பழைய பசங்க பழைய கதை: இனிமையான பழிவாங்கும் பெட்ரோல் பம்ப் அனுபவம்
நம்ம ஊர்ல பழைய காலத்துல, அப்போ அப்போ கண்ணுக்குத் தெரியும் ஒரு விஷயம் – "பழம் பழமாக தான் விழும்!" எவ்வளவு காலம் ஆனாலும், நமக்கு நடந்த சில சம்பவங்களை மறக்க முடியுமா? ஒருத்தர் தவறு பண்ணினால் நம்மை மாத்திரம் அல்ல, அவர்களையும் வாழ்க்கையிலே எப்போதாவது சந்திக்க நேரிடும். அப்படிப்பட்ட ஒரு ஜாலியான, சுவாரஸ்யமான, நம்ம ஊருக்கே உரிய ஒரு பழிவாங்கும் கதைதான் இந்த பதிவு.
இந்த சம்பவம், புறநகர் ரோட்டுல நடந்த ஒரு சாதாரண வாகன ஓட்டுனர் அனுபவம் மாதிரி தொடங்குகிறது. நம்ம ஊரிலேயே போல, ரோட்டுல சிலபேர் வேகமா ஓட்டுறாங்க, சண்டைபோடும் மக்கள், சின்ன விஷயத்திலே கோபம் கொண்டுபோய் பெரிய பிரச்சனையா ஆக்கிக்கிறாங்க. அப்படி ஒரு சண்டையில், பையன் நம்ம கதாநாயகன் – புதிய வண்டி ஓட்டுனர். அவரை இரண்டு கும்பல் தாதாக்கள் தாக்கி, பக்கத்திலே விடுவாங்க. "கையோடு கண்ணோடு போனான்" என்பாங்க இல்லையா, அப்படித்தான்! அந்தத் தாக்குதலில் பாதிக்கப்பட்டு, ரத்தம் சிந்தி விட்டு, ஓர் எடத்தில் கிடக்கிறார்.
ஆனாலும், காலம் ஓடுது, வாழ்க்கை மாறுது. சில வருஷங்களுக்கு பிறகு அந்த நாயகன், ஊரிலே உள்ள பெட்ரோல் பம்ப்குச் செல்கிறார். அங்க, நம்ம ஊரிலே பழைய மாதிரி – “பம்ப் பாய்” வந்து, பெட்ரோல் ஊத்திக் கொடுக்கிறார். நம்ம ஊரிலே இப்படி பம்ப் பாய் வந்து ஊத்தினா, "அண்ணே, எவ்வளவு போடணும்?", "ஏதாவது தேவை இருக்கா?" என்று கேட்டுக் கொண்டே உசுரா இருப்பாங்க. ஆனா, அந்த நாள் பம்ப் பாய் வயது முதிர்ந்தவர், முகத்தில் விந்தையான வெட்கம், பக்குவமான தாழ்மை.
சிறிது நேரம் கழித்து, நம் கதாநாயகன் கவனிக்கிறார் – இந்த 'பம்ப் பாய்' யார் தெரியுமா? அவனையே அந்த நாள் சண்டையில் தாக்கிய தாதா! இரண்டு பேரும் கண் கண் பார்த்துக்கொள்கிறாங்க. அந்த தாதாவுக்கு, வாழ்க்கை ஒரு பெரிய பாடம் சொல்லி விட்டது; சிறை வாழ்க்கை முடிந்து, இப்போ இந்த வேலை. முகத்தில் அமைதி, மனசில் பச்சை வெட்கம்.
பம்ப் பாய் பெட்ரோல் ஊத்தி முடிக்கிறார். கட்டணம் $4.96 (நம் ஊரு மதிப்பில் பத்து ரூபாய் மாதிரி!) நாயகன் $5 கொடுத்து, "மிச்சம் உனக்குத்தான், வைத்துக்கோ," என்று மெதுவாக சொல்கிறார். அந்த தாதா முகம் சிவந்துச்சு, வெட்கத்தோடு பணத்தை வாங்குகிறார்.
இந்தச் சம்பவம் தமிழர் பழமொழி போல – “பழிவாங்கும் போது வெஞ்சும் குளிர்ந்தாய் இருக்க வேண்டும்”. நம்ம ஊர்லே பழிவு எடுக்குறது என்றால், எப்போதும் தடியோடு, கூச்சலோடு இல்லை; நம்ம நாணயம், நம்ம மனிதநேயமும் சேர்த்து ஒரு மெதுவான பதிலடி.
இதுலிருக்கும் கசப்பு & இனிப்பு:
-
நம்ம வாழ்க்கை வட்டம்: யாரையும் தாழ்வாகப் பார்க்கக்கூடாது. காலம் ஒருநாள் திரும்பி வந்து, முன்னாள் தாதாவையே பணிவுடன் பணியாற்ற வைக்கும்.
-
மனிதநேயமும், வாழ்வின் பாடங்களும்: எதிரியை வெறுப்பதற்கு பதிலாக, அவனுக்கு உதவி செய்வது நம் தமிழர் பண்பாடு. அந்த நயம் தான் இந்த கதையில்.
-
பழிவாங்கும் சுவை: சில சமயம், கத்தி பிடிக்காமல், ஒரு ருபாய் வித்தியாசம் போல, நம்ம ஆளுமையிலேயே பழிவாங்குவது தான் பெரிய சுவை.
நம்ம ஊரு வாழ்க்கை சந்தர்ப்பம்: இதைப் படிக்கும்போது நமக்கு நினைவு வருது – நம்ம ஊரிலே சின்ன சண்டைகள், பேருந்து ஸ்டாண்டுல சண்டை, பஜார்ல வாக்குவாதம், ஆனா பிறகு சந்திப்போம். அப்போ அந்த பழைய பகைச்சியை நினைத்து, "வாழ்க்கை நம்மை எங்க கொண்டு வந்திருக்குது" என்று சிரிப்போம்.
நம் மக்களுக்கு ஒரு வினா: நீங்கள் வாழ்க்கையில் இப்படிப்பட்ட பழிவாங்கும் சந்தர்ப்பம் சந்தித்திருக்கிறீர்களா? உங்களோட அனுபவங்களை கீழே பகிர்ந்துக்கோங்க! “பழிவாங்கும் போது, அது இனிமையாக இருந்தால் தான் நமக்கு பூரிப்பு!”
நம்ம ஊர்தான், நம்ம பழக்கம் தான் – பழிவாங்கவும் ஒரு கலையாச்சு!
உங்கள் கருத்துகள், அனுபவங்கள், ஜாடைகள் – எல்லாமே கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க! நம்ம பழைய கதை, இனிமையான பழிவாங்கும் அனுபவங்கள், அடுத்தவர்களுக்கு பாடமாக இருக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Slow and sweet