'பணம்னு சொன்னா பணம்தான்! — சூப்பர் மார்க்கெட்டில் நடந்த ஒரு 'சிறு' பழிவாங்கும் கதை'
நம்ம ஊர்ல காசு, கடன், சில்லறை, பத்துப்பணம், இருபது நோட்டு — எல்லாமே வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதிதான். ஆனா, அந்தச் சில்லறை மழையில் சிக்கிக்கிட்டா cashier-க்கு மட்டும் தான் தெரியும் அவங்க நிலைமை! ஒரு supermarket-ல் வேலை பார்பவங்க அனுபவம் சொல்லிக்கொட்டுற மாதிரி — ‘பணம்னா பணம்தான்!’ன்னு கத்திக்கிட்ட ஒரு கதை தான் இன்று நம்முடன்.
நம்ம ஊர்ல பஸ்ஸில் கொஞ்சம் மேல் தர்மம் பண்ணும் வயசான அம்மாள்கள், "அண்ணா, சில்லறை இருக்கா? பத்து ரூபாய்க்கு இரண்டு ஐஞ்சு கொஞ்சு தரலாமா?"ன்னு கேப்பாங்க. அந்த மாதிரி தான், வெகுசில நேரங்களில் காசுபோல் கஷ்டமும், கோபமும் வந்துடும். ஆனா, அந்த cashier பணம் இல்லாத காலத்தில கடை வேலை பார்த்து பில்லுக்கு காசு கட்டுற மாதிரி, சும்மா கண்ணு மூடி வேலை பார்த்து போயிடணும்!
அந்த cashier (Reddit-ல் kittyqueen_gataorli), ஒரு பெரிய supermarket-ல் வேலை பார்த்து வராராம். அங்க விதிகள் ரொம்ப கடுமை. கார்டு (ATM, debit card, Apple Pay) போடுறவங்களுக்கு குறைந்தது ஐஞ்சு டாலர் bill இருக்கணும். அந்த மாதிரி நம்ம ஊர்ல பாத்தா, "கடையில் க்ரெடிட் கார்டு வாங்கறது, பத்துப் ரூபாய் கீழ இருக்கக்கூடாது"ன்னு சொல்லுற மாதிரி தான். ஆனா, அந்த விதி மேலிருந்து வந்தது போல கடுமையான விதி — ஒரு வாடிக்கையாளர் ரொம்ப சில்லறை காசு (coins) கொடுக்க முடியாது. நம்ம cashier-க்கு மட்டும் நிதானமா, ரொம்ப சின்ன சில்லறை எடுத்துக்க முடியாது. அதனால எப்பவும் Coinstar மாதிரி machine இருக்குமாம், அதுல போட்டு notes-ஆ மாற்றிக்கலாம்.
இதை மறந்துகிட்டு ஒரு வயசான அம்மா வந்தாராம். "Good evening!" கூட கேட்டுக்காம, தன்னோட $12.67-ஐ முழுக்க quarters, dimes, nickels, cents-ல கட்டணும்னு முயற்சி. நம்ம cashier, "எங்க விதிப்படி 4 டாலர் வரை மட்டுமே சில்லறை எடுக்க முடியும். மீதி Coinstar-ல் போடுங்க, நான் உதவி பண்ணறேன்"ன்னு பாசமா சொன்னாரு.
அப்பவும் அந்த அம்மா, "காசு-ன்னா காசுதான், உங்களால கணக்குப் போட தெரியாது போல, சோம்பேரி!"ன்னு ஒரு வார்த்தைச்சண்டை போட்டாங்க. நம்ம cashier-க்கு உள்ளுக்குள் "இவாள பாக்குறேன்!"ன்னு நினைச்சாலும், வெளியில சிரிப்போட இருந்தாரு.
அந்த அம்மா, கையிலிருந்த 20 டாலர் நோட்டை purse-க்குள்ள போட்டுட்டு, பத்து டாலர் நோட்டு, மீதி மூணு டாலர் மட்டும் சில்லறை (nickels, dimes, quarters) கொடுத்தாங்க. "நீங்க சொன்னது போல நானும் நானா பண்ணிட்டேன்!"ன்னு smug-ஆ நடக்குற மாதிரி.
இந்த நேரத்தில நம்ம cashier, சும்மா defeat-ஆன மாதிரி இருந்தாலும், அடுத்த நிமிஷம் அவங்க மனசுக்குள்ள ஒரு தீபம்! மீதி பணம் .67¢ (67 cents) காசு திருப்பி கொடுக்கணும். அதனால, அவங்க counter-ல இருந்த சில்லறை ரோல்-ஐ எடுத்துட்டு, மெதுவா, துள்ளிப்போட்டு, 67 சில்லறை (pennies) count பண்ணி அந்த அம்மாவுக்கு கொடுத்தாங்க. அம்மா "இது என்ன வெறி?"ன்னு கோபமா கேட்டதும், cashier-ன் புகழ்பெற்ற customer service சிரிப்போட, "பணம்னா பணம்தானே, அம்மா!"ன்னு பதில் சொன்னாரு.
அம்மா, அந்த 67 சில்லறை pennies-ஐ purse-ல போட்டுக்கிட்டு, கோபமா கடையை விட்டு போனாராம்.
இதுல இருந்து நமக்கு புரிந்தது என்ன?
நம் ஊர் பஜாரிலோ, கடையிலோ, "சில்லறை இல்லாப்பா!"ன்னு சொல்லும் காட்சி சாதாரணம் தான். ஆனா, பணம் பணம்தான்னு வாதம் பண்ணும் நபர்களும், counter-க்கு முன் நிற்கும் cashier-களும், இருவரும் அவரவரு சந்தர்ப்பத்துக்கு ஏற்ற மாதிரி நடக்கணும். சில சமயங்களில், விதி பக்கம் காத்திருக்கணும், சில சமயம் நம்ம பக்கமும் குறுக்கிடணும்.
எப்படி இருந்தாலும், நம்ம cashier-க்கு வாழ்த்துகள்! "அரசு விதி, என் கதி!"ன்னு தமிழ்ச் சினிமா punch dialogue போல, கொஞ்சம் சிரிப்போட, கொஞ்சம் நகைச்சுவையோட, அவங்க தினசரி வேலைக்கு ஒரு twist கொடுத்தாங்க!
நண்பர்களே, உங்களுக்கும் இப்படிப் பழிவாங்கும் சில்லறை அனுபவம் இருக்கா? உங்கள் கருத்துக்களையும், அனுபவங்களையும் கீழே பதிவிடுங்கள். நம்ம ஊர் சில்லறை கலாட்டா-வா, customer service கலாட்டா-வா — எது உங்க மனசில இருக்குறதோ, பகிர்ந்துகொங்க!
—
உங்களுக்கு இந்த கதையுடன் சம்பந்தப்பட்ட அனுபவம் இருந்தா, மறக்காமல் comment பண்ணுங்க!
படித்ததுக்கு நன்றி, சந்தோஷமா இருங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Money is money