பழுதுபார்க்கும் பணிகளும், பொது மக்களின் பொறுமையும் – ஒரு ஹோட்டல் முன்பணியாளரின் அனுபவம்
நம்ம ஊர்ல “பொறுமை என்பது பெரும்புகழ்”ன்னு சொல்வாங்க. ஆனா, அந்த பொறுமை எங்க போச்சுன்னு, சில சமயங்களில் நாம்கூட புரியாம இருக்குது! குறிப்பா, யாராவது சுத்தம் செய்ய வந்தா, பழுதுபார்க்க வந்தா, நம்ம பக்கத்திலேயே துருத்துரு சத்தத்தோட வேலை பார்த்தா, உடனே நம் முகத்தில் நிம்மதியோ, மனசுல சமாதானமோ இருக்குமா? மனசுக்குள்ள அந்த “சும்மா இருந்தால் என்ன?”ன்னு கேள்வி எழுந்து விடும்!
இன்னிக்கு நா சொல்லப்போகும் கதை, ஒரு ஹோட்டலின் முன்னணிப் பணியாளரின் அனுபவம். நம்ம ஊர்ல ஹோட்டல்களோ, பெரிய நிறுவனங்களோ, சுத்தம் பண்ணுவங்க, பழுதுபார்க்கிறவர்களை ரொம்ப அழகா கவனிப்பாங்க. ஆனா அந்த வேலை நடக்கும்போது வாடிக்கையாளர்கள் உடனே புன்னகையோடு வாழ்த்துவாங்கன்னு நினைச்சீங்கனா, அது பூரண கனவு தான்!
ஒரு பக்கத்தில் தண்ணி மோட்டார் பழுதாகி இருந்தா, “ஏன் தண்ணி வரலை?”ன்னு வாடிக்கையாளர் கோபம் படுவாங்க. இன்னொரு பக்கம், பழுது பார்க்க வந்தா, “சத்தம் வந்துடுச்சு, தூங்க முடியல!”ன்னு வேறொரு புகார். நம்ம ஊர்ல கூட, சாமியார் கோயிலில் காலை அஞ்சு மணிக்கு பூஜை சத்தம் வந்தா, மக்கள் உடனே ஏன் பஜனை சத்தம் என்கிறாங்க!
இந்த கதையில், ஹோட்டல் முன் பணியாளரும், அவரோட தோழியும் காலை நேரம் பஞ்ச் அடிச்சு, இன்னும் தூக்கத்தில் இருந்து முழுசா விழிக்காம இருக்கும்போது, ஒரு வாடிக்கையாளர் ஓடி வந்து, “நா வழக்கமா புகார் சொல்ல மாடேன், ஆனா...”ன்னு ஆரம்பிச்சாராம்! இந்த வரியை கேட்ட உடனே, யாருக்குமே தெரியும், அடுத்து வரும் வசனம் புகார்தான். நம்ம ஊர்ல கூட, “நா சொல்ல வரலிங்க, ஆனா...”ன்னு சொன்ன உடனே, அடுத்தது சண்டைதான்!
அந்த வாடிக்கையாளர், ஹோட்டலுக்கு வெளியே காலையில் 8 மணிக்கு பூமி சுத்தம் பண்ணுறவர்களின் லீஃப்பிளோவர் சத்தத்துக்கு கோபப்பட்டாராம். “இது என்ன சத்தம்? இலைகள் மட்டும் தான் விழும் காலம்! இப்படி சத்தம் வந்தா காலை இன்பம் போயிடுமே!”ன்னு சொல்லி, புன்னகை கொடுத்து, “உங்ககிட்ட என் கவலை பகிர்ந்தேன்!”ன்னு போயிட்டாராம்.
இங்க தான் நம்ம ஊரு மக்கள் மனசு ஒன்னா இருக்கு. காலை நேரம், வீட்டு அருகில் பசுமை வேலை அல்லது சுத்தம் பண்ணும் சத்தம் வந்தா, வாடிக்கையாளர்கள், “கொஞ்சம் நேரம் பாத்து பண்ணலாமா?”ன்னு கேட்பாங்க. ஆனா, அந்த வேலை எப்போது செய்வது? மதியம் வெயிலில் அகல முடியுமா? இரவு பண்ணினா, “இரவு தூங்க முடியல!”ன்னு இன்னும் ஒரு புகார் வந்துரும்.
உண்மையா சொல்லணும், எந்த வேலைக்கும் ஒரு நேரம் இருக்கணும். 8 மணிக்கு வேலை ஆரம்பிப்பது, நம்ம ஊர்ல கூட சாதாரணம் தான். கிராமத்தில் நம்ம பாட்டி-தாத்தா காலையிலேயே கூரையிலிருந்து இலைகள், பூக்கள் துடைப்பதை பார்த்திருப்பீங்க. அந்த நேரம் தான், வேலை நிதானமா நடக்கும் நேரம். பெரிய நகரிலோ, அப்பாவி வேலைக்காரர்கள் காலையிலேயே வேலை முடிச்சுட்டு போகணும் – இல்லனா, வாடிக்கையாளர்கள் ரொம்ப கோபம் படுவாங்க!
இந்த ஹோட்டல் பணியாளர்களும், நம்ம ஊரு சுத்தம் பண்ணும் தம்பியும், “சார், இது என் வேலையே! எதுக்கும் நேரம் அப்படித்தான்!”ன்னு ஒரு புன்னகையோடு சமாதானம் சொல்வாங்க. ஆனா, சில வாடிக்கையாளர்கள் மட்டும், அந்த சமாதானத்தையும் தவிர்த்து, “நா சொல்ல வரலிங்க, ஆனா...”ன்னு ஆரம்பிச்சிடுவாங்க!
இது மாதிரி கதைகள் நம் வாழ்க்கையிலேயே நிறைய இருக்கும். நம்ம ஊர்ல வீட்டு சமையல் வாசனை கூட, ஒருவருக்கு மகிழ்ச்சி, இன்னொருவருக்கு தொந்தரவு! அதான் வாழ்க்கைதான். எல்லாருக்கும் ஒரு சமநிலை கிடைக்கணும், அதற்காக கொஞ்சம் பொறுமை, கொஞ்சம் புரிதல் நம்மிடத்தில் இருந்தால் போதும்.
முடிவுரை:
வாசகர்களே, உங்க வீட்டிலோ, அலுவலகத்திலோ, அல்லது ஹோட்டலிலோ, சில நேரம் சுத்தம் பண்ணும் சத்தம், பழுதுபார்க்கும் வேலைகள் உங்களுக்குத் தொந்தரவு என்றால், அந்த வேலைகாரர்களுக்கும் தங்களது கடமை இருக்கிறது என்பதை நினைவு வையுங்கள். “நா வழக்கமா புகார் சொல்ல மாட்டேன், ஆனா…”ன்னு ஆரம்பிக்காமல், கொஞ்சம் புரிதலோடு, புன்னகையோடு வரவேற்கலாம்! உங்களுக்கு இதுபோன்ற அனுபவம் இருக்கா? கீழே கருத்தில் பகிரங்க!
வாழ்த்துக்கள், உங்கள் நாளும் சுத்தம், சந்தோஷமாக இருக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Maintenance makes the people mad