பாஸ் கொஞ்சம் கொஞ்சமா? நான் சுத்த சின்ன சின்ன பழிவாங்கி! – ஒரு பேன் போராட்டம்
நம்ம ஊரில் பல நிறுவனங்களில் பாஸ் என்றாலே ஒரு தனி வகை. அவர்களுக்கு காசு போகும் இடமெல்லாம் கணக்கு, செலவு குறைக்கப் பார்க்கும் ஆசை. ஆனா, அந்த அளவுக்கு சிக்கனமா? ஒரு பேன் கூட எடுத்து கொடுக்க தயங்கும் அளவுக்கு? இது தான் நடந்திருக்குது ரெடிட்-ல ஒரு அசல் சம்பவம்!
ஒரு ஆபிஸ்ல, முதல்நாள் வேலைக்கு வந்தவங்க எல்லாருக்கும் ஒரே ஒரு பேன் தான் குடுப்பாங்க. அந்த பேன் பூரா மசியும் வரை வேற பேன் கிடையாது. பேன் போயிடுச்சுன்னா, பழைய பேனை காட்டி தான் புதிய பேன் கேட்கலாம். இழந்துட்டீங்கனா, அவங்க கையில இருந்து வேற ஒன்றும் வராது. பணிச்சுமை, டென்ஷன், வாடிக்கையாளர்கள் எல்லாம் இருக்குற இடம், ஒரு பேன் கிடைக்க கூட இப்படியா?
இது கேட்ட உடனே நம்ம ஊர்ல தெருவில் நடக்குற 'நீங்க வாங்கின மாம்பழம் பழுத்து இல்ல'ன்னு சண்டை போடுற வியாபாரி மாதிரி தான் தோன்றும். ஆனா, கதையின் ஹீரோ எங்க ஊரு பையன் மாதிரி சாமர்த்தியமா இருக்காரு. மற்ற ஊழியர்கள் போன வண்டியில் போய், தங்கள் பணத்திலே பேன் வாங்கிக் கொண்டு வந்துட்டாங்க. ஆனா, இந்த ஹீரோ? "நான் சின்ன சின்ன பழிவாங்கல்கள்ல வல்லவன்டா!"ன்னு முடிவு பண்ணிட்டாரு.
அவர் என்ன பண்ணார்னு பாத்தீங்கன்னா, எங்க எல்லாம் இலவச பேன் கிடைக்குதோ, அங்கேயும் போய் பேன் சேகரிக்க ஆரம்பிச்சாரு. நம்ம ஊர்ல பொங்கல் பரிசு, அரசியல் பிரச்சாரம், திருமண விழாவுக்குப் போனோம் என்றால், எல்லாம் சஞ்சியில் இலவச பேன்கள் வரும், இல்லையா? அதே மாதிரி, அவரும் கம்பெனிகளின் விளம்பர பேன்கள், பரிசு பேன்கள், எது கிடைத்தாலும் எடுத்து கொண்டு வந்தாரு.
"Joe's Bail Bonds"ன்னு ஒரு கம்பனியின் பேன், "Jack's Gentlemen Club"ன்னு மேலே ஆளாடி ஓவியம் இருக்கும் ஒரு பேன் – இப்படிப்பட்ட எல்லா ஓவரா இருக்கும் பேன்களையும் ஆபிஸ்லயே堂堂மா உபயோகிச்சாரு. வாடிக்கையாளர்கள் முன்னாடியும், பாஸ் முன்னாடியும் இந்த பேன்கள் பயன்படுத்தும் போது, பாஸ் முகம் பார்த்தால், நம்ம ஊரு சீரியல் வில்லி மாதிரியே இருக்கும்.
மாதங்கள் ஓட, இவருடைய மேசையில் அந்த பேன்கள் நிறைய சேகரம் ஆகியது. ஆனா, கொஞ்ச நாட்களில் இந்த பேன்கள் மாயம் ஆக ஆரம்பிச்சது. அதுவும், அதிகமாகக் கவலை தரும் பேன்கள் மட்டும் தான் மறைந்துகொண்டு போனது. யாரோ கள்ளமாக எடுத்துக் கொண்டு போகிறார்கள்னு புரிய ஆரம்பிச்சது.
இவர் என்ன பண்ணார்னு பாருங்க – "எங்க ஸ்ட்ரிப்பர் பேன் காணோம்! யாராவது பாத்திச்சிங்களா?"ன்னு முழு ஆபீஸ் முழுக்க தேடி, பாஸ்ஸிடம், கூட்டாளிகளிடம், வாடிக்கையாளர்களிடம், எல்லோரிடமும் புகார் சொல்ல ஆரம்பிச்சாரு. "பாஸ் சொன்னாரே, பேன் முக்கியம், காணாம போனால் பதிலுக்கு இல்ல!"ன்னு காரியம் பெருசா எடுத்துக்கிட்டாரு.
ஒரு நாள் காலை அலுவலகம் வந்த போது, ஒவ்வொரு ஊழியரின் மேசையிலும் ஒரு புதிய பேன் பாக்கெட் போட்டிருந்தது! பாஸ் சொன்ன அந்த ‘பேன் நியமம்’ ஒரு போதும் மீண்டும் பேசப்படவில்லை!
இந்த சம்பவம் நம்ம ஊரு அலுவலக வாழ்க்கையில் நமக்கு தெரிந்த பல வீணான விதிமுறைகள், சிக்கனமான பாஸ்கள், அவற்றுக்கு நாம் கொடுக்கும் நம்மளோட சின்ன பழிவாங்கல்களை நினைவுபடுத்தும். பெரியவர்களுக்கு, “அரசாங்க அலுவலகம் மாதிரி வாடிக்கையாளர் பக்கம் போய் பேன் வாங்கும் நிலை” வந்துவிடும் என்பதற்கு இது ஒரு உதாரணம்!
நம்மளுக்குள்ள சின்ன சின்ன பழிவாங்கி மனம் எப்போதும் வாழ்க! நேர்மையாக வாழ்ந்தாலும், வியர்த்துக் கிடைக்கும் ஒரு பேனைப் பற்றியும் இந்தளவுக்கு சிக்கனமா இருக்கணுமா? அப்படி இருந்தாலும், நம்ம ஊரு புத்திசாலித்தனத்துலயே விடுவோமானு? இல்லையே!
நீங்க என்ன சொல்றிங்க, உங்கள் ஆபிஸ்ல அப்படி ஒரு சிக்கன் விதிமுறை இருந்தா, நீங்க என்ன பண்ணுவீங்க? உங்கள் அனுபவங்களை கமெண்ட்ல பகிருங்க. சிரிப்பும் சிந்தனையும் பார்ப்போம்!
இது போன்ற சின்ன பழிவாங்கல்கள் உங்கள் வாழ்க்கையிலும் நடந்திருக்கா? கமெண்ட்ல சொல்லுங்க, நம்ம எல்லாம் சிரிக்கலாம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: One more pen petty revenge