பண்ணையிலே பண்பாட்டு புது பரிசு: “மூன்று கிளிங்குகள் தர முடியுமா?” – ஒரு ஹோட்டல் முன் மேசை பணியாளரின் அனுபவம்!
இன்றைய காலக்கட்டத்தில், ஹோட்டல் முன் மேசை (Front Desk) பணியாளர் என்றாலே எல்லாம் கடமையா, ‘வாங்க, போங்க’ மாதிரி ரொம்ப சுயமரியாதை பணி என நினைப்பவர்கள் பலர். ஆனா, அதுக்குள்ளே பல உணர்ச்சி எழுச்சி, சிரிப்பு, குழப்பம், அசிங்கமான சம்பவம் வரை – எல்லாமே இருக்கு. இப்படி ஒரு சம்பவத்தை தான், அமெரிக்காவின் r/TalesFromTheFrontDesk என்ற ரெடிட் பக்கத்தில் u/Vivid-Mortgage8190 என்பவர் பகிர்ந்திருக்காங்க. அந்த கதையை நம்ம தமிழில், நம்ம ஊர் பார்வையில, நம்ம ரசனைக்கு சரியான சுவையோடு இங்க பார்க்கலாம்!
“நல்ல ஹோட்டல், நல்ல வாடிக்கையாளர், ஆனா...?”
இந்த கதையின் நாயகி ஒரு பெரிய ஹோட்டலின் முன் மேசையில் இரவு பணி பார்த்து கொண்டிருந்தார். எல்லாமே யாரும் கவலைப்பட வேண்டாம் மாதிரி அமைதியாக இருந்தது. கடைசி வாடிக்கையாளர் – அவருக்கு ‘Oliver’ என்று பெயர் வைத்துக்கொள்கிறோம் – இரவு 12:30 மணிக்கு வந்தார். இந்த நேரத்தில் வருவது அப்படியே சாதாரணம்தான்; விமானம் தாமதம், மழை, குளிர் – எல்லாமே காரணம். அவர் ரெசர்வேஷனும், முகவரியும் பார்த்தால் – ரொம்ப நன்றாக இருக்கிறார் போல தெரியும்.
முன் மேசை பணியாளர் அவர் அறைக்குச் சாவி கொடுத்து, “நன்றி! உங்களுக்காக எதாவது செய்ய வேண்டுமா?” என்று சாம்பிள் டயலாக்கைச் சொன்னார். அதுக்கப்புறம், வேறு யாரும் இல்லாமல் அமைதியாக இருந்தது. நம்ம ஊர் ஹோட்டல் தான் இருந்திருந்தா, அட போங்கடா, இவர் வந்தாரு, சாவி கொடுங்க, போயி தூங்குங்கன்னு சொல்லி இருக்கலாம்!
ஆனா, அதுக்கப்புறம் வந்த கோரிக்கை தான் கமெடி!
Oliver அறைக்கு போனதும், ஹோட்டல் ‘chat’ வசதியில் ஒரு மெசேஜ் அனுப்பினார். “Feather free” (பறவை இறகு இல்லாத) தலையணை வேண்டும் – இது நார்மல்தான். allergy இருக்கலாம். ஆனா, அடுத்த கோரிக்கை: “முன் மேசையில் இருக்குற அந்த அற்புதமான பெண்நிலையிலிருந்து மூன்று கிளிங்குகள் (hugs) வேண்டும். நாமெல்லாம் அவள் மாதிரி ஆகணும்.”
அது என்ன சார், இது என்ன அரிசி வாங்குறக்காரா, கிளிங்கு வாங்குறமா? நம்ம ஊர் கல்யாண வீட்ல கூட, அத்தையம்மா மகளுக்கு கிளிங்கு கொடுக்க சொல்லுவாங்க, அது வேற! ஆனா, ஹோட்டல் முன் மேசை பணியாளரிடம் இப்படியா கேட்குறது? இது ரொம்ப ஓவர்!
“நான் என்ன பண்ணினேன்னு கூட தெரியலையே!”
இந்த பெண்மணி, “நான் அவங்கக்கு எதுவும் ஸ்பெஷல் பண்ணலையே! சாவி கொடுத்தேன், நன்றி சொன்னேன், போங்கன்னு விடை கொடுத்தேன். என் பெயரை கூட சொல்லல.” அதாவது, நாம ஊரு பசங்க மாதிரி, ‘சிஸ்டர், டீ போடலாமா?’ன்னு கூட கேட்டிருக்க மாட்டாங்க!
அந்த வாடிக்கையாளர், Oliver, இரண்டு நாள் மட்டும் தங்கியிருக்கிறார் – அதுவே நல்லது! அதுவும், அவர் கேட்ட தலையணையை கொண்டு போன ஊழியர் கதவை தட்ட, அவர் திறக்கவே இல்ல. போன் பண்ணியும் எடுத்து பேசவே இல்ல.
நம்ம ஊரில இருந்தா எப்படி?
நம்ம ஊரிலே, ஹோட்டல் முன் மேசை பெண்கள், ‘சார்ங்க, பசிக்குது, சாம்பார் சாதம் உண்டு வையுங்க’ன்னு கேட்டாலும், யாராவது கிளிங்கு கேட்டா, “டேய், உனக்கு கிளிங்கு வேணுமா, கிளினரா வேணுமா?”ன்னு கேட்டு தள்ளி விடுவாங்க! ஆனா, அமெரிக்காவில், கூட்டம் குறைவு, தனிமை அதிகம், வசதிகள் அதிகம் என்பதால், சிலருக்கு இதுபோன்ற ‘வித்தியாசமான’ கோரிக்கைகள் ஏற்படலாம்.
பணியாளர் மனம் – சில்லறை சிந்தனைகள்!
இந்த பெண்மணி, “இது சாதாரணமா, இல்லையா? நானே ஓவர் திங்கிங்கா?”ன்னு கேட்கிறார். உண்மையிலேயே, வாடிக்கையாளர்களிடம் புனிதம், மரியாதை, தூரம் எனும் எல்லைகள் கடைபிடிக்கப்பட வேண்டும். நம்ம ஊரில கூட, வாடிக்கையாளர் ராஜாவேனும், பணியாளருக்கு மரியாதை குறைய கூடாது.
இந்த கதையை படிச்சதும், நம்ம ஊரிலே ஹோட்டல் முன் மேசை பெண்கள், “எங்களால எவ்ளோ நெறியா இருக்கணும் தெரியுமா?”ன்னு சொல்லி இருப்பாங்க.
நம்ம ஊர் சொல்வதுபோல்...
“ஊருக்குப் புறம் போனா நாய்க்கு கூட சண்டை”ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, ஹோட்டல் முன் மேசையில் வேலை பார்த்தா, உலகம் முழுக்க வித்தியாசமான வாடிக்கையாளர்கள் – அவரவர் கோரிக்கையோட வருவாங்க. ஒருவேளை நாளை நம்ம ஊரிலயும் இந்த மாதிரி கிளிங்கு கேட்பது பரவலாகி விடுமோ என்னவோ!
முடிவில்...
நீங்க நம்ம ஊரில ஹோட்டல் முன் மேசையில் இருந்தா, உங்களுக்கு இதுபோன்ற வித்தியாசமான, அதிரடி வாடிக்கையாளர் கோரிக்கைகள் வந்ததா? உங்க அனுபவங்களை கீழே கமெண்ட்ல போடுங்க!
அல்லது, உங்க நண்பர்களோடு இப்பதிவை பகிர்ந்து, “உங்களோட ஜாலி ஹோட்டல் கதைகள் என்ன?”ன்னு கேட்டுப் பாருங்க.
வாழ்க தமிழ், வளர்க நம் பண்பாட்டு மதிப்பு!
கடைசியில்:
நம் பண்பாட்டு எல்லைகளை காப்பது நம் கடமை – வாடிக்கையாளரானாலும், பணியாளரானாலும் மரியாதை முக்கியம்!
நீங்க சந்தித்த வித்தியாசமான வாடிக்கையாளர்களை பற்றி பகிருங்கள் – நம்ம ஊர் கலக்கோம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Weird guest request