பள்ளியில் மனநல ஆசிரியருக்கு கொடுத்த கொஞ்சம் “பேட்டி” பதிலடி – வாசிப்பவர்களுக்கு சிரிப்பும் சிந்தனையும்!
சின்ன வயசுல நம்ம எல்லாருக்கும் பள்ளி ஸ்டோரி இருக்காது? ஒரு வித்தியாசமான ஆசிரியர், ஒரு ஆடிப்போன வகுப்பு, அல்லது ஒரு பரீட்சை வினாடி-வினா – இப்படி பல தருணங்கள் நம் நினைவில் ஒளிந்து கிடக்கும். ஆனா, இந்த அமெரிக்க பள்ளி மாணவன் செய்த காரியம், நம்ம ஊர் குழந்தைகளும் கற்றுக்கொள்ளலாம் போல இருக்கு!
அமெரிக்கா vs நம்ம ஊர் – மனநல ஆசிரியர் vs நம்ம PT மாஸ்டர்!
அதோ, அமெரிக்காவுல “AP Psychology” என்ற பாடம் இருக்குமாம். நம்ம பக்கத்துல “மனநலம்” என்றால் கூட சற்று முகம் சுழிக்கும் பழக்கம் இருக்கே! ஆனா, அங்க, 12ஆம் வகுப்பு முடிக்குற மாணவர்களுக்கு மனநலப் பாடம். அதிலும், கொஞ்சம் வெறித்தனமாக, ஆசிரியர் “Inside Out” என்ற கார்ட்டூன் படம் காட்டி, அதைப் பொருத்து ஒவ்வொருவரும் தங்களது “சிறந்த” மற்றும் “மோசமான” நினைவுகளை எழுதி, வரைந்து அனுப்பணும் என்று திட்டமிட்டிருக்காங்க.
நம்ம ஊர்ல ரொம்ப அதிகம், “உங்க சின்ன வயசு ஞாபகம் சொல்லுங்க”ன்னு கேட்டாலும், “சோறு ஊத்தி ஊத்தி போட்டாங்க”ன்னு சொல்லி விடுவோம். ஆனா, அந்த மாணவன் மனநலம் சிக்கல்களோடு, தனக்கு பிடிக்காத “மிக மோசமான” நினைவு எழுத சொல்லும் ஆசிரியரிடம், “இல்லை, நான் இரண்டு நல்ல ஞாபகங்கள் எழுதலாமா?” என்று கேட்டிருக்கிறான். நம்ம ஊர்ல இப்படிச் சொன்னா, “போய்ப் பன்றிய வாரி”ன்னு ஓடிப்போக சொல்லுவாங்க! ஆனாலும், அந்த ஆசிரியர் மிகக் கடுமையாக “இல்லை, ஒன்றும் ஒன்று, மோசமான நினைவும் சொல்லணும்” என்று பிடிவாதம் பிடித்திருக்கிறார்.
மாணவன் செய்த அந்த “கிராமத்து சாவடி” பதிலடி!
இந்த மாணவன், நம்ம ஊரு பசங்க மாதிரி, “மாமா, எனக்கு வயிறு வலி”ன்னு விலகிக்கொண்டுபோகவில்லை. டயரக்ட் பேசிக்கொண்டு, அவன் வாழ்க்கையில நடந்த ஒரு மிக மோசமான நிகழ்வை – அதுவும், விவரமாக, வரைபடத்துடன் எழுதிக் கொடுத்திருக்கிறான். அவ்வளவுதான்! ஆசிரியருக்கு “சொக்கி போய்”, “I’m so sorry” என்று எழுதிவிட்டு, முழு மதிப்பெண் கொடுத்திருக்கிறாங்க.
பிறகு தான், ஆசிரியருக்கே உணர்ச்சி வந்தது – “நான் இப்படிப் பிடிவாதம் பிடித்தது தவறு” என்று. எல்லா மாணவர்களுக்கும், “இதுபோல் சொல்ல வைக்கக்கூடாது” என்று மன்னிப்பும் கேட்டிருக்காங்க. அடுத்த வருடம், மாணவரின் தங்கைக்கு, “நீங்க விருப்பமான நினைவுகள், அல்லது உங்கள் தனிப்பட்ட குணாதிசியங்களை எழுதலாம்” என்று சுதந்திரம் கொடுத்துவிட்டார்.
நம்ம ஊர்ல நடந்தா? பக்கா ஜோக்காக மாறும்!
நம்ம ஊர்ல இப்படியா நடந்திருக்குமா? ஒரு ஆசிரியர், “மிக மோசமான நினைவுகள் எழுதணும்”ன்னு கேட்டா, நம்ம பசங்க “மாமா, வண்டி ஸ்கூல் பஸ்லி ஏற முடியாம விழுந்தேன்” “அது நாளு நாள் சத்தம் போட்டுட்டேன்”ன்னு புன்னகையோடும், கொஞ்சம் பொய் சேர்த்து எழுதிருப்பாங்க.
அதோடு, மனநல ஆசிரியர் இல்லாமல், நம்ம PT மாஸ்டர் தான் “போய் ஓடிட்டு வா”ன்னு சொல்லி விட்டிருப்பாரு. ஆனாலும், இந்த சம்பவம் நம்மை சிந்திக்க வைக்கும்:
- ஆசிரியர் தன்னுடைய பிழையை ஏற்றுக்கொண்டு மன்னிப்பு கேட்டது பெரிய விஷயம்.
- மாணவன், அவன் வாழ்கையில் நடந்த உண்மையை பகிர்ந்து, ஆசிரியருக்கு ஒரு வகையான விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தியிருக்கான்.
- அடுத்த தலைமுறைக்கு, அதே தவறை செய்யாமல் மாற்றம் கொண்டுவந்திருக்காங்க.
பள்ளி வாழ்க்கை – நினைவுகளுக்கு எல்லை இல்லை!
நமக்கும், பள்ளி காலத்தில் “சில பாடங்கள் படிக்கணும்”ன்னு சொல்லும்போது, முணுமுணுத்து ஓடிப்போன நினைவுகள் இருக்கும். ஆனாலும், ஒவ்வொரு ஆசிரியரும், ஒவ்வொரு மாணவரும், தங்களது அனுபவங்களால் பள்ளி வாழ்க்கையை சிறப்பாக மாற்றலாம்.
நம்ம ஊர்லும், மாணவர்களின் மனநலத்தை புரிந்து, அவர்களை ஊக்கப்படுத்தும் ஆசிரியர்கள் அதிகரிக்க வேண்டும்.
நீங்களும் உங்கள் பள்ளி நினைவுகளை இங்கே பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள்!
நீங்க சந்தித்த வித்தியாசமான ஆசிரியர், அல்லது நினைவில் நிற்கும் “பேட்டி ரிவெஞ்ச்” சம்பவம் ஏதேனும் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! நம்மெல்லாம் சிரித்துக்கொண்டு, சிந்தித்துக்கொண்டு வாசிப்போம்!
முடிவாக – “நாவு சுழற்சி, மனசு சொல்றது செய்யணும்!” என்று நம்ம பாட்டிகள் சொன்னது உண்மைதான். ஆனாலும், பிறர் மனதைப் புண்படுத்தாமல், சில சமயங்களில், நல்ல மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் “சிறு” பதிலடிகளும் தேவையே!
நீங்க படித்த இந்த பதிவு பிடித்திருந்தா, ஷேர் பண்ணுங்க, நம்ம ஊர் பள்ளி சினிமா அனுபவங்களையும் கமெண்ட்ல சொல்லுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: My very immature response to an AP Psychology assignment