பள்ளி ஆசிரியை மீது கோபம் வந்துவிட்டது! என் சிறிய பழிவாங்கும் கதை – வாசிப்பவர்களுக்கு கலகலப்பும் கற்றலும்
நண்பர்களே! பள்ளி காலம் நினைவுக்கு வந்தால், சிரிப்போடு சில துக்கமும் கூட சேர்ந்து வரும். அந்த காலத்தில் நடந்த ஒரு சிறிய பழிவாங்கும் சம்பவத்தை நம்ம ஊர் சுவையில் சொல்கிறேன். “பழிவாங்கும் பொறி சுட்டாலும், மனசு சுடாது!” என்பார்கள். அந்த மாதிரி தான் இது.
ஒரு நாள் சாமான்யமான ஓர் பள்ளி மாணவன், ஒரு புது ஆசிரியை, லேசான தவறு, அநியாயமான குற்றச்சாட்டு – இதையெல்லாம் சேர்த்து வச்சு ஒரு சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவம். வாங்க வாசிக்கலாம்!
நம்ம ஊரு பள்ளி வாழ்க்கைல, "புதிய ஆசிரியர் வந்துருக்காரு"ன்னா, அது பெரிய விசயம்தானே! அந்த மாதிரி ஒரு ஆசிரியர் எங்க பள்ளிக்குள்ள வந்தாரு. எல்லாம் நன்றாக போய்க்கிட்டிருந்தது. ஆனா, ஒரு நாள் "அந்த நாள்" வந்தது.
என்னோட பின்பு இருக்குற ஒரு மாணவன் தான், பள்ளி ஹாலில இருந்த "fire extinguisher"-ல (நம்ம ஊரு பள்ளில அது 'தீ அணைக்கும் கருவி'ன்னு சொல்லுவோம்) கள்ளமாக கொஞ்சம் கை போட்டான். அதுவும் சத்தம் செய்யாம கசக்கி விட்டான். புகை, வாசனை, ஓசை – எல்லாம் கிளப்பி விட்டது. ஆனா, எதுக்கு எண்னும் தெரியாம, ஆசிரியை நேரடியாக என்னையே குற்றவாளி ஆக்கிட்டார்!
“நீ தான் பண்ணிருக்கணும்!” என்று என் மேல் குற்றம் சுமத்தி, நேரே அலுவலகம் அனுப்பி விட்டாங்க. நான் எவ்வளவு விளக்கினாலும், யாரும் கேட்கவே இல்லை. “குற்றம் செய்வதற்கு முன்பு சிந்திக்க வேண்டும்”ன்னு சொல்லுவாங்க, ஆனா, என் கையில் குற்றமே இல்லை! பெற்றோர்களுக்கு அழைப்பு, அலுவலகத்தில் சுமை, நண்பர்கள் எல்லாம் பக்கத்தில் ஒதுங்கி, ஒரு ஆளாகவே இருந்தேன்.
அவன் செய்யும் தவறுக்கு நான் தூக்குப்பொடி! பின்னாடி தான் வேறொரு மாணவன், உண்மையை சொல்லி, நான் விடுதலை ஆனேன். ஆனா, ஆசிரியர் ஒருவரும் "மன்னிப்பு" சொல்லவே இல்லை! அந்த நேரம் மனசு எப்படி வெந்தது தெரியுமா? நம்ம ஊரு நாய்க்கள் போலவே, மனசு முழுக்க பழி எடுத்துக்கணும் என்ற எண்ணம் வந்தது.
இப்ப தான் கதை சுவாரசியமா வரும்…
நானும் திட்டம் போட்டேன். நம்ம ஊரு காளை urine மாதிரி அல்ல, இது “red fox urine” – வேட்டைக்காரர்கள், விலங்குகள் வாசனை மறைக்கப் பயன்படுத்துறது. அமெரிக்காவில இதை AC/Heat unit-ல registerன்னு சொல்லுவாங்க. நம்ம ஊரில ‘குளிரூட்டி’ன்னு சொன்னா போதும்.
சனிக்கிழமை காலையில, பள்ளிக்குள் யாரும் இல்லாத நேரம், இரண்டு மூன்று பாட்டில்கள் அந்த ரெட் ஃபாக்ஸ் யூரினை AC-க்குள்ள ஊற்றி விட்டேன். “பசிக்குப் பசி, பழிக்குப் பழி”ன்னு சொல்லுவார்கள். அந்த வாசனை, பள்ளி முழுக்க பரவிப் போச்சு. அடுத்த வாரம் ஆசிரியை முகத்தைப் பார்த்தா, நம்ம ஊரு பசு பசுக்குட்டி போல சுருண்டு போயிட்டு இருந்தாங்க! யாரும் என்னை சந்தேகிக்கவே இல்லை; அந்த காலத்தில CCTV-யும் இல்லை, செல்போனும் இல்லை.
“தீயதை தீயால் தீர்க்க கூடாது”ன்னு பெரியவர்கள் சொல்வாங்க. ஆனாலும், அந்த மனசு தாங்காத கோபம், ஒரு சிறிய பழிவாங்கலுக்கு தூண்டிவிட்டது. பள்ளி நண்பர்கள் எல்லாம் இந்த வாசனைக்காக ஆசிரியை மீது வேறவே டீஸிங் செய்தாங்க.
அந்த நாள் பள்ளி வாசலில் பழிவாங்கி நிம்மதியோடு நடந்தேன். ஆனா, இன்று நினைக்கும் போது, அது ஒரு சின்ன பசங்க சதிக்கதை தான். வாழ்க்கையில் அநியாயம் நடந்தால், நேரில் பேசிக்கொள்ளும் துணிச்சலும், உண்மையை சொல்லும் நேர்மையும் இருக்கணும். பழிவாங்குதலுக்கு பதிலாக, மன்னிப்பு கேட்கும் மனமும் இன்றைக்கு தேவைப்படுது.
நம்பிக்கையுடன், பழிவாங்கும் கதைகளுக்கு இடையே, மனிதாபிமானம் வளரட்டும்!
நீங்களும் பள்ளி நாட்களில் இப்படிப் பழிவாங்கிய கதைகள் இருந்தா, கமெண்ட்ல பகிருங்க! வாசிப்போம், சிரிப்போம்!
உங்கள் பள்ளி நாட்களில் நடந்த சின்ன சின்ன பழிவாங்கும் சம்பவங்கள் என்னென்ன? உங்கள் கதைகள் கீழே சொல்லுங்க!
நன்றி, சந்தோஷமாக இருங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: HS Teacher Pissed Me off