பள்ளிக்கூடத்தில் நடந்த நீண்ட பழிவாங்கும் கதைக்கு ஒரு தமிழர் முடிவு!
பள்ளிக்கூட நாட்கள்... யாருக்கெல்லாம் இனி மறந்துவிட முடியும்? ஒரு பக்கத்தில் சிரிப்பும் சலிப்பும், மறுபக்கத்தில் ஜாதி, சண்டை, சோகமும் கூட. அடுத்தவரை வெறுப்பது, சிலருக்கு ரொம்ப பிடித்த வேலை! ஆனா, அந்த நேரத்தில் நாம் என்ன செய்யவேண்டும் என்று தெரியாமல் நிற்பதே வேதனை. இப்படி ஒரு பழைய பள்ளி நினைவினை, சமீபத்தில் ஒரு நண்பர் பகிர்ந்தார். கேட்டதும், "ஏன் நமக்கும் இப்படிதான் நடந்திருக்கே!"னு நினைவு வந்தது!
அந்தக் கால பள்ளி புலி
நம்ம பக்கத்து வீட்டு பள்ளியிலே, எப்போதுமே ஒருத்தி தானே இருப்பாங்க – “Hallway Queen” மாதிரி! பக்கத்தில் யாரும் பேசாத, அமைதியா இருப்பவர்களை குறிவைத்து, கொஞ்சம் கொஞ்சமா பாக்காமல் புண்ணு வைப்பாங்க. பெரிசா சத்தம் இல்லை, ஆனா அந்த வார்த்தைகள் மனசில் குடி கட்டிப்போடும். நம்ம கதையில், அப்படிப்பட்ட ஒரு மெதுவான "புலி", நம்ம ஹீரோயின் நண்பியை பள்ளிக்கூடத்தில் தினமும் கிண்டல் செய்துகொண்டு வந்திருக்கிறார்.
"நாமும் அந்தக் கூட்டத்தில்தானே..."
நாம் எல்லாம் பள்ளியில் அப்படி ஒருத்தி பாதிக்கப்பட்டதைப் பார்த்திருக்கிறோம். “நீங்க ஏன் பேசலை?”ன்னு கேட்குறீங்கலா? சொல்லப்போனாலே, அந்த நேரத்தில் பேசினா வேறு பிரச்சனை வரும், நண்பிக்கு இன்னும் கஷ்டம் ஆகும் என பயந்து, அமைதியா ஒதுங்கிவிடுவோம். இதுதான் பெரும்பாலானோரின் நிலை. நம்ம கதையின் நாயகனும் அப்படித்தான், மனசுக்குள் தவித்து, எதுவும் செய்யாமல் இருந்தார்.
காலம் வந்தது... பழிக்கு நேரம்
அழகா பல வருடங்கள் பறந்து போனது. இப்போது இருவரும் பெரியவர்கள். ஒரு நாள், ஒரு தமிழ் டீ கடையில் இருவரும் சுவையாக காபி அருந்திக்கொண்டிருந்த போது, பழைய "புலி" அங்கே வந்தார். அந்த புண்ணியவாளி, இப்பவும் அதே அடம்பாவத்துல... நண்பியைப் பார்த்ததும், “இதுவரைக்கும் ஒரே மாதிரி தான் இருக்க? எப்பவுமே பழைய மாதிரிதான்... சும்மா”ன்னு, முழு சபையையும் கேட்டுக்கும்படியா பேச ஆரம்பிச்சார்.
"இப்போ பேசுற நேரம் இதுதான்!"
நம்ம நாயகனோ, ஞாயிறு காலை சுடுகாடா இருந்த காபி கடையில், கடைசி துளி பொறுமையையும் விட்டுவிட்டார்! அதே நேரத்தில், "ஆமாம், அவங்க ஒரே மாதிரி தான் – நல்ல வேலை, நல்ல வாழ்க்கை, எந்த பிரச்சனையும் இல்ல. உங்க வாழ்க்கை எப்படி? இன்னும் பிரச்சனை செய்வதைதான் கையெடுத்திருக்கீங்களா?"ன்னு, பட்டைய கிளப்பினார்!
கடைக்குள் சத்தம் பிடித்து பேசும் அந்த புலிக்கே நாக்கு மடங்கியது. "நீங்க ரொம்ப சென்ஸிட்டிவா பேசுறீங்க"ன்னார். அதுக்கு பதில், “இப்பயும் மற்றவர்களை தொல்லை செய்வது தைரியம் இல்லை, இது வெறும் பாவம். நாங்க காபி குடிக்க வந்திருக்கோம். போங்க!”ன்னு ஒரு சொல்லும் விட்டுவிட்டார்.
என்ன ஒரு திருப்பம்!
அந்த புலி, பாவம், எதுவும் சொல்லாம, நாணம் குலைந்து வெளியே போனார். அந்த நேரம் தான், நண்பி மெதுவாய்ப் பார்த்து, "நன்றி... அப்போ யாராவது இப்படிச் சொல்லியிருந்தா நல்லா இருந்திருக்கும்"ன்னு சொன்னார். நம் நாயகனும் மனம் நிறைந்தார். "அப்போ முடியல, ஆனா இப்பவாவது முடிச்சேன்!"ன்னு சந்தோஷம்.
தமிழ் பண்பாட்டில் இந்தக் கதை சொல்லும் பாடம்:
நம்ம ஊரில் "தீ செய்தவனுக்கு வினை தன்னைத் தேடி வரும்"ன்னு சொல்லுவாங்க. குழந்தைகளா இருந்தாலும், பெரியவர்களா இருந்தாலும், ஒருத்தர் மீது கிண்டல் செய்யும் பழக்கம் வளரக்கூடாது. அதுவும், யாரும் பேசமாட்டாங்கன்னு நினைச்சு நம்மளைப் போல் அமைதியா இருக்கும் மக்களை குறிவைக்கும் பழக்கம், ஒரு நாள் கண்டிப்பா திரும்பி வந்து தக்கடி கொடுக்கும்.
நண்பனுக்கு இதைச் செய்ய துணிந்தவர், எல்லாருக்கும் ஒரு நல்ல பாடம் சொல்லிக் கொடுத்தார். இன்னும் முக்கியமா, நம்மைப்போல் ஏழைமைக்குள்ளிருக்கும் நண்பர்களுக்காக, எப்போதும் துணை நிற்கிறோம் என்பதையும் நினைவுபடுத்தினார்.
கடைவசல் – உங்கள் கருத்து என்ன?
நீங்க பள்ளிக்கூடத்தில் நெஞ்சை பதற வைத்த "புலி" யாராவது இருக்காங்கலா? அவர்கள் மீண்டும் சந்தித்தால், இப்படி தைரியமாக பதில் சொல்லுவீர்களா? கீழே உங்களது அனுபவங்களையும் கருத்துகளையும் பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள்! நண்பர்களுக்காக எந்தச் சின்ன செயலானாலும் செய்யும் போது, அந்த சந்தோஷம் ஒரு பெரிய வெற்றிதான்!
நாளை மறுபடியும், உங்கள் பள்ளி நாட்களின் சுவையான கதைகள் சொல்ல வாருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Finally stood up for someone who needed it