முகத்தில் காட்டும் மனநிலை – ஹோட்டல் முன்பணியாளரின் வித்தியாசமான அனுபவம்!
நம்ம ஊரிலே “முகம் பார்த்து மனசு படிக்க முடியுமா?”ன்னு சொல்வது பழக்கம். ஆனா, சில சமயம் அந்த முகம் ஒரே மாதிரி ‘கோபம்’ காட்டினா, அந்த இடத்தில் இருப்பவருக்கு தான் கடைசி கஷ்டம். ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் வேலை பார்த்த ஒருத்தரின் அனுபவம் பார்த்தா, நம்ம ஊர் வாடிக்கையாளர்களும் இதே மாதிரி தான் இருக்காங்கனு தோணும்!
ஒவ்வொரு ஹோட்டலும், அவங்க முன்பணியாளருக்கு நிம்மதியா இருக்க விடமாட்டாங்க. “நமக்கு நல்ல முகம் காட்டணும், எப்போவும் சிரிப்பு முகத்தோட இருக்கணும்”ன்னு ரொம்பவே சொல்லுவாங்க. ஆனா, எல்லாம் வார்த்தையில தான். உள்ளே என்ன நடக்குது தெரியுமா?
அந்த நாள் சூரியன் துள்ளி விளையாடுற மாதிரி வெளியில் ஒளிருது. ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் நிம்மதியா இருக்குறேன். அப்படியே ஒரு ஜோடி – ஒரு பெரிய பெண், ஆணும், கொஞ்சம் சந்தேகத்தோட, ரிசெப்ஷனைக் கடந்து ஹால்வேயில் ஒரே குழப்பம், ‘எங்கே போகணும்னு தெரியல’ன்னு முகம் மாத்தி நிற்குறாங்க.
“வணக்கம், உங்களுக்குத் தேவைப்பட்ட எதையாவது locate பண்ண வேணுமா, யாரையாவது தேடி இருக்கீங்களா?”ன்னு நான் மரியாதையா கேட்டேன்.
ஆனா அந்த அம்மா… பாருங்க, WWE-யில் பங்கேற்கும் ரெஸ்லர் மாதிரி உடற்தகுதி, கண்கள் பளிச்சென இருக்கும் – ஒரே மரண பார்வை! உங்கவருக்கே பயம் வந்திருக்கும் அளவுக்கு. முகத்தில் மட்டும் என்னமோ ஒரு ‘நீயா என்னை உதவி கேக்குறது?’ன்னு கேள்வி, இருப்பது போல. ‘நானே வந்தேன், என்னை யாரும் தேவைப்பட முடியாது’ன்னு சொல்ற மாதிரி கம்பீரம்.
உண்மையா சொன்னா, அந்த முகபாவனையில இருந்த வெறுப்பு, நேர்ல ஒரு அறை கொடுத்த மாதிரி. நம்ம ஊரில “முகத்தில் ஒரு பத்து நிமிடம் சுடுகாடு எரியுது”ன்னு சொல்வாங்க, அதே மாதிரி!
இதுக்கு மேல, நான் சிரிப்போடு, மரியாதையோடு, ஹோட்டல் வசதிகள் எல்லாம் சொல்லி, சாவியை கொடுக்கும்போது, இன்னும் கொஞ்சம் ‘puppy eyes’ (நம்ம ஊரு பச நாய்க்குட்டி பார்வை!) போட்டு, இனிமையான குரலில், “மன்னிக்கணும், உங்களுக்கு உதவி கேட்டு தவறா இருந்தா வருத்தப்படுகிறேன்”ன்னு சொன்னேன்.
அவங்க உடனே, “ஓஹோ, ஒன்றும் இல்ல! நான் முகத்தில் உணர்ச்சிகளை அதிகமா காட்டுவேன்”ன்னு சொல்லி, திடீர்னு மென்மை காட்ட ஆரம்பிச்சாங்க.
உண்மையில அந்த அம்மாவோட முகபாவனை நம்ம ஊருல்ல நல்ல காமெடி நடிகர் வடிவேலுவோட ‘மாத்திக்கிட்டே இருக்கேன்’ முகத்தோடு ஒப்பிடலாம்.
“உங்க முகம் பார்த்தா, ஓர் உணர்ச்சி தான் தெரியும்…”ன்னு நெஞ்சுக்குள்ள சொல்லிக்கிட்டு, ‘ஆமாம், உங்கமுகம் பார்த்து நானும் பயந்துட்டேன்’ன்னு சொல்லிட்டேன். அப்புறம் உள்ளம் நிம்மதி!
இது மாதிரியான சம்பவம் நம்ம ஊரிலே சின்ன டீ கடையில இருந்தாலும், பெரிய ஹோட்டலில இருந்தாலும் ரொம்ப சாதாரணம்தான். இல்லையா? நம்ம ஊர் சாப்பாடும், முகபாவனையும், இப்படி கலந்துச்செஞ்சா தான் உண்மை தமிழர் கலாசாரம்!
நம்ம ஊரு ஹோட்டல் முன்பணியாளர்கள்:
வாடிக்கையாளர்களுக்கு எப்போவும் சிரிப்போடு முகம் காட்டணும், மனசு ரொம்ப பெரியதாக வைக்கணும். எப்போதுமே ஒரே மாதிரி பேசினாலும், எதிர்காலத்தில் அந்த முகம் நம்மை மறந்துடாது.
வழக்கமா நம்ம ஊரு மக்கள் “ஏய், உங்க முகம் ரொம்ப கிரம்மா இருக்கே!”ன்னு நகைச்சுவையா பேசுவாங்க. ஆனா, அந்த முகபாவனையால பாதிப்படைவது, அந்த இடத்தில வேலை செய்யுறவங்க தான்.
கடைசியில் சொல்ல வேண்டிய ஒன்று:
பெரிய ஹோட்டல்களில் வேலை பார்ப்பது, பல்லாக்கு சுமக்கும் மாதிரி தான் – வெளியில பார்ப்பவர்களுக்கு கண்ணுக்கு அழகு, உள்ளே இருப்பவர்களுக்கு சுமை அதிகம்!
நீங்க ஹோட்டல், ரெஸ்டாரண்ட், அல்லது ஏதாவது public இடம் போறப்போ, அங்க பணியாளர்களை நம்ம சகோதரர்கள் மாதிரிதான் பாருங்கள். முகத்தில் எப்படியாவது கண்ணீர், கோபம், குழப்பம் தெரிந்தாலும், ஒரு வாடிக்கையாளராக சிரிப்போடு நடந்துகொங்க.
உங்ககிட்டயும் இந்த மாதிரி அனுபவம் இருந்தா, கீழே கமெண்ட்ல பகிரங்க!
நம்ம தமிழர் கலாசாரத்துல, முகபாவனைகள் எப்போதுமே பேசும் – ஆனா, மனசு மட்டும் சுத்தம் இருக்கட்டும்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Resting crazy face