'பத்து நிமிஷம் கழிவறை சென்றேன் – ரிசப்ஷனில் நடந்த மர்மம்!'
தெறிக்கவைக்கும் ரிசப்ஷன் அனுபவம்: ஒரு இரவு, ஒரு தேவையெனும் நிமிஷம், ஓர் உண்மை கலாட்டா!
நம்ம ஊர்ல ஹோட்டலில் வேலை பார்த்தவங்க கேட்டா, "பணியில் சோறு சாப்பிட நேரமா, கழிவறை போக நேரமா?"ன்னு கேள்வி வரும். அதுவும் ரிசப்ஷனில் ஒரே ஒருவர் இருந்தா? ஆஹா, அந்த பிரச்சனை தனி ராகம் தான்! நான் சொல்ற இந்த கதை, அமெரிக்காவில் நடந்தாலும், நம்ம எல்லாருக்கும் ரொம்ப பழக்கமான ஒரு சூழ்நிலை.
ஒரு சும்மா ஞாயிறு ராத்திரி. ஹோட்டலில் குளிர் காய்ந்து போச்சு. நானே ஒரே ரிசப்ஷன் பணியாளர். நாலு வாடிக்கையாளர்கள் மட்டும் உள்ளே. யாரும் வரமாட்டேங்கற நேரம். ராத்திரி பன்னிரண்டு மணி போச்சு. எனக்கு, சகஜமா வரும் ஒரு தேவையோட, "Be Right Back" அப்படின்னு ஒரு சின்ன போர்டு போட்டுட்டு, பக்கத்தில இருக்குற கழிவறைக்கு போனேன்.
இப்போ எல்லாரும் தெரிஞ்சுக்க வேண்டிய விஷயம் – ஆண்கள், பெண்களை விட, கழிவறை வேலை சீக்கிரமா முடிச்சுடுவோம். (அது ஏன் அப்படின்னு கேட்டீங்கனா, உங்கள் அப்பா, அண்ணன், கணவரை கேட்டுப்பாருங்க!) எனக்கும் அது போலவே, 90 வினாடிகளுக்குள்ளேயே பணி முடிஞ்சு, கை சுத்தம் பண்ணி வெளியே வந்தேன்.
வெளியே வர்றப்ப, டிங் டிங் டிங் டிங்... மணி ஒலி காது கொட்டுது! ஒரு வயது வந்த அம்மா, சுமார் நாற்பதுக்குள், டெஸ்க்கு முன்னாடி கோபமா நிக்கறாங்க.
"மன்னிக்கணும் மேடம், ஒரு நிமிஷம் கழிவறைக்கு போயிருந்தேன்,"ன்னு நகைச்சுவையா சொல்லி, "தினம் முழுக்க யாரும் வரல, ஒரு நிமிஷம் வெளியே போனா உடனே ஆள் வந்து நிக்குறாங்க!"ன்னு சொல்ல முயற்சி பண்ணேன். ஆனா அவங்க முகம் பூரிப்பா, குரல் கடுமையா, "இப்போதான் வந்தீங்களா? நான் பத்து நிமிஷமா இந்த மணி அடிக்கிறேன்!"ன்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சாங்க.
நான் அங்கே அசந்து போயிட்டேன்! "ஐயோ, நான்னு டைம் டிராவலில் போய்ட்டேன் போல,"ன்னு என் மனசுக்குள்ள நினைச்சேன். நிஜத்தில நானும், நாலு நிமிஷங்கூட வெளியே இல்ல. ஆனா அவங்க காட்டுற கோபம், நம்ம ஊர்ல 'அரசு அலுவலகம்'ல பார்க்கும் ரகசியரின் திடீர் சீற்றம் மாதிரிதான்.
"நீங்க எப்போமே டெஸ்க்கு முன்னாடி இருக்கணும், வாடிக்கையாளருக்கு கவனம் தரணும். இப்படி விட்டு போகக்கூடாது!"ன்னு ஒரு நிமிஷம் லெக்சர் ஆரம்பிச்சிடாங்க. நானும், "சரி மேடம், உங்களுக்கு என்ன தேவை?"ன்னு பேச்சை வேற பக்கம் திருப்பிட்டேன்.
அவங்க 'வாக்க்-இன்' வாடிக்கையாளர். ரூம் கேட்டு கேட்டாங்க. நான் மனசுக்குள்ள, "அடப்பாவி, இவங்க மாதிரி வாடிக்கையாளர் இருந்தா, நம்ம ஊர்ல ஹோட்டல் ஊழியர்கள் தங்களை எப்படிச் சமாளிப்பாங்க?"ன்னு நினைச்சேன். உதாரணத்துக்கு, நம்ம ஊர்ல சில வாடிக்கையாளர்கள், 'சேவை தாமதம்'னா, உடனே மேலாளர் பார்க்கணும், டீ மடிக்கணும், அப்படின்னு கோபமா பேசுவாங்க.
அந்த அம்மா அடிச்சு சொன்னாங்க, "இந்த ஹோட்டல் சேவை ரொம்ப மோசம்!"ன்னாலும், ரூம் விலை 20 டாலர் கூட தலையில போட்டேன். (நம்ம ஊர்ல மாதிரி 'அதிக வாடிக்கையாளர்களுக்கு சிறப்புக் கட்டணம்' போல!) ஆனாலும், அவங்க எதுவும் கேக்காம, வாங்கிட்டாங்க.
இதுக்கப்புறம், நானே ஒரு நோட்டு எழுதி வைச்சேன் – "ரூம் ### வாடிக்கையாளர் வெளியே போகும் வரை, யாரும் கழிவறைக்கு போக வேண்டாம். பிறகு எனக்கு நன்றி சொல்லுவீங்க!"
இந்த சம்பவம் நம்ம ஊர்ல ரிசப்ஷனில் நடந்திருந்தா, நம்ம முன்னாள் பாட்டி வாடிக்கையாளர்கள் போல, "அங்க போயிருக்கீங்களா? நா காத்திருக்க முடியாது!"ன்னு சொல்லி, ஊர் முழுக்கு போய் கதை சொல்லி இருப்பாங்க. ஒருவேளை, "டீயும், காபியும் சேர்த்து குடிக்க முடியல, இந்த ஹோட்டலில்!"ன்னு சொல்வாங்க.
உண்மையில, ரிசப்ஷன் பணி, நம்ம ஊர்லயும், வெளிநாட்டிலும், "உங்க சாப்பாடு, தூக்கம், வாடிக்கையாளர் தேவைகள் – ஒன்னும் ஒத்துப்போகாது!"ன்னு சொல்லும் வகையில் தான் இருக்கும்.
அந்த அம்மாவின் கோபம், அரைகுறை உண்மை கலந்த புரிதல், பணியாளரின் அமைதி, எல்லாமே – இந்தகால சேவைத் துறையில் நம்ம வாழ்க்கைதான்.
நண்பர்களே, உங்க தொழிலிலும் இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நடந்திருக்கா? அல்லது உங்க ரிசப்ஷன் அனுபவம் எப்படி? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க! கலாய்க்கலாம், பகிரலாம், சிரிக்கலாம்!
சிறப்பு குறிப்பு:
வாடிக்கையாளர்களுக்கு சேவை செய்யும் உழைப்பாளர்களை மதிப்பது நம் பண்பாடு. ஒரு நிமிஷம் கழிவறை போனாலும், கொஞ்சம் பொறுமையா இருக்கலாம் – அடுத்த முறையாவது!
நன்றி! மீண்டும் சந்திப்போம் ஒரு அசத்தல் அனுபவத்துடன்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: The Ten Minute Piss