முன்னணி மேசையின் பின்னால் நடக்காதீர்கள்! – உபசரிப்பு எல்லைகள், மரியாதை, மனிதநேயமும்
“அண்ணா, சார் இல்லைனா, அங்க உள்ள கதவு திறந்து பார்த்துடலாமா?”
இது நம்ம ஊரில் பலருக்கும் பழக்கப்பட்ட விஷயம் தான். உபசாரிப்பு மேசை (Front Desk) க்கு வந்ததும், ஊழியர் சில விநாடிகள் வராம இருக்கு அப்படினா, உடனே கவனிக்காமல் உள்ளே நுழைய ஆரம்பிப்போம். ஆனா, இதுதான் ஒரு பெரிய பிழை, அதுவும் வெளிநாட்டிலோ, அல்லது தனிச்சட்டங்கள் உள்ள இடத்திலோ நடந்தா?
ஒரு அமெரிக்க ஹோட்டலில் வேலை பார்க்கும் நண்பர் ஒருவர் (Reddit-இல் u/One-Apricot1978), தன் அனுபவத்தை பகிர்ந்திருக்கிறார். அவரோடு நடந்த கதை நம்ம ஊர் கண்ணோட்டத்துடன் பார்க்கும் போது, சிரிப்பும் சிந்தனையும் வந்துவிடும்.
எல்லை என்பது எல்லாருக்கும்!
நம்ம ஊரிலே ‘சுயமாக’ செய்வது பெருமை மாதிரி. “ஏன், அவங்க வேலையை நாம செய்யக்கூடாதா?” என்று சிலர் கேட்பார்கள். ஆனா, எந்த இடத்திலும் ‘எல்லை’ (Boundary) என்ற ஒன்று இருக்கிறது.
அந்த ஹோட்டல் நண்பர் சொல்லுறார், “நீங்கள் முன்பணிக்கு வந்திருக்கிறீர்கள், நான் 15 விநாடி தாமதமா வந்திருக்கேன். அதுக்காக, என் மேசை பின்னால போய், அலுவலக கதவை திறந்து, என்னை நேரில் வந்து பார்த்தீங்க. இதுக்குள்ள என்ன அவசியம்?”
இது நம்ம ஊரிலே, “மாமா, நீங்க இல்லையா, நான் உள்ளே போய்ட்டேன்!” என்று சமையல் அறைக்கு நுழையுற மாதிரி. ஆனா, வெளிநாட்டின் வேலைச் சூழலில் இது பெரிய தவறு. அந்த இடம் ‘ஊழியர் மட்டும்’ என்ற பிளேட் போட்டிருக்கும் sacred zone.
‘நீயும் நானும் சமம்’ என்ற எண்ணம் – எல்லை மீறல்
கொஞ்சம் நம்ம ஊர் சினிமா டயலாக் மாதிரி, “உங்க எல்லை, எங்க எல்லை?” என்று கேட்பவர்கள் இருக்கலாம். ஆனா, அந்த ஹோட்டலில், முன்பணியாளர் ஒருவருக்கே தனி பாதுகாப்பு, பணம் வைத்திருக்கும் இடம், வாடிக்கையாளர் விவரங்கள் எல்லாம் அந்த மேசை பின்பக்கம் தான்.
நம்ம ஊரிலே, ‘இடம் தெரியாம’ போய்கிறோம் என்று சொல்வது சாதாரணம். ஆனாலும், அந்த இடங்களில் எல்லை மீறினால், அது ஊழியருக்கே அச்சமாய் இருக்கும். குறிப்பாக இரவு நேரம், ஒரே ஒருவர் அந்த மேசைக்கு பின்னால் இருக்கும்போது, யாராவது உள்ளே வந்தால் அது பயம்தான்.
ஒரு சம்பவம் – நள்ளிரவில் கதவை தட்டும் வாடிக்கையாளர்
அந்த நண்பர் சொல்கிறார், “ஒரு வாடிக்கையாளர் இரவு சத்தம் குறித்த புகார் சொல்ல வந்தார். ஆனால் அவர் வருவது கேமராவில் தெரியாம, நேரில் கதவு வாசலில் நின்று விட்டார். நான் வெளியே வரும்போது அவர் கதவுக்குள் வந்தார். எவ்வளவு பயமாக இருந்திருக்குமா?”
நம்ம ஊரில் இதை “பாருங்கப்பா, நேர்ல வந்து சொல்லிட்டாரே!” என்று பாராட்டுவோம். ஆனா, அந்த ஹோட்டல் ஊழியர் நேரடி சந்திப்பு பயம், பாதுகாப்பு பற்றிக் கவலைப்படுகிறார்.
மரியாதை என்பது இருதரப்புக்கும்
உண்மையில், எந்த இடத்திலும், அந்த இடத்துக்கான மரியாதை இருக்கவேண்டும். நம்ம ஊரிலே கூட, வீடு வந்தவுடன் சமையலறை வரை எல்லோரும் செல்லமாட்டார்கள். அதேபோல், வேலை இடங்களிலும், எல்லை என்ற மரியாதை முக்கியம்.
அந்த நண்பர், “தயவுசெய்து, முன்பணியின் பின்னால நுழையாதீர்கள். கேமரா இருக்கிறது, உங்களை பார்க்க முடிகிறது. உங்கள் பாதுகாப்பிற்கும், எங்களுக்கும் இது தேவையானது,” என்று நன்றாகவும், திடமாகவும் சொல்லி விட்டார்.
திறந்த மனமும், உறுதியான எல்லையும்
நம்ம ஊரில், “வந்தா போகட்டும்” என்ற மனப்பான்மை அதிகம். ஆனாலும், வேலை இடங்களில் எல்லை என்பது கூடுதல் பாதுகாப்புக்கும், மனிதநேயத்துக்கும் அடையாளம்.
அந்த ஹோட்டல் மேலாளர் ஊழியரை முழுமையாக ஆதரிக்கிறார் என்பதை அவர் சொன்னதில் தெரிகிறது. நம்ம ஊரிலே கூட, மேலாளர் ஊழியர் பாதுகாப்பை முன்னிலைப்படுத்தினால் எவ்வளவு நலம்!
முடிவு: எல்லை மீறும் பழக்கத்தை மாற்றுவோம்!
நம்ம ஊரிலே, அன்பும், மரியாதையும் முக்கியம். ஆனால், மற்றவரது இடம், தனிப்பட்ட பாதுகாப்பு, வேலை இடம் என்பவற்றில் எல்லை கடந்து நடக்காமல் கவனிக்க வேண்டும்.
அடுத்த முறை நீங்கள் ஹோட்டலில் முன்பணி மேசைக்கு சென்றால், ‘கொஞ்சம் காத்திருங்கள், ஊழியர் வருவார்’ என்று நம்புங்கள். எல்லை மரியாதை, மனிதநேயம் – இரண்டும் சேர்ந்தால்தான் நல்ல பண்பாடு.
நண்பர்களே, இது பற்றிய உங்கள் அனுபவங்கள் என்ன? உங்கள் கருத்துகளை கீழே பகிருங்கள்! நம்ம ஊரின் மரியாதை கலாச்சாரத்தோடு, எல்லை மரியாதையையும் வளர்ப்போம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Do not walk behind the front desk.