பழிச்சு வாங்குறது வேணும்னா... வாசனையோட வாங்கணும்!
நமக்கு எல்லாருக்கும் பழிச்சு வாங்குறதுல ஒரு ரகசிய சந்தோஷம் இருக்கும். பெரிய பெரிய வாதங்களும் தேவையில்லை; சில சமயத்தில், ஒரு சின்ன சாமான்ய சந்தர்ப்பத்திலேயே நம்ம ‘பழிச்சு’ அடிச்சு காட்ட முடியும்! அதுவும் வாசனை மூலம் பழிச்சு வாங்குறதா? சிந்திக்கிறதற்குமே சிரிப்பு வருது இல்லையா?
இப்போ, நம்ம ஊருல ‘வாயால பழிச்சு வாங்குறது’ ரொம்ப சாதாரணம். ஆனா, ஒரு அமெரிக்க நண்பர் (Reddit-ல u/zorggalacticus) ஒரு நாள் ‘வயிறு கலகலப்போட’ பழிச்சு வாங்கிய கதையை படிச்சேன். அந்த அனுபவத்தை நம்ம ஊரு கலாச்சாரத்தோடு சேர்த்து சொல்லணும் போல தோணிச்சு. கேளுங்க இந்த வாசனை வில்லனின் கதையை!
வயிறு கலக்கல் – பழிச்சு கலாட்டா
அந்த நண்பர் ஒருநாள் வித்தியாசமான சாப்பாடு சாப்பிட்டாராம். அதோட விளைவு? வயிறு முழுக்க காற்று! நமக்கெல்லாம் தெரியும் – ‘காற்று’ வந்தா அது எங்கேயாவது ஓடிப்போகணும். நம்ம ஊருல கூட, சாலை ஓரம் டீ கடையில் நின்னாலும், பக்கத்து நண்பன் கண்ணைப் பார்த்து சிரிச்சு, மெல்ல ஒரு சத்தமில்லாத ‘சிறப்பு’ விடுவோம். ஆனா இங்க நடந்தது அதைவிட ஜாஸ்தி!
அவர் மனைவி வீட்டிலேயே ‘அய்யோ, இந்த மணம் இருந்தா விவாகரத்து பண்ணிடுவேன்!’ன்னு பயமுறுத்துறாராம். ஆனா, வயிறு சீர் செய்ய ஜிஞ்சர் ஏல் வாங்க போனார். அங்க தான் கதைக்கு திருப்பம்!
அமெரிக்க ‘கரென்’க்கு நம்ம ஊரு பழிச்சு
போன இடம் – பெட்ரோல் பங்க். அங்க ஒரு மூத்த அம்மா, ‘கரென்’ மாதிரி, அடிக்கடி சண்டைக்கு வர்றவர்கள் மாதிரி, தனது ஓட்டுநர் அட்டை (ID) மறந்துவிட்டு, வாட்கா வாங்க முயற்சி. சட்டப்படி அட்டை இல்லாமலே மதுபானம் விற்க முடியாது. ஆனா அந்த அம்மா, ஊர் முழுக்க பசிக்கூடாத மாதிரி சத்தம் போட்டு, கடை ஊழியரையும், வரிசையில நிக்குறவரையும் வெறுப்படிக்கச் செய்து கொண்டிருக்கிறார்.
இந்த நேரத்தில நம்ம Reddit நண்பர், வயிறு காற்று பிளாஸ்டிக் மேல் வந்ததை உணர்ந்தார். அவருக்கு வந்தது ஒரு இனிமையான வாய்ப்பு! நம்ம ஊருல சொல்வது போல, ‘அப்பாவி முகத்துல பழிச்சு எறிந்தார்’. மெதுவா, நீண்ட, சூடான, சத்தமில்லாத, ஆனா கொஞ்சமும் இனிமையில்லாத ஒரு வாசனை வந்தது. அங்க இருந்தவர்களுக்கு ‘மண்ணில் வாழ முடியுமா’ன்னு சந்தேகம் வந்திருக்கும்!
பழிச்சு பஞ்சாயத்து – வாசனை வழி தீர்ப்பு
வாசனை கிளம்பியதும், அந்த கரென் அம்மா மூன்று விதமான சிவப்பில் மாறினாராம், கடை ஊழியர் பசுமை கத்தரிக்காய் மாதிரி பச்சை கலர்ல மாறினாராம். அவரு பாவம் கண்ணில கண்ணீர் எட்டும் அளவுக்கு வாந்தி வந்த மாதிரி, ‘வெளியே போங்க!’ன்னு ஓடிக்கிட்டாராம். அந்த அம்மா ‘இது என் தவறு இல்லை!’ன்னு பிடிவாதம் பிடிச்சாலும், அங்க யாரும் நம்பலை.
நம்ம ஊருலயும், பேருந்துல ஏதாவது வாசனை வந்தா, உடனே யாரையாவது குற்றம் சுமத்தி, ‘இவன் தான்!’ன்னு சொல்லிட்டு எல்லோரும் சிரிக்க ஆரம்பித்துவிடுவோம். அந்த மாதிரி தான், இங்கயும் அந்த அம்மா ‘வாட்கா’வுக்கு வந்ததும், ‘வாயு’வுக்கு பாத்திரம் ஆனார்.
வாசனை ஹீரோ – சின்ன பழிச்சு, பெரிய சந்தோஷம்
இந்த சம்பவத்துக்குப் பிறகு, நம்ம நண்பர் தன்னை ஒரு சின்ன ‘வாசனை சூப்பர் ஹீரோ’ மாதிரி உணர்ந்தாராம். நம்ம ஊருல ‘பழிச்சு வாங்குறது’வெச்சு, ‘தூக்கி எறிஞ்சா தான் தீரும்’ன்னு சொல்வது போல, அவர் வாசனையிலேயே பழிச்சு வாங்கிட்டார்!
இதிலிருந்து புரியுறது என்ன? சில சமயங்களில், பெரிய பெரிய பழிச்சு எதுவும் வேண்டாம். ஒரு சின்ன வாயு கூட, பழிச்சுக்கு போதும்! நம்ம ஊரு சினிமா பாணியில் சொன்னா, “பழிச்சு வாசனை மாதிரி, எங்கிருந்து வரும் எப்போ வரும் தெரியாது!”
கடைசி கேள்வி – உங்களுக்கும் இப்படியா?
நம்ம வாசகர் கூட்டம் – உங்க வாழ்க்கையில இப்படியொரு சின்ன பழிச்சு சம்பவம் நடந்திருக்கா? வாயு, வாசனை, சத்தம், எதுவாக இருந்தாலும், கமெண்ட்ல சொல்லுங்க! சிரிப்போடு பகிர்ந்தால் வாழ்க்கை இனிமைதான்.
பழிச்சு வாங்குறதும் ஒரு கலை! அதையும் வாசனையோடு பண்ணிட்டோம் என்றால், அந்த அனுபவம் மறக்கவே முடியாது!
இந்த பதிவு உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா, நண்பர்களோடு பகிருங்க. அடுத்த முறை வாசனை வந்தா, யாருக்கு குற்றம் போடணும் என நினைச்சு சிரிங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Revenge is a dish best served stinky.