பள்ளி காதலில் ‘அவள்’க்கு பழிக்கு பழி வாங்கிய என் குறும்பு – சிரிப்பு தரும் ஒரு பழிவாங்கும் கதையாசை!
நம்மில் பல பேருக்கு பள்ளிக் கால நினைவுகள் என்றால், ஒரு பக்கம் இனிமையும், மறுபக்கம் நம்மைச் சிரிக்க வைக்கும் சம்பவங்களும்தான். "பழி வாங்கும்" ஆசை மட்டும் எல்லாப் பள்ளி மாணவர்களுக்கும் வந்து போயிருக்கும்! அந்த வகையில், இன்று நான் சொல்வது ஓர் உண்மை சம்பவம். நம்ம ஊர் சினிமா கதையா, இல்லை பக்கத்து வீட்டுப் பாப்பாவோட ரீயல் லைஃபா? என்கிற மாதிரி தான் இருக்கு.
பள்ளி காலத்து ‘கேம்ஸ்’ – காதலும், பழியும்!
ஒரு காலத்தில் நம்ம பள்ளியில் நியாவும் (பெயர் மாத்தி சொல்றேன்) நானும் இருந்தோம். நியாவைப் பார்த்து ஒரு லேசான 'கிரஷ்' வந்துச்சு. ஆனா, அவளோ, அடிக்கடி ரொம்ப கடுமையாகவும், சும்மா பேசும்படியாகவும் இருந்தாங்க. நம்ம ஊர் சொல்வது போல, "கொஞ்சம் கொஞ்சமா நோயெல்லாம் போச்சு!" – நியாவோட நட்பு, காதல், எல்லாமே முடிஞ்சு போச்சு.
நான் என் பாதையைப் பார்த்து போயிட்டேன். ஆனா, கதையின் டிவிஸ்ட், ஒரு வருடம் கழிச்சு வந்தது! நியாவுக்கு நம்ம தோழியின் அண்ணன் மேல் 'கிரஷ்' வந்திருக்காம். அந்த அண்ணன் யாருன்னு கேட்கறீங்களா? அவர் தான், எனக்கே சும்மா ஒரு பக்கம் பிடிச்சு இருந்தவர்! அதுவும், அந்த அண்ணனுக்கு என்மேலே தான் 'கிரஷ்' இருந்திருக்காம் – இதெல்லாம் எப்போ தெரியும்னு சொன்னா, நியாவை விட்டுப் போன ஒரு வருடம் கழிச்சு!
பழிக்கு பழி – மனசு கேம்ஸ் ஆரம்பம்!
ஓ, நம்ம ஊர் பழமொழி "பழிக்கு பழி" னு இருக்கே, அதே மாதிரி! நியாவுக்கு பிடிச்ச அந்த அண்ணனை நானும் பிடிச்ச மாதிரி நடிக்க ஆரம்பிச்சேன். உண்மையிலேயே எனக்கு அவங்க மேல லவ் கிடையாது. ஆனா, நியாவுக்கு இடையில் ஒரு 'பிள்ளை' போட்டுறதுக்காக, அவரோட நட்பையும், நேரத்தையும் பண்ண ஆரம்பிச்சேன்.
என்ன நடக்கும்னு பாருங்களேன் – நியாவுக்கு பிடிச்சவர், எனக்கு மட்டும் தான் அதிகம் பேச ஆரம்பிச்சார்! நம்ம ஊரு சினிமா மாதிரி தான் 'ட்வீஸ்ட்'! நியாவோட திட்டம் எல்லாம் பக்காவா தோற்கிட்டது.
கடைசியில், அந்த அண்ணனுக்கு உண்மையைச் சொல்லிட்டேன் – "நான் உங்களோட ரொம்ப நேசிக்கல. நியாவுக்கு பிடிச்சதுன்னு தான் உங்களோட நண்பராக இருந்தேன்"ன்னு சொல்லிட்டேன். ஒரு நிமிஷம் கூட அவர் கோபப்படல. ரொம்ப நல்ல மனசு! "போடி, நம்ம நட்பு தான் முக்கியம்!"ன்னு சொல்லி முடிச்சார்.
உண்மையிலேயே, இந்த சம்பவத்தை நினைச்சு இன்று சிரிச்சுக்கிறேன். நியாவும், நானும் – இருவரும் ரொம்ப 'டொக்ஸிக்', அதாவது, ஒருவருக்கொருவர் நல்லதில்லாத உறவுல இருந்தோம். என் பழிவாங்கும் திட்டம் வெற்றி பெற்றாலும், பின்னாடி எனக்கு அந்த பழி வென்றது பெரிய சாதனை இல்லன்னு தான் தோணிச்சு.
தமிழ் கலாச்சாரப் பார்வையில்...
நம்ம ஊர்ல, பள்ளிக்கூடத்தில் நடக்கும் காதல், ஜோல்நட்பு, சின்ன சின்ன 'கஞ்சிப்பும்' எல்லாமே வாழ்க்கை முழுக்க நினைவில் இருக்கும். "காதல் நம்ம ஊரில் பஜ்ஜி மாதிரி – முதல் கடி சூடா, அடுத்த கடி ருசியா!"ன்னு சொல்வாங்க. அதே மாதிரி, பழிவாங்கும் ஆசை, பள்ளிக் காலத்தில் வந்திருந்தாலும், பிறகு அது சிரிப்பாகவே மாறும்.
இது மாதிரி சம்பவங்களை நம்ம நண்பர்களோட டீ கடை சந்திப்புல சொன்னா, சிரிப்பென்று ஒரு காபி துரும்பும், பழைய நினைவுகளும் வெளியில் வரும். "அப்போ நம்ம எல்லாம் ரொம்ப பெரிய ஸ்ட்ராட்டஜிஸ்ட் மாதிரி இருந்தோமா?"ன்னு நினைச்சு, நம்மையே நாமே சந்தோஷப்படுவோம்.
நாம் அனைவரும் பள்ளி நாட்களில் ஒரு கிரஷ், ஒரு பழி, ஒரு குறும்பு, ஒரு தோல்வி – எல்லாமே அனுபவித்திருப்போம். அந்த சின்ன விஷயங்களிலே வாழ்க்கையின் பெரிய பாடங்கள் இருக்கு. இப்போ அந்த அனுபவம், என் வாழ்க்கைக்கு ஒரு 'கிரேட் மெமரி' ஆகவிருக்கு.
நம்ம அனுபவங்களை சிரிச்சுக்கிட்டு, சின்ன குறும்புகளுக்கு ஒரே வழி – நண்பர்களோட பகிர்ந்து மகிழ்வது தான்!
உங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட ‘பழிவாங்கும்’ கதை இருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிரங்க! நம்ம பழி, நம்ம சிரிப்பு!
அசல் ரெடிட் பதிவு: The time I pretended to like the same boy as the girl I liked in school (I won)