புத்தகக் கடை கஃபே-வில் நடந்த ஒரு சுடச்சுட்டு சம்பவம்! – “மேனேஜர்”யின் கட்டளையைப் பின்பற்றிய நையாண்டி
நம்ம ஊரு பள்ளி முடிக்கற காலம் என்றால், பெரும்பாலானவர்களுக்கு நண்பர்கள், தேர்வுகள், சினிமா, சாம்பார் சாதம், அடிக்கடி சண்டை, சிரிப்பு – அப்படி நிறைய வாய்ப்புகள் வருவாங்க. ஆனா, சிலருக்கு வேலை வாய்ப்பு கிடைக்கிறதே ஒரு பெரிய விஷயம்! அந்த மாதிரி ஓர் அனுபவம் தான் இப்போ நம்மக் கதையில இருக்கு.
ஒரு அமெரிக்கா பள்ளி மாணவன், புத்தகக் கடை உள்ள கஃபே-வில் வேலைக்கு சேர்ந்திருக்கான். நம்ம ஊரு ஸ்டைலில் சொன்னா, “இரண்டாம் பக்கம் டீ கடை, அப்புறம் ஸ்டோர்-ல புத்தகங்களை அடுக்கு போடுற வேலை” மாதிரி இருக்கு.
முதலில் வந்த மேனேஜர் ரொம்ப நல்லவர். எல்லாரையும் புரிஞ்சுக்கிறவர், வேலைக்காரர்களோட நோய், வேலை நேரம், குடும்பம் – எல்லாம் பார்த்து வேலை கொடுப்பவர். அப்படிப்பட்டவர் விட்டு போனதும், “புதிய மேனேஜர்” வந்தாராம். இவரோ, நம்ம ஊரு சீரியல் வில்லி மாதிரி, “நான் தான் ராஜா!” என்று கம்பீரமாக நடக்கறவர். கல்யாண வீடுகளில் தெரியும் இல்லையா, ஒரு அத்தை வந்து எல்லாரையும் கட்டுப்படுத்தி, கடுமையாக பேசுவாங்க – இப்படித்தான் இவரும்.
ஒன்னும் பெரிசா அவங்க பேசுறதுன்னு இல்ல, ஆனா, பழைய மேனேஜர் போன பிறகு, வேலைகாரங்க எல்லாருமே “உள்ளூரு சுகமில்லையே” என்று பேச ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. அந்த மாதிரி ஒரு நாள், கதையோட நாயகன், இன்னொரு ஊழியருடன் பேசிக்கொண்டிருந்த போது, புதிய மேனேஜர் காதில் விழுந்து விட்டது.
அடடா! அதே வேளையில் சனிக்கிழமை வந்தது. நம் ஹீரோ இரட்டை ஷிப்ட் வேலைக்கு வந்தான். மேனேஜர், “நீயும் உன் கூட்டாளியும் என்னை பற்றி பேசினீங்க. இனிமேல், இன்று முழுக்க நீ டீ, காபி பண்ணக்கூடாது – கவுண்டருக்குள்ள வரக்கூடாது! உனக்கு மெசின், காபி, ஜூஸ் எதுவும் வேண்டாம். வெளியே மேசை, தரை, டிராஷ் – இதெல்லாம் பண்ணிக்கோ!” என்று கட்டளை போட்டார்.
நம்ம ஊருல, பஞ்சாயத்து நடக்கும்போது “நீ உங்க வீட்டுல இருந்து வெளியே போ!” என்று அம்மா கோபப்படுவாங்க இல்லையா, அதே மாதிரி!
அந்த நாள் சனிக்கிழமை – புத்தகக்கடை இருக்கும் மால்லுக்கு மக்கள் கூட்டம் அதிகம். காலை 9 மணி ஆனதும், சிறிய வரிசை. 11 மணிக்குள், பெரிய வரிசை! நம்ம ஹீரோ, சூப்பர் தூண்டில் தூக்கிட்டு, மேசைத் துடைத்துக்கிட்டு, சக்கரம் மாதிரி சுற்றிக்கிட்டே இருந்தார். “ஏன் நீ உள்ள போயி வேலை பண்ண மாட்டே?” என்று வாடிக்கையாளர்கள் கேட்டா, “நம்ம மேனேஜர் சொன்னாரு, நான் இன்று காபி பண்ணக்கூடாது!” என்று சிரிச்சுக்கிட்டே பதில் சொன்னாராம்.
கூட்டாளிகள் எல்லாம் கஷ்டப்பட்டு, கூட்டம், ஆர்ப்பாட்டம், வாடிக்கையாளர் கோபம் – எல்லாம் மேலேமேலே வந்தது. கூட்டம் அதிகமானதால், டிப்ஸ் குறைந்தது, வாடிக்கையாளர்கள் வரிசையில் இருந்தே கிளம்பிட்டாங்க – ஆனா நம் ஹீரோக்கு ஒரு ரகசிய சந்தோஷம்! “இதோ பாருங்க, யாரோ பெரிய அரசன் மாதிரி கட்டளை போட்டாரு, ஆனா, அதுவே அவருக்கு நஷ்டம்!” என்று உள்ளுக்குள்ள சிரிச்சாராம்.
இது தான் நம்ம ஊரு “நையாண்டி கம்ப்ளையன்ஸ்”!
அந்த மேனேஜர், காபி பண்ணாதேன்னு சொன்னார்; ஆனா, அதால அவருக்கே இழப்பு – வாடிக்கையாளர்கள் கோபம், டிப்ஸ் குறைவு, கடை நஷ்டம்! நம்ம ஹீரோ? சிரிக்கவும், பாடவும், புத்தகங்கள் அடுக்கவும், சோப்பாகசமாக அந்த நாளை முடித்தார்.
இந்த கதையை நம்ம ஊரு வேலைக்காரர்கள் எல்லாம் relate பண்ணிக்கலாம். அதிகமாக கட்டளையிட்டு, வேலைக்காரங்களை மதிக்காமல் நடந்துகொண்டால், கடைசியில் அதுவே தங்களுக்கு எதிராக வரும் – இதுவே இந்த கதை சொல்லும் பாடம்!
முடிவு:
நம்ம ஊரிலேயே இது மாதிரி அனுபவம் உங்களுக்கு நடந்திருக்கா? “அவனுக்கு சுப்பிரமணியம், எனக்கு சும்மா!” என்று தோனுமா? உங்க கதைகளை கமெண்ட்ல பகிருங்கள்! உங்கள் அனுபவங்களும் நம்ம ஊரு வாசகர்களுக்கும் ஒரு நல்ல சிரிப்பு தரும். வேலை செய்யும் இடத்தில் நல்ல மனநிலையை உருவாக்குவது எந்த மேனேஜரும் மறக்கக்கூடாது – இல்லையெனில், நையாண்டியோடு ஒரு நன்றி பாடல் தான் வரும்!
– உங்கள் நண்பன், தமிழ் ரெடிட் வாசகர்
அசல் ரெடிட் பதிவு: Just remembered a story from my high school job