“முதலாளி சொன்னார் ‘பழுத்துக் காத்திரு’ – நானும் காத்திருக்கிறேன்; அலுவலகம் முழுக்க நிழல் வீசும் காத்திருப்பு கலாசாரம்!”
நம்ம ஊரு அலுவலக கலாசாரத்தில், ஒரு பழமொழி நிறைய கேட்டிருப்பீங்க – “கமாண்டு இல்லாம கம்பியிலே ஏற முடியாதா?” – இதுக்கு மேல் ஏதாவது எடுத்துக்காட்டா இருக்கும்னு நினைச்சா, இந்த ரெடிட் கதை தான்! சொந்தமாக யோசிக்க கூடாது, அனுமதி இல்லாமல் எதுவும் செய்யக்கூடாது, “feedback” வந்தால்தான் அடுத்த படி போடணும். இதே முறையில் ஒரு வருடம் கழிந்துபோன கதையை பார்ப்போம்; நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் ‘காத்திருப்பு’ எவ்வளவு முக்கியமோ, அதற்கு நம்ம ஹீரோ டும் சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறார்.
“ஏய், பண்ணாதே! மேலாளர் சொல்லுவாரு!”
இந்த கதையின் நாயகன் (u/DareAffectionate7725) ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில் வேலை பார்க்கிறார். ஒரு நாள், மேலாளர் strict-ஆக சொல்லிவிட்டார்: “நீங்க என்ன பண்றீங்கன்னு ஒவ்வொன்றும் approval வாங்கி தான் செய்யணும். Feedback கிடைக்கும் வரை காத்திருங்க.”
அவரும் நம் ஊர் பண்பாட்டில் பழக்கப்பட்ட மாதிரி, “சரி சார், உங்க சொல்ற மாதிரி தான்” என்று கையைக் கட்டிக்கொண்டு ஆரம்பிச்சார்.
அடுத்த ஒரு வருடம், வேலைகள் பெரிசாக முன்னேறவே இல்ல. ஒவ்வொரு வாரமும் ‘weekly meeting’ நடந்தாலும், அது பஞ்சாயத்து மாதிரி முடிவில்லாமல் போயிட்டே இருந்தது. மேலாளர் சொன்ன தட்டுப்பாடுகளை மட்டும் தான் பண்ணினார்; புதுசா யோசனை, சுய முயற்சி, எதுவும் இல்லை. “அண்ணே, இது சரியானதா?” என்று கேட்டால், மேலாளர் அந்த கேள்வியையே மீண்டும் மேலே அனுப்பி விட்டார். பதில் கிடைக்காம காத்திருக்க வேண்டியது தான்.
“நம்ம ஆளு போனாரு; இன்னும் மெதுவாக வேலை...”
இந்த ‘feedback காத்திருப்பு’ கலாசாரத்தில், நம்ம ஹீரோவுடன் இருந்த ஒரே கம்பெனி கலீக் கூட “சும்மா இருக்குறது தான் நல்லது” என்று நினைத்து, கொஞ்சம் over-ஆக் காமெடி பண்ணினார். அவருக்கு வேலையே போய் விட்டது!
அவருக்குப் பிறகு, நம்ம ஹீரோக்கு கூடுதல் வேலைகள் வந்தாலும், அவர் மனதை மாற்றாமல், “எல்லாமே approval-க்கு தான் காத்திருப்பேன்” என்ற போக்கில் இருந்தார்.
“புதிய ஆள் வந்தார் – அழகான குழப்பம்!”
இவ்வளவு டைம் கழித்து, ஒரு புதிய ஆளை வேலைக்கு எடுத்தாங்க. அவர் orientation-ஐ நம்ம ஹீரோ பக்கவாட்டில் இருந்து பார்த்தார். எல்லாம் குழப்பம்! Training இல்லை, Documentation இல்லை, யாரும் சொல்லிக்கொடுப்பதில்லை. “அந்தப் பையன் பாவம், வண்டியிலே புடிச்சு போடுற மாதிரி கஷ்டப்பட்டார்,” என்று நம்ம ஊரு அனுபவத்தோடு சொல்லலாம்.
நம்ம ஊரு வேலைக்காரர்களுக்கு இது ஒரு பொதுவான அனுபவம்தானே – “ஒரே குழப்பம், யாரும் வழிகாட்ட வரமாட்டாங்க!”
“மேலாளி போனார்; இன்னும் மேலே feedback காத்திருப்பு!”
சில மாதங்களுக்கு பிறகு, மேலாளரையே வேலைக்குப் போக்கி விட்டார்கள். புதிய மேலாளர் எவரும் வரவில்லை. நம்ம ஹீரோவும், அந்த புதிய ஆளும் இருவரும் “இப்போ என்ன பண்ணணும்?” என்று தலை திருப்பிக்கொண்டு, feedback வருமா என்று காத்திருக்க ஆரம்பித்தார்கள்.
அதுவும் போக, மேலாளர்களுக்கு email அனுப்பினாலும், approval வாங்கனும் – இந்த கட்டுப்பாடுகள் எல்லாம் வேலைகளை நெளிக்கிவிட்டது.
“காத்திருப்பு கலாசாரம் – எங்கே போகும்?”
இதுக்குள்ள பெரிய கேள்வி – இப்படி எல்லாம் feedback-க்கு மட்டுமே காத்திருப்பது, ஏன் நம்ம நிறுவனங்கள் பண்ணுவாங்க?
நம்ம ஊரு அலுவலகங்களில் பல இடங்களில், மேலாளரின் அனுமதி இல்லாமல் எதுவும் செய்யக்கூடாது, “ஏதாவது தப்பானா நான் தான் சிக்குவேன்” என்ற பயம் அதிகம். இதனால், யாரும் initiative எடுத்துக்கொள்ள மாட்டாங்க; எல்லாமே approval-க்கு தான் காத்திருப்பாங்க.
இதனால், ஒரு கட்டத்தில், feedback வரமாட்டேங்கிறது; எல்லாரும் தலையினால் தலையணை போடுகிறார்கள். நம்ம ஹீரோ சொல்லுற மாதிரி – “இந்த feedback காத்திருப்பு கலாசாரம், ஒட்டுமொத்த டிபார்ட்மெண்டை நிலைகுலையச் செய்து விட்டது!”
“காத்திருப்போம்... இன்னும் feedback வரக்காத்திருப்போம்!”
இப்போ, இரண்டு பேர் மட்டுமே இருக்காங்க, என்ன செய்யணும், எதற்காக இருக்கணும் என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை.
“இது தான் நம்ம ஊரு அலுவலகங்களின் நிலைமையா?” என்று சிரிக்கலாம், அலுவலக பஞ்சாயத்து கதைகளில் இது ஒரு evergreen topic தான்!
நம்ம ஊரு பழமொழி மாதிரி – “அண்ணே, சொல்லுங்கன்னா செய்யுறேன்; இல்லனா tea-க்கும் biscuit-க்கும் மட்டும் தான் வருவேன்!”
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? உங்க அலுவலகத்திலும் இப்படிதான் நடக்குமா? கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க; உங்க ‘feedback’க்கு நானும் காத்திருக்கிறேன்!
- உங்கள் அலுவலக நண்பன்
அசல் ரெடிட் பதிவு: Update: Still compliant, still waiting for feedback....