன் ஒரு காபி குடிக்க அழைக்கலாமா? இல்லையெனில், சத்தம் குறைய ஒரு 'பம்பை' வாங்கி வையுங்கள்!
நன்றி!
அசல் ரெடிட் பதிவு: document every noise complaint, so I did