பள்ளி புலிகளுக்கு சிறிய பழிவாங்கல் – ஒரு குட்டி வெற்றியின் கதை!

பள்ளியில் கடுமையான வன்முறைக்கு ஆளான ஒரு உயர் பள்ளி மாணவியின் படம்.
இந்த புகைப்படம், betrayal மற்றும் வன்முறையின் வேதனையை எதிர்கொள்ளும் ஒரு உயர் பள்ளி மாணவியின் தீவிர உணர்வுகளை சித்தரிக்கிறது. இது நட்பு, பொறாமை மற்றும் தன்னம்பிக்கை ஆகியவைப் பற்றிய சிக்கல்களை கடந்துகொண்டு அவர் அனுபவிக்கும் உறுதியான தருணத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

நீங்க நினைச்சு பாருங்க, பள்ளி காலத்தில சந்தோஷமா இருந்த நண்பர்கள் ஒரே நாளில எதிரிகளாக மாறிட்டாங்கனா எப்படி இருக்கும்? இது போல சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்கு தான் நம்ம ஊர்ல “சின்ன பழி, பெரிய சந்தோஷம்!”ன்னு சொல்வாங்க!

இப்போ, நம்ம கதையோட நாயகி (அட, நாமே நாயகி! 😄) பள்ளில ஒரு ‘தடி’ பசங்களைப் போல tough girls கூட்டத்துல இருந்தாங்க. நண்பர்கள் கூட்டம், சிரிப்புகளும், சந்தோஷமும். ஆனா, ஒரு நாள் ராசிக்கெட்டது மாதிரி, கூட்டத்துல ஒருத்தி பொறாமையால, “இவங்க எல்லாம் ‘அந்த’ வார்த்தை சொன்னாங்க”ன்னு பொய் சொல்லிட்டாங்க. அதுக்கப்புறம், நம்ம நாயகி பக்கத்துல நிக்க வேணாம், அடிச்சு, தள்ளி, தொல்லை குடுத்தாங்க! இரண்டு வருஷம் அந்த அழுத்தம், மன வேதனை, தவிப்பு – நம்ம ஊர்ல சொல்லுறது போல, ‘அம்மாவின் கண்ணீர், பிள்ளை துன்பம்!’

அவங்க அழுகையைப் பத்தி யாரும் கவலைப்படலை. ஆனா, காலம் ஒரு கட்டத்துல திரும்பும். பள்ளி முடிச்சதும், நாயகி ஒரு பெரிய கடையில் cashier ஆக வேலை பார்த்தாங்க. அந்தப்போதே, அந்த பழைய ‘bully’ வந்தாங்க! கடையில் நுழைந்து, “akka, store phone குடுங்களேன், taxi கூப்பிடணும்,”ன்னு கேட்டாங்க. (அந்த காலம், எல்லாருக்கும் செல்போன் கிடையாது. போன் கிடைக்கணும் என்றால் கடை இல்லாம என்ன பண்ணுவாங்க!)

நாயகி “கண்டிப்பா!”ன்னு புன்முறுவலோட receiver கொடுத்தாங்க. அந்த bully, ‘taxi’க்கு அழைக்க ஆரம்பிச்சாங்க. கடைல உள்ளவே ‘automotive’ desk தான் எடுத்து பேசுற மாதிரி இருக்கு. ரெண்டு முறை, மூணு முறை, எத்தனை முறை அழைத்தாலும், அந்த desk தான்! நாயகி பக்கத்தில நிக்குற மாதிரி, “எனக்கு தெரியலே!”ன்னு தேறி போயிட்டாங்க.

என்ன தெரியுமா? அந்த கடை போன்ல, வெளியே அழைக்கணும்னா, ‘9’ அழுத்தணும். நாயகி அதை சொல்லவே இல்ல! அந்த bully, ஏறத்தாழ பாதி மணி நேரம், “இந்த போன் ஏன் வேலை செய்யல?”ன்னு அலைந்து திரிந்தாங்க. கடை cashier பணி செய்யும் நாயகி மட்டும், “நான் என்ன செய்யறது?”ன்னு முகம் காட்டி தன்னோட வேலையை பார்த்தாங்க.

இறுதியில் அந்த bully, கை கால்கள் எல்லாம் ஏமாற்றத்தோடு வெளியே போனாங்க. சூரியன் வெயில் வெயிலா, அங்கிருந்து ‘long walk’ பண்ணி போயிருப்பாங்க. நம்ம ஊர்ல சொல்லுற மாதிரி, “கால்கள் வெப்பம் படுத்திருக்கும்!” அந்த நாயகிக்கு, அவர்களுக்கு நேரடியா பழி வாங்க முடியலை. ஆனா, அந்த சின்ன satisfaction – “இந்தளவாவது அவங்களுக்கு கஷ்டம் வந்துச்சு!”ன்னு ஒரு எளிதான சந்தோஷம்.

இதில ஒரு பெரிய பாடம் இருக்கு. நம்மை யாராவது தவறாகப் பேசினாலும், நம்மை அடக்க முயற்சி செய்தாலும், நேரம் வரும். அதுக்கான பதில், நேரம் பார்த்து, சம்பந்தப்பட்ட இடத்தில வந்து சேரும்! நம்ம ஊர்ல, “பழி வாங்கும் நேரம் வரணும்; யாரும் தவற விட மாட்டாங்க!”ன்னு சொல்வாங்க.

இது போல, நம்ம வாழ்க்கையில ‘bully’கள் இருக்கும் – பள்ளியில, அலுவலகத்தில, குடும்பத்தில. எல்லாமே நேரம் பார்த்து இருகாங்க; தேவையான நேரத்தில, ஒரு சிறிய பழிவாங்கல் கூட நம்ம மனசுல பெரிய சந்தோஷத்தை கொடுக்கும்.

அகில உலக நண்பர்களே, உங்க வாழ்க்கையில உங்க ‘bully’க்கு எப்படி சின்ன பழி வாங்கினீங்க? அல்லது மனசு நிம்மதியா வச்சிருக்க ஒரு சம்பவம் உங்கக்கிட்ட இருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிரங்க! நம்ம எல்லாருக்கும் அந்த satisfaction தேவையே!

இன்னும் இப்படி புதுமையான, உண்மை சம்பவங்களுக்கு, நம்ம ஊரு ரசனைக்கேற்ப எழுதப்பட்ட கதைகளுக்காக பக்கத்தை பின்தொடர மறக்காதீங்க! இன்னும் பல ‘நல்லா பழி வாங்கலாமா?’ கதைகளுடன் மீண்டும் சந்திப்போம்!


அசல் ரெடிட் பதிவு: The smallest petty win over a bully