பள்ளிக்கூடத்தில் பழிவாங்கிய நாள் – என் ஒரு சிறிய வெற்றிக்கதை!
பள்ளிக்கூடம், காதல், பழி – என் ஜீவனில் மறக்க முடியாத நாள்!
நம்மில் பல பேருக்கு பள்ளிக்கூட நாட்கள் என்றாலே நினைவுக்கு வருவது நண்பர்கள், ஆசிரியர்கள், சிறு சண்டைகள், சிரிப்புகள். ஆனா அந்த நாட்களில் சில சம்பவங்கள் நம்மை வாழ்நாளெல்லாம் சிரிக்கவோ அல்லது சிரமப்படவோ வைக்கும். இன்று அப்படி ஒரு “பழிவாங்கும்” கதையைத்தான் உங்களுடன் பகிர்கிறேன்.
மூச்சு வாங்க முடியாதது போல ஆசைக்கடல் பரப்பில் ஒரு அழகான மாணவியால் பள்ளிக்கூடமே குழம்பிப் போனது. அவளுக்கு பெயர் ‘அவ்’ (நாமே கொஞ்சம் மாற்றிவிடலாம்). எல்லாரும் அவளைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்க, நான் மட்டும் தான் ஓரமாக இருந்தேன். ஏனென்றா, “இந்த அழகு தேவதை என் லீக்-கே கிடையாது” என்று மனம் அமைதியாக ஏற்றுக்கொண்டிருந்தேன்.
“மத்தப்பயல்” என்ற சொல்லுக்கு அர்த்தம் அந்த நாள் தெரிந்தது!
என் கணிதம் பெரிசா ஓடல. வீட்டில் அம்மா, அப்பா இருவரும் சேர்ந்து “ட்யூஷனுக்கு போ”னு கட்டாயப்படுத்தினாங்க. அருமை! அந்த ட்யூஷனில் யாரு தெரியுமா? நம்ம அவ்!
கணிதக் குழப்பத்தில் இருவரும் நல்ல நண்பர்களாக மாறினோம். ஆனா வாழ்க்கை நமக்கு எப்பவும் சவால் தரும்!
ஒருநாள் பள்ளியில் கணித ஆசிரியர் என்னை ஒரு பிரச்சனைக்கு அழைத்தார். நான் சரியா விடை சொன்னதும், வகுப்பு முழுக்க பாராட்டும் விழிகள்… ஆனால் அடுத்த கணம், அவ் சிரிப்பு – “அடடா! ட்யூஷனில் சொல்லியதுக்கே இப்படி தீர்வு சொல்லிட்டாரு!”
வகுப்பு முழுக்க சிரிப்பு… ஆசிரியர் மட்டும் சுபாவிக்கலை! தூசி துடுப்பு வாங்கி எனக்கு நல்ல படி “பரிசு” கொடுத்தார். அந்த உடல் வலி, கன்னம் சிவந்தது, அதற்குமேல் அவளது சிரிப்பு – மனதில் குத்து விட்ட மாதிரி இருந்தது.
“நீ என் லெவல்ல இல்ல” – அவளது சொற்கள், என் சவால்
இந்த அவமானத்துக்குப் பிறகு, ஒரு நாள் அவளிடம் நேரடியாக பேசினேன். “ஏன் இப்படிச் செய்ற?”ன்னு கேட்டேன். அவள் குளிர்ந்த குரலில், “உன்னால் என் கூட படிக்கவே முடியாது, நீ தோல்வி அடைவே”ன்னு சொன்னாள். அங்கே தான் என் மனசு உருண்டு கீழ விழுந்தது!
தன்னம்பிக்கை இருந்தாலும், அவளது சொற்கள் நஞ்சு மாதிரி ஊறியது. “சரி, இறுதி தேர்வில் யார் மேலா மதிப்பெண் வாங்குறோம்?”ன்னு சவால் விட்டேன். அவள் சிரிப்புடன் ஒத்துக்கொண்டாள்.
சிறிய வெற்றி – பெரிய சந்தோசம்!
என் தான் சாதாரண அறிவு, ஆனா அந்த சவால் மனதை மூட்டியது. இறுதி தேர்வுக்காக முழு இரவும், பகலும் பாடம் படித்தேன்.
முடிவில், வகுப்பு ஆசிரியர் முடிவுகளை அறிவித்த நேரம் -
நான்: 418/500
அவள்: 416/500
ஏனோ, வெற்றி நெருங்கி வந்த நேரம் கூட மனசு பதறியது. ஆனா, அந்த இரண்டு மதிப்பெண் எனக்கு உலகம் வென்ற மாதிரி ஆனது!
அவள் வந்தாள், மெதுவாக கை கொடுத்தா, “வாழ்த்துகள்!”ன்னு சொன்னாள்.
நான் என்ன செய்தேன் தெரியுமா?
கைகள் கூப்பி, “நன்றி, வணக்கம்!”ன்னு புன்னகையோடு பதில் சொன்னேன்!
தமிழ் பழமொழி – “கொடுத்த பழிக்கு இன்னொரு பழி வேண்டாம்!”
அந்த ஒரு நிமிடம் தான் என் வாழ்க்கையில் பழிவாங்கும் சந்தோசம் கிடைத்தது. பிள்ளை மனசு ஆனாலும், அவமானத்துக்கும், மனக்காயத்துக்கும் மறுமொழி சொன்னேன்.
இது பெரிய பழிச்செயல் கிடையாது, ஆனா அந்த வயதில் அது ஒரு பெரிய வெற்றி மாதிரி இருந்தது. வாழ்கையில் எல்லோரும் இப்படி ஒரு “சின்ன பழி” எடுத்து சந்தோஷப்பட்டிருக்கலாம்.
கதை முடிவில் ஒரு சிரிப்பு!
இந்தக் கதையைப் படித்தவர் அனைவரும், உங்கள் பள்ளி நாட்கள் நினைவுக்கு வந்திருக்கும். உங்களுக்கும் இப்படித் திடீர் பழிவாங்கும் சந்தோஷம் வந்திருக்கா? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க. உங்களோட “chinna revenge” அனுபவங்களை பகிருங்கள்!
நன்றி, வணக்கம்!
(பள்ளிக்கூடத்தில் சண்டை, சிரிப்பு, சவால் – எல்லாம் வாழ்கையை இனிமைபடுத்தும் நினைவுகள் தான்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: The day when I broke a Girl's heart… Before considering me as a psychopath or a Sadist, please consider the situation I was in...