**புதியவர்களே, பண்பாட்டை மறந்தால் பஞ்சாயத்து உறுதியா! – ஒரே நாள் வேலைக்கு வந்த ‘நிக்’க்கு நம்ம ஜேக் கொடுத்த பாடம்**
தொடக்கத்தில் ஒரு கேள்வி – உங்கள் அலுவலகத்தில் புதிதாக வந்த ஒருவரால் உங்களுக்கு கோபம் வந்திருக்கிறதா? இல்லையென்றால், வாழ்த்துக்கள்! வந்திருந்தால், அவர்களுக்கு எப்படி பதில் சொல்வீர்கள்? இங்கே ஒரு அமெரிக்க அலுவலகத்தில் நடந்த சிறிய, ஆனால் தண்ணீரில் கல்லு போட்ட மாதிரி தாக்கம் கொண்ட ஒரு சம்பவத்தை தமிழில் சொல்கிறேன். கிளைமாக்ஸ் நம்ம ஊர் சினிமாவுக்கு சற்றும் குறையாது!
ஒருவேளை நீங்கள் "அந்த டீ கடை"ல நண்பர்களோடு சண்டை போட்டதுபோல, அலுவலகம் என்பதும் ஒரு சிறிய சமுதாயம் தான்.
இந்த கதை, இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் அமெரிக்காவில் நடந்தது. நம்ம கதாநாயகன் ஜேக் (Jake), தனது இருபது வயதில், மூன்று ஆண்டுகளாக ஒரு மதிப்புமிக்க, சின்ன நிறுவனத்தில் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். எல்லோரும் நட்பாகவும், பண்பாகவும் இருந்தார்கள். எப்போதும் போல சிரிப்பு, காபி, வேலை என சுகமான சூழல்.
ஒருநாள், "புதிய முகம்" – நிக் (Nick) – அலுவலகத்தில் சேர்ந்தார். அவரும் இருபது வயதுதான், ஜேக்கை விட கொஞ்சம் சின்னவர். முதல் நாள், முதல் மணி நேரம். எல்லோருக்கும் பரிச்சயம் செய்து கொண்டிருக்கிறார். நம் ஜேக் வரிசையில் நின்று, "நான் ஜேக்" என்று அறிமுகப்படுத்திக்கிறார்.
அடுத்தது தான் கதையின் திருப்பு முனை!
நிக், கண் சிமிட்டாமல், "ஹாய் ஜேக்கப்!" என்கிறார்.
ஜேக் மெதுவாக, "நான் ஜேக் தான், ஜேக்கப் அல்ல," என்று பயப்படாமல் சொல்கிறார்.
நம் ஊர்ல புதிதாக வந்தவரோ, "மன்னிச்சுக்கோண்ணா!" என்று பணிவாக சொல்வார். ஆனா, இவங்க ஸ்டைல் ரொம்பவே வேற மாதிரி!
நிக், "நான் ஜேக்கப்-னு அழைக்க விரும்புறேன். நீ ஜேக்கைவிட ஜேக்கப்பார்தான் தோன்றுற" – அப்படிச் சொல்லிட்டு, பழக்கம் இல்லாதவனாகவே, ஒருவித அகம்பாவத்தோடு பதில் சொல்றார்.
அவசரத்தில் புதிதாக வந்தவர்களுக்கு எச்சரிக்கை!
இதெல்லாம் நம் ஊர் அலுவலகங்களில் நடந்தால், ‘பையன் பக்கத்திலேயே பாக்காம இருக்கணும்’ என்று சொல்லி, சிறிது நாள் வேலை விடுவார்கள். ஆனால், அமெரிக்கா – நேரடி பதிலடி! அனைவரும் இருந்த லாபியில், நிக் மற்ற ஊழியர்களுடன் அடுத்த பகுதிக்குச் செல்லும்போது, ஜேக் அமைதியாக சொல்கிறார்:
"சரி நிக், நீ எனக்கு ஜேக்கப்-னு கூப்பிடுறியா, நான் உன்னை டிக் (Dick)னு தான் கூப்பிடுவேன்!"
அந்த லாபியில் இருந்த இருபது பேரும் சிரிப்பில் குமுற ஆரம்பித்தார்கள்!
நிக் முகம் சிவந்து செஞ்சு, "ஆஹா, நான் இதை சிந்திச்சு பேசலையே!" என்று நாணக்கொண்டார்.
இந்த சம்பவத்தில், நமக்கு என்னம் கற்றுக்கொடுக்கிறது?
-
புதிய இடத்தில் பண்பாடு முக்கியம்:
நம் ஊருக்கு வந்த புதிதில், பெரியோர்களை ‘மாமா’ ‘அண்ணா’ ‘அக்கா’ என்று அழைக்கிறோம். எப்போதும் பண்பாக நடந்துகொள்வோம். அப்படியே ஒரு அலுவலகம் என்றாலும், பழக்கப்படாதவர்களை அவர் விரும்பும் பெயரிலேயே கூப்பிட வேண்டும். இது மரியாதை. -
அகம்பாவம் காட்டினால், பதிலடி உறுதி:
தமிழில் ஒரு பழமொழி இருக்கு – “மண் சுழலும், வாய் சுழலும்.”. அடக்கமாக இல்லாமல் பேசினால், பதில் சொல்வதற்கு ஒரு ஜேக் எப்போதும் உண்டு. -
சிறு பழிக்காரிகள் – பஞ்சாயத்து கலாசாரம்
நம் ஊர்ல, யாரும் ஒரு வேளை வேடிக்கையாக பேசினாலும், அதற்கு பதிலடி சிரிப்போடு வந்துவிடும். அமெரிக்கா, இந்தியா எனப் பெரும்பாலும் மனித மனம் ஒரே மாதிரி தான்!
அட, இது நம் ஊரு அலுவலகத்தில் நடந்திருந்தால்…
ஒரு சின்ன சினிமா காட்சி போல, நண்பர்கள் அனைவரும் "அடடா, ஒன்னு விட்டா ஒன்னு!" என்று சிரித்து, அந்த புதியவருக்கு எச்சரிக்கை கொடுத்திருப்பார்கள். அடுத்த நாள், நிக் நல்லபடியே "ஜேக் அண்ணா" என்று மட்டுமே கூப்பிடுவார்!
புதிய இடத்துக்கு போனால், பழக்கப்படாதவர்களிடம் மரியாதை மிக அவசியம்.
சில நேரம் நகைச்சுவை ஒரு மருந்து போல, இடையைப் போடலாம். ஆனால், அது எல்லைக்கு அப்பாற்பட்டால், பதிலடி வந்துவிடும். சரி, உங்களோடு நிகழ்ந்த இந்த மாதிரி சம்பவங்களை கீழே கருத்துகளில் பகிருங்கள்! உங்கள் அலுவலகத்தில் நடந்த ‘பஞ்சாயத்து’ சம்பவங்களை நாமும் ரசிக்கட்டும்.
முடிவில் சொல்வது – "முன்னேறினால் மரியாதை, மீறினால் பஞ்சாயத்து!"
நீங்களும் உங்கள் அலுவலக அனுபவங்களை, நகைச்சுவையோடு பகிர்ந்து, நண்பர்களுடன் இந்த பதிவை பகிருங்கள்!
நன்றி, சந்திப்போம் அடுத்த வேடிக்கை கதையில்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Dont be a D**k when you're the new guy!