மதிய இரவில் இசை விழா? விடியற்காலை 'கேட்டுக் கொள்ளும்' பழிவாங்கல்!
கல்லூரி ஹாஸ்டல் வாழ்க்கை – இது நம்மில் பலருக்குத் தனி அனுபவம். ஒரே அறையில் இரண்டு பேர்கள் வாழும் போது, ஒருவரது பழக்கவழக்கங்கள் இன்னொருவருக்கு நல்லதாகவோ அல்லது கடுப்பாகவோ அமைய முடியும். இந்தக் கதையில், ஒரு மாணவன் இரவு தூக்கத்தைப் பறித்த ராகங்களை எப்படி விடியற்காலை மெளனமாக்கினார் என்பதுதான் நம்முடைய சுவாரஸ்யக் கதை!
“நான் தூங்கும் போது சும்மா இரு... இல்லைனா நான் உனக்கு தூங்க விடமாட்டேன்!” – இதுதான் இந்தப் பழிவாங்கல் கதையின் சுருக்கம்.
வழக்கம்போல், நம்ம கதாநாயகன் ஒரு சிறிய மாநிலக் கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டிருந்தார். கல்லூரி இருந்த இடம் குன்றுகளால் சூழப்பட்ட சொர்க்கபூமி; ஆனால் அந்த மேட்டுக்காடு பாதையில் நாள் முழுக்க மேலே, கீழே ஓடிப்படி – கால்கள் வழிய களைப்போடு, தூக்கத்திற்கு அருமை நேரம் என்பதுதான் உண்மை. நம்ம ஹீரோ, ஹாஸ்டலில் நான்கு வருடம் ஒரே அறையில் இருந்தவர். roommates மட்டும் வருடம் வருடம் மாறினார்கள். கடைசியில் அவருக்கு கிடைத்த roommate தான் M – ஒரு டச்சு (நெதர்லாந்து) மாணவர்.
M-யை முதலில் பார்த்தப்போ, “நல்ல பையன் போல இருக்கே!” என்று நம்ம ஹீரோ நினைத்தார். ஆனா, சாம்பல் மேல் பூச்சோல் போல, வெளிப்படையான தோற்றம் மட்டும் தான் நல்லது. “கல்லூரி life-ஐ முழுமையாக அனுபவிக்கணும்!” என்ற ஆசையில், M, தினமும் இரவு பன்னிரண்டு மணிக்கு நண்பர்களை கூட்டிக்கொண்டு வந்து, சத்தமாய் பாடல் கேட்டும், பேசியும், குரங்காட்டம் போட்டும், ஹீரோவின் தூக்கத்தை கலைத்து விடுவார். நம்ம ஹீரோ, நம் ஊர் பையன் போலவே, தன்னம்பிக்கையுடன், யாரையும் தொந்தரவு செய்யாமல் இருப்பவர். அவரும் polite-ஆக, “தயவுசெய்து சத்தம் குறைக்க முடியுமா?” என்று எப்போதும் கேட்டுப் பார்ப்பார். M-க்கு இதெல்லாம் பசிக்கு கஞ்சி போல – ஏற்கனவே கேட்ட மாதிரிதான், மறுநாள் மறுபடியும் அதே repeat!
நம்ம ஹீரோக்கு ஒரு நல்ல பழக்கம் – அதிகாலையில் எழுந்து, ஜிம்முக்கு போய், நாள் முழுதும் புத்துணர்வுடன் இருக்க வேண்டும். அதனால், அவர் எப்போதும் roommate-க்கு தொந்தரவு செய்யாமல் இருக்க முயற்சி செய்வார். ஆனால், M-யின் இரவு இசை விழா காரணமாக களைப்போடு தூக்கமின்றி நாளைத் துவங்க வேண்டிய நிலை.
ஒரு நாள், M ரொம்பவும் ஹீரோவின் பொறுமையை முறித்துவிட்டார். இரவு முழுக்க சத்தம் – பாட்டு, பேச்சு, எல்லாம். பிறகென்ன, பழிவாங்கும் நேரம் வந்துவிட்டது!
அடுத்த நாள் காலை, ஹீரோவின் அலாரம் முழு சத்தத்துடன் ஒலிக்கிறது. அதை நிறுத்தாமல் வைத்துவிட்டு, computer speakers-ல் பாட்டு முழு வலிமையுடன் play பண்ணினார். அறையில் உள்ள எல்லா விளக்குகளும் ON! Drawers, doors – எல்லாமே கமல் ஹாசனின் விசாரணை போலீஸ் மாதிரி தட்டி மூடி, சத்தம் செய்தார். M, “கொஞ்சம் சத்தம் குறைக்க முடியுமா?” என்று கேட்டார். நம்ம ஹீரோ, “இப்போ நீங்க என் நிலை புரிஞ்சிருப்பீங்க” என்ற பார்வையோடு, சொற்களே இல்லாமல் பார்த்தார்.
இந்த wakeup call-க்கு பிறகு, M-யும் நல்ல பையன் ஆனார். Headphones போட்டு பாட்டு கேட்க, இரவு வரும்போது குறைந்த சத்தத்தில் நடக்க ஆரம்பித்தார். இரண்டு மாதம் அமைதியாகவே போனது.
இந்தக் கதையில் ஒரு பெரிய பாடம் இருக்கிறது. ‘ஒருவரை எப்படி நடத்துகிறோமோ, அதே மாதிரி எதிரொலியாக நமக்கு வரும்’ என்பதுதான். நம்ம ஊரிலே, “தூங்கும் பிள்ளையைத் தூக்காதே! தூக்கினா, அவன் தூக்கத்தைத் திருப்பி கொடுப்பான்!” என்பார்கள். அது இங்கும் நடந்தது தான்!
இப்படி roommate-களோடு நல்ல உறவு வைத்துக்கொள்வது முக்கியம். இல்லையேன்னா, உங்கள் தூக்கத்தில் “பாடும் விருந்தினர்” வந்து கலக்கிவிட்டு, நீங்கள் தான் “பள்ளி விழிப்போம்” என்று பாடல் வைக்க நேரிடும்!
நீங்களும் உங்கள் roommate அனுபவங்களை கீழே comment-ல் பகிருங்கள்! உங்கள் கல்லூரி நாட்களில் நடந்த சுவாரஸ்ய சம்பவங்கள், சண்டைகள், பழிவாங்கல்கள் உண்டா? நம்மோடு பகிருங்கள் – எல்லாம் ஒரு சிரிப்புக்காக தான்!
முடிவுரை:
ஒரே இடத்தில் இருந்தால், கொஞ்சம் consideration – கொஞ்சம் mutual respect – அவசியம். இல்லையென்றால், உங்கள் தூக்கத் தந்துவிட்ட பாத்திரம், உங்கள் எழுச்சிக்காகவும் இசை வாசிக்க வாய்ப்பு வாங்கலாம்! “M போல இருக்காதீர்கள்!” – இது தான் கதையின் குறிப்பு.
நீங்கள் படித்த அனுபவங்கள், roommate ரகசியங்கள் – இங்கேயே பகிர்ந்து, நம்மை சிரிக்க வையுங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: You give me an unwanted midnight concert, I give you an unwanted wake-up call.