பணக்கார மதுவாடிகளால் நேரும் சங்கடம் – ஓர் ஹோட்டல் முன்னணிப் பணியாளரின் அனுபவம்!
"சார், இன்னும் பீர் இருக்கா? நாங்க எல்லாம் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு பணம் சம்பாதிச்சு வந்தவங்க தான்!" – இந்த வசனம் உங்க காதில் விழுந்திருக்க வாய்ப்பு அதிகம். ஆனா இதை ராத்திரி 12 மணிக்கு, ஹோட்டல் கம்பி அடிக்கப் போகும் நேரம் கேட்கறாங்கன்னா, நம்ம பசங்க எவ்வளவு வெறுப்பா இருப்பாங்கன்னு யோசிச்சு பாருங்க!
ஒவ்வொரு ஹோட்டலிலும் கூட அந்தப் பணக்கார விருந்தினர்கள், பாஸ், ஹெச்.ஆர், மற்றும் அவர்களோட “கட்டிங்” நண்பர்கள் கூட்டமாக வந்து, ராத்திரி பார் கல்யாண முடிஞ்சாலும், தக்காளி சோப்போடு குடிக்குற மாதிரி சாய்ந்து, ஒரே கலாட்டா பண்ணுவாங்க. ‘குடி இருக்கா, கதை இருக்கா, சிரிப்பு இருக்கா’ன்னு எல்லாம் சொல்வாங்க. ஆனா யாராவது ஒரு நாள் அந்த ஹோட்டல் முன்பக்க பணியாளரா இருந்தா தான் தெரியும், இது எவ்வளவு கடுமையான வேலையோ!
வாடிக்கையாளர்களோட சிறு குழு, பார் மூடிய பிறகும் விடாமல், லாபியில் குடிக்க சும்மா அமர்ந்திருந்தாங்க. “நீங்க வேடிக்கை பண்ணுறது பிரச்சனை இல்ல, ஆனா மற்ற விருந்தினர்களுக்கு தொந்தரவு இல்லாமல் பார்த்துக்கொங்க”ன்னு நம்ம ஹோட்டல் ஸ்டாப் சொல்லி விட்டார்.
எல்லாமே சரிதான். ஆனா அதுக்குப் பிறகு ஒரு “குடிமகன்” வந்து, “இன்னும் பீர் தர முடியுமா?”ன்னு கேட்டார். ஹோட்டல் விதிமுறைகள்படி, பார் மூடினாலே, ராத்திரி ரிசெப்ஷனில் தண்ணிர் மட்டுமே கிடைக்கும். அதான் பதில் சொன்னாராம். ஒருத்தன் போனதும், இன்னொருத்தர் வந்து, அதே கேள்வி! பசங்க பசங்க மாதிரி, ‘இன்னும் லாட்லிபாப் தர முடியுமா?’ன்னு கேட்கற மாதிரி.
“இந்த குடி எல்லாருக்கும் பானம் முற்றிலும் தடை செய்யணும் போல இருக்கே!”ன்னு நம்ம ஹோட்டல் ஸ்டாப் மனசுக்குள்ள சத்தியம் பண்ணிக்கிட்டார்.
அடுத்த ஒரு 15 நிமிஷத்துக்கு பிறகு, அந்த குழுவில் இருந்த ஒருவர் காணாம போயிட்டாராம். யாரு தெரியுமா? பீர் தர முடியாதுன்னு சொன்ன போது, குழந்தை மாதிரி முகம் செய்தவங்கதான்! “ஏதோ சந்தேகம் இருக்கு”ன்னு நம்ம ஸ்டாப் கவனிச்சார்.
அங்க போய் பார்த்தா, ஹோட்டல் ஊழியர்களுக்கான கதவுல, அவர் ரெஸ்டாரண்ட் கிச்சனுக்குள்ள நுழைந்துருக்காராம்! சின்ன ஊரில், ரயில் நிலையம் மூடிய பிறகு, கடைக்குள்ள நுழையுற பையன் மாதிரி! உடனே, ஒரு பெரிய டார்ச்சுடன் உள்ளே போய், சத்தத்துடன் அவரை வெளியே கூட்டி வந்தார். "இதை மாதிரி இன்னும் பண்ணினா, இங்கிருந்து வெளியே தூக்கி எறியுறேன்!"ன்னு நல்லா திட்டி, குழுவோடு சேர்த்தார்.
குழுவில் ஒருத்தர் கதை சொன்னபோது, “இனி எல்லாம் முடிஞ்சு, நீங்க உங்கள் ரூமுக்கு போங்க”ன்னு சொல்ல, அவர் “சரி... சரி...”னு புரியாம கதையே தொடர்ந்தாராம். மீண்டும், “இப்பவே போங்க!”ன்னு கோபத்துடன் சொல்ல, எல்லாரும் அமைதியாக ரூமுக்கு போயிட்டாங்க.
இது எதுக்கா சொல்றேன்? பணக்கார குடிபோதையிலிருக்கும் வாடிக்கையாளர்களை கையாள்வது, நம்ம ஊரு குழந்தைகளை சமாளிப்பது மாதிரி தான். "இல்லன்னா, இன்னும் ஐஸ்கிரீம் தரலையா?"ன்னு அழுதுடுவாங்க! பணம் இருந்தாலே எல்லாம் செய்யலாம், எல்லாம் வாங்கலாம், எல்லாம் உரிமைன்னு நினைச்சு, ஒழுங்கு, மரியாதை, விதிமுறைகள் எல்லாம் தூக்கி எறியுறாங்க.
இது நம்ம ஊரு கலாச்சாரத்திலேயே பழைய வாய்ப்பு – பெரியவங்க சொல்வாங்க, "பணம் இருந்தாலும் பண்பாடு வேண்டும்"ன்னு. குடிப்பதோ, விருந்தோ, வேறயாரையும் பாதிக்காத அளவுக்கு இருந்தா சரி. ஆனா, எங்கே அந்த எல்லை தாண்டுனா, பணக்காரரா இருந்தாலும், குழந்தை மாதிரி நடத்திக்கவேண்டும் தான்!
கடைசியில், இந்த ஹோட்டல் ஸ்டாப் மாதிரி பலர், இரவு நேரத்தில் சமாதானமாக இருந்தாலும், அந்த சிலருக்காக தனி சோதனை! நம்ம ஊரு ஹோட்டல் பணியாளர்கள் எல்லாருக்கும் இந்த அனுபவம் உண்டு தான். உங்கள் நண்பர்கள், உறவினர்கள், அடுத்த முறை ஹோட்டலுக்கு போனா, இந்த கதையை நினைச்சு, ஸ்டாப்ங்கிட்ட நல்லா நடந்து கொள்ள சொல்லுங்க!
உங்கள் அனுபவங்களும் கீழே பகிருங்கள்! பணக்கார குடிகாரர்களை சமாளித்த உங்கள் கதைகள் இருந்தா, கமெண்ட்ல சொல்லுங்க; சிரிக்கலாம், சிந்திக்கலாம்!
(முடிவு: பணம் இருந்தாலும், மற்றவர்களுக்காக ஒரு மரியாதை – அதுதான் நம்ம ஊரு பண்பாடு!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: I hate drunk rich people