'பேட்டிக்காரர் பின்பால்: ஒரு வருடம் பொறுத்தேன், ஆனா கடைசில நான் தான் ஜெயிச்சேன்!'
நண்பர்களுக்கு வணக்கம்!
நம்மில் எத்தனை பேருக்கு நண்பர்களாலோ உறவினர்களாலோ, "மச்சி, இது சும்மா ஒரு வாரம் மட்டும் வைச்சுக்கோ. வெறும் சில நாட்களிலே எடுத்துக்கறேன்," என்று சொல்லி கொடுத்த பொருட்கள், மாதங்களாகவே நம்ம வீட்டிலேயே தங்கிட்டிருக்கும் அனுபவம் உண்டு? அதுவும், ஒருவேளை அந்தப் பொருள் நம்ம வீட்டுக்கு ஒரு விசேஷம் கூட இல்லாததும், ஆனால் அந்த நண்பர் நம்மை போட்டு விட்டு போய்ட்டு, திரும்பிக் கூட பார்ப்பதில்லையென்றால்?
அப்படி ஒரு நம்ம ஊர் 'நட்பு-பழிவாங்கல்' கதையை தான் இந்த ரெடிட் பதிவில் வாசிச்சதும், ஹாஹா, நம்ம ஊர்லயும் இப்படித்தான் நடக்கும் பாஸ்! என்று சொல்லிக்கொண்டே இந்த பதிவை எழுத ஆரம்பித்தேன்.
ஒரு வருடம் பொறுத்த பொறுமை, கடைசில வந்த சின்ன பழிவாங்கல்!
மூன்று எட்டு மாத்திரம் தான் வைச்சுக்கோன்னு சொன்ன நண்பர், ஒரு வருடம் கழித்தும் சொத்துக்களை அழைத்துக்கொள்ளாதது நம்ம ஊர்காரர்களுக்கே பரிச்சயம். இந்த கதை நம்ம நண்பர் ரெடிட்டில் பகிர்ந்தது போல, ஒரு நண்பர் நகரம் மாற்றும் போது அவருடைய சில பொருட்களை (முக்கியமானது ஒன்றும் இல்லை, பாட்டியின் பச்சைக்கல் அல்லது தாத்தாவின் தூக்குப்பெட்டி மாதிரி விலைமதிப்புள்ளதும் கிடையாது!) – ஒரு நல்ல மனசு வைத்து வைத்துக்கொள்கிறார்.
ஆனால், "இன்று வர்றேன்னு சொன்னா, நாளைக்கு வர்றேன்... இன்னும் ஒரு வாரம்... இன்னும் ஒரு மாதம்..." என்று ஓர் ஆண்டு முழுக்க சுத்திகிறார்கள். தமிழரின் பொறுமை எல்லை கடந்ததும், அவர் கடைசியாக "இனி 30 நாளுக்குள்ள வரலனா, எல்லாம் எடுத்து வீசிடுவேன்!" என்று அவசரமாக அறிவிக்கிறார்.
இதோ, கடைசி வாரத்தில் நண்பரின் தம்பி மட்டும் வந்து, "அண்ணா, எல்லாத்தையும் எடுத்துக்கறேன்" என்று சரியான நேரத்தில் தோன்றி, சும்மா வேதனையை ஓரளவுக்கு குறைக்கிறார். ஆனா, அந்த ஒரு வருட சாம்பல் பொறுமை போனதுக்கு யாராவது பதில் சொன்னா சரியா இருக்கும்? நம்ம ஹீரோ மனசிலே ஒரு சின்ன பழிவாங்கல் ஆசை கிளம்புது.
பின்பாலில் பந்து இல்லாதா, விளையாட்டு எப்படி?
அந்த நண்பரின் பொருட்களில், ஒரு 'pinball machine' இருந்தது. நம்ம ஊர்ல இப்படி சொன்னா சிலருக்கு புரியாது போலிருக்கலாம், அதுதான் சில பழைய தியேட்டர்களிலோ, அல்லது பெரிய அமெரிக்கக் கடைகளிலோ இருக்கும், கிளிங்கிளின் சத்தத்துடன் பந்தை அடித்து விளையாடும் ஒரு விளையாட்டு இயந்திரம்.
இதில்தான் நம்ம ஹீரோ பக்கா தமிழ்ப் பழிவாங்கல் பண்ணிருக்கிறார். 'பின்பால்' இயந்திரத்திலிருந்து அந்த பந்துகளை எல்லாம் எடுத்து வைத்துட்டார். பந்துகள் இல்லாமல் அந்த விளையாட்டை எப்படிப் பயன்படுத்துவாங்க? பந்துகள் வாங்குறது எளிது தான், ஆனா அதை அறியாம, பெருசா எக்ஸைட்மெண்ட்டுடன் விளையாட வர்ற நேரத்துல, "அடடா, பந்து எங்கே?"ன்னு தலைகண்ணே சுழலும். அந்த சந்தோஷத்துக்காகத்தான் இந்த சின்ன பழிவாங்கல்.
நம் ஊர் மரபில் 'சின்ன பழி, பெரிய சந்தோஷம்' என்ற பழமொழி இருக்குமே, அதே மாதிரி! முக்கியமான சொத்தும் இல்ல; ஆனா அந்த ஒரு வருடம் மனசுக்குள் பட்ட வேதனையை, ஒரு சின்ன குத்து போடலாமென்று செய்திருக்கிறார். அதுக்கப்புறம் அந்த நண்பருடன் பேசவே இல்லைன்னு சொல்லி முடிக்கிறார்.
நாம் எல்லாரும் முகமூடி சுமந்திருக்கிறோமா?
இந்த கதையை வாசிக்கும்போது, உங்களுக்கும் பழைய நண்பர், உறவினர்கள் அல்லது கூட வேலைக்காரர் ஒருவர், "இது கொஞ்சம் வைச்சுக் கொ", "இந்த பை, இந்த புக்குகள், இந்த பாத்திரம்..." என்று கொடுத்து ஆண்டாண்டு கழித்து எடுக்க மறந்த அனுபவம் நினைவுக்கு வந்திருக்கும். அந்த நேரத்தில் ஏதாவது ஒரு சின்ன பழிவாங்கல் செய்ய மனம் ஆசைப்படுமா? இல்ல, நீங்கள் பெரிய மனசு காட்டி விடுவீர்களா?
நம்ம ஊரிலே, "நண்பன் என்பவன் நெஞ்சில் இருப்பான், வீட்டில் பொருள் வைக்க மாட்டான்!" என்று சொல்வார்கள். ஆனாலும், நண்பர்கள், உறவுகள், வேலைக்காரர்கள் – எல்லாரும் யாரையாவது சும்மா விட்டு விடுவதை விட, நேரத்தில் வந்துச்சு எடுத்து போனால்தான் நிம்மதி.
நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள்?
இந்தக் கதையைப் படிச்சு, உங்களுக்கு வந்த அனுபவங்களை கமெண்ட்ல பகிருங்கள். உங்கள் நண்பர்கள் சொத்து வைச்சு மாதம் மாதம் தள்ளி வைத்த அனுபவம் உண்டா? இல்ல, நீங்களே இப்படி சின்ன பழிவாங்கல் செய்து சந்தோஷப்பட்டுள்ளீர்களா? கீழே உங்கள் கதையை பகிருங்கள் – எல்லாரும் சிரிக்கலாம்!
கடைசியாக, "சின்ன பழி, பெரிய சந்தோஷம்" என்றால், அது நம் வாழ்க்கையிலயே ஒரு சுவாரஸ்யம். நண்பர்களோடு பகிர்ந்து, சிரித்து, ஆனந்தமாக இருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Enjoy playing your game!