முன்பக்கம் வேலை – மக்கள் சாமி, நம்ம ஜாலி? “ரெஸ்பெக்ட்” கதை எல்லாரும் கேளுங்க!
“அரசன் வந்தாலும், அந்தகக் காரியத்தை செய்யணும்!” – இந்த பழமொழி எப்போதுமே நம் ஊரிலேயே பழக்க வழக்கத்திலிருக்குது. ஆனா, இன்று நம்ம ஹோட்டல் முன்பக்கம் வேலை செய்யும் நண்பர்கள் அனுபவங்களை கேட்டா, அந்த பழமொழிக்கே புது அர்த்தம் கிடைக்கும்!
இல்லங்க, உண்மையாவே, “வாடிக்கையாளர் தேவன்”ன்னு சொல்வது எவ்வளவு சிரமம்னு, அந்த முன்பக்கம் டெஸ்க் (Front Desk) வேலை செய்தால்தான் தெரியும். ஓரிரு மாதத்துலேயே, ‘இந்த உலகத்துக்கு நான் போதும்’ன்னு சொல்லி விட்டு ஓடிக்கிட்டே போகணும் போலிருக்கு!
பின்னணியில் இருந்து முன்பக்கத்துக்கு – ஒரு பயணம்தான்!
நம்ம கதாநாயகன், ஹோட்டல் பின்புறம் – ஹவுஸ்கீப்பிங், லாண்ட்ரி, பொது பகுதிகளில் எல்லாம் வேலை பார்த்து வந்தார். அந்த வேலைகளுக்கு மரியாதை இல்லாதது தான். ஆனா, முன்பக்கம் டெஸ்க் வேலைக்கு போனதும், "சம்பளம் கூட குறைவு, ஆனா மனசு மட்டும் நிம்மதியா இருந்துச்சு"னு நெஞ்சு திறந்தார்.
ஆனா இப்போ? வாடிக்கையாளர்களும், கல்யாண கூட்டமும், ஸ்போர்ட்ஸ் பெற்றோர்களும் – எல்லாரும் நம்மை ஹோட்டல் ராஜாக்கள் மாதிரி நடத்தணும் என்று எதிர்பார்ப்பு! இன்னொரு பக்கம், ஹோட்டல் விதிகளை கடைபிடிக்கணும்னு மேலாளரிடம் சிக்கிக்கொள்றோம்.
“கல்யாணம்” கேட்டா, ஓர் மணி நேரம் முன்னாடியே வரணுமாம்!
நம் ஊரிலேயே, கல்யாண வீட்ல பத்து பேர் வந்தால், “அவன் வந்துட்டானா, இவன் வந்துட்டானா?”ன்னு பத்து முறை கேட்பாங்க. அதே மாதிரி, ஹோட்டல் கல்யாண விருந்தினர்களும், "ஒரு மணி நேரமாவது முன்னாடியே ரூம்விட்டு குடுங்க!"ன்னு கேட்டு, மேனேஜர் பக்கமே ஓடச்செய்கிறாங்க.
"அம்மா, நீங்க நாளை நாளையிலேயே வந்திருந்தா, நானும் என்கூட வேலை செய்யும் பசங்கலும் ஓய்வெடுப்போம்! இப்போ எல்லாம் ஓட ஓட, நம்ம வாழ்க்கை ஓடிட்டு இருக்கு!"
“ஸ்போர்ட்ஸ் பெற்றோர்கள்” – இவர்கள் தான் ரியல் ஜல்லிக்கட்டு!
ஸ்போர்ட்ஸ் போட்டிக்காக வந்த பெற்றோர்கள், தங்கள் பிள்ளை உலக கோப்பை வெல்ல போகிற மாதிரி, ஹோட்டல் வேலைக்காரர்களை அழுத்தம் கொடுக்கிறாங்க. "எங்களுக்கு மட்டும் ஸ்பெஷல் ட்ரீட்மெண்ட் வேணும்!"ன்னு கதை ஆரம்பிச்சா, முடிவு தெரியாது.
நம்ம ஊரிலே, “என் பிள்ளை தான் மசக்கலியான்!”ன்னு சொல்வது போல, இங்க எல்லாரும் தங்களுக்கே முன்னுரிமை கேட்டுக்கிறாங்க. விடிய விடிய வேலை பார்த்தாலும், ஒரு “நன்றி” வரும் நிலை இல்லை.
“விதி, விதி! அதுக்கு மேல எதுவும் இல்லை!”
நம்ம ஹோட்டல் விதிகளை கடைபிடிக்கணும். இல்லனா, வேலை போயிடும். ஆனா, வாடிக்கையாளர்கள் தாம்சுபா மாதிரி, விதி தெரியாத மாதிரி, கோபம் காட்டுறாங்க. ஒரு விதி சொன்னாலும், “அப்படியா? நீங்க எங்களுக்கு எதிரியா?”ன்னு விசாரிப்பாங்க. மனசுக்குள்ள, “நான் உங்க எதிரி இல்லங்க, என் வீட்டுக்குப் போய் தூங்கனும்!”ன்னு சொல்ல முடியாது, வேலை போயிடும்.
முன்பக்கம் வேலை – மரியாதை இல்லாத உலகம், ஆனா...
நம்ம ஊரிலே, “வேலைக்கு மரியாதை இருக்கு!”ன்னு சொல்லி எல்லாரும் பேசுவாங்க. ஆனா, ஹோட்டல் முன்பக்கம் வேலைக்கு, உண்மையிலே மரியாதை கொடுக்கறவர்களே குறைவு. பின்புறம் வேலை பார்த்தாலும், மனசு நிம்மதியா இருந்தது. இப்போ, எல்லாரும் முதல் முதலில் புன்னகை போட்டு, பின்னாடி கோபப்பட்டு போறாங்க!
ஆறுதல் என்னன்னா, நல்ல மேலாளர், நல்ல கூட்டாளிகள் இருக்காங்க. ஆனா, அந்த மனநிறைவு மட்டும் தப்பிச்சு போயிடுச்சு போல!
இப்போ கேள்வி – நம்ம ஊரிலே, முன்பக்கம் வேலை செய்யும் பசங்க/பெண்களுக்கு மரியாதை கொடுக்குறோமா?
முடிவில் ஒரு விஷயம் தான் – முன்பக்கம் வேலை செய்யும் எல்லாருக்கும், என் மனமார்ந்த மரியாதை! அடுத்த முறை ஹோட்டல் போனால், அந்த டெஸ்க் பசங்க/பெண்கள் முகத்தில் ஒரு புன்னகை பார்க்கும் முயற்சி செய்யணும். "நன்றி சார், நன்றி அம்மா!"ன்னு சொல்லிட்டீங்கனா, அவர்களுக்கு மட்டும் இல்ல, உங்களுக்குமே நல்ல நாள் வரும்!
நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க? உங்களுக்கு முன்பக்கம் வேலை அனுபவம் இருக்கா? கீழே கமெண்ட்ல பகிரங்க!
முன்பக்கம் வேலை செய்யும் நண்பர்களின் சிரமங்களை நம் ஊருக்கு சொல்லி, மரியாதை பெருக்குவோம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Respect