முன் மேசை பணியாளரின் விடுதலை: வாரம் முழுவதும் வேலை, இரவுக் கவலைக்கு விடை!

முன் மேசையை விலக்கி செல்லும் ஒருவரின் சந்தோஷமான வணக்கம், புதிய தொடக்கங்களை மற்றும் தனிப்பட்ட வளர்ச்சியை குறிக்கிறது.
புதிய தொடக்கங்களை கொண்டாடுகிறோம்! என் முன் மேசை பணியை விலக்கி செல்லும் போது, நான் உருவாக்கிய நட்புகளை நினைவுகூறிக்கொண்டு, எதிர்காலத்தில் என்ன எதிர்பார்க்கிறேன் என்பதைப் பற்றிப் பார்க்கிறேன். இந்த புகைப்படம் மாற்றத்தின் இனிமையான மற்றும் கஷ்டமான தருணத்தைப் பதிவேற்றுகிறது, மேலும் அடுத்தது என்ன என்பதற்கான நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்துகிறது.

"உழைப்பார்க்கு உலகம் விருந்தாகும்" — இந்த பழமொழி நம்ம ஊரு வேலைக்காரர்களுக்கே எப்போதும் பொருந்தும். ஆனா, அந்த உழைப்பில் சில நேரம் சிரமமும், சலிப்பும் வந்து சேரும். அப்படிப்பட்ட நேரத்தில் தான், இப்போ நம்ம பிரபல ரெட்டிட் பயனர் Sad_Nose_407 அவர்களோட அனுபவம் எனக்கு ரொம்ப நெருக்கமாகப் தோணிச்சு.

முன் மேசை (Front Desk) வேலைன்னா, நம்ம ஊரிலே ஹோட்டல், பெரிய மருத்துவமனை, தனியார் நிறுவனங்கள்ல customer-க்கு முகம் காட்டினு புன்னகையோடு இருப்பது. ஆனா, அந்த முகம் வெளியில் மட்டும். உள்ளே... உபத்தைகள், வாடிக்கையாளர்களோட கோரிக்கைகள், மேலாளர் அழைப்புகள், பீக்கும் சீசன்ல வேலைச்சுமை — கடைசியில், "எப்போ தான் விடுதலை?"ன்னு மனசு கேட்கும்.

Sad_Nose_407 சொல்வது போல, "யுத்தம் முடிந்தது!"ன்னு சொல்லும் சந்தோஷம், நம்ம பக்கத்து வீட்டுக் கல்யாணம் போலவே ஒரு இனிமை தருது. வார இறுதி, இரவு வேலை, தங்கியிருந்து பண்டிகை நாட்கள் எல்லாம் கையில் இல்லைன்னு நினைச்சா, எவனாலும் ஆடிவிடுவான். நம்ம கம்பெனி பாஸ் "இந்த வருடம் தீபாவளியிலா வந்து பணி செய்யப் போற?"ன்னு கேட்கும் போது, ஒரு பக்கம் குடும்பம், இன்னொரு பக்கம் வேலை, முடிவில் மனசு கலக்கம் — இதெல்லாம் Sad_Nose_407க்கு இனி வராது!

இவரோட அனுபவம், நம்ம ஊரு வேலைக்கார வாழ்க்கையை நிறைய பிரதிபலிக்குது. சென்னையிலோ, கோயம்புத்தூரிலோ, மதுரையிலோ — பெரிய ஹோட்டலில் front desk-ல வேலை பார்த்தவர், இரவு 12 மணிக்குப் பின் புது வாடிக்கையாளர் வந்தா, "சார், ரெண்டு அறை, ஒரு கடைசி தள்ளுபடி குடுக்க முடியுமா?"ன்னு கேட்டுக்கிறாங்க. அந்த நேரம் தூக்கம் கலையுது; பிஸியாக இருந்தா, சாப்பாடு கூட போட முடியாது. அப்படி எல்லாம் அனுபவித்தவர்கள் இந்த பதிவை படிச்சா, "ஏங்க, நம்ம கதையே!"ன்னு சொல்வாங்க.

Sad_Nose_407 சொல்வது போல, வார இறுதியில் வேலை இல்லாம இருக்கலாம், பண்டிகை நாட்களில் எந்த நாளை விடுமுறை எடுத்துக்கலாம், வாடிக்கையாளர்களோட எத்தனை whims-க்கும் இனி தலை வணங்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை — இதெல்லாம் நம்ம ஊரு வேலைக்காரர்களுக்கும் கனவுதான்! ஆனா, இந்த அனுபவங்களே அவரை இன்னொரு துறைக்கு செல்ல தூண்டியிருக்குது.

அவரு ரெட்டிட் சமூகத்துக்கு நன்றி சொல்றது, நம்ம ஊரு ஊழியர்கள் tea kadai discussions-க்கு நன்றி சொல்வதுபோல. "டைம்கூட இல்லாத நேரங்களில, இந்த சமூகம் தான் என்னை பொறுமையுடன் வைத்தது"ன்னு அவர் சொல்வதை படிச்சா, நம்மகிட்டயும், "ஒரு நல்ல தோழன் கூட இருக்கணும்; இல்லனா மனசு பிசைந்து போயிடும்"ன்னு தோணும்.

மேலாளருக்கு எப்போது சொல்லணும்? — இதுவும் நம்ம ஊரிலேயே classic doubt! "வீட்டு விருந்து முடிந்ததும் சொல்வேனா, முன்னாடியே சொல்வேனா?"ன்னு பல பேருக்கு இருக்கும். Sad_Nose_407 போலவே, நம்ம ஊரிலும் "Notice Period"ன்னு ஒரு சடங்கு இருக்கு. நல்ல முறையில், முன்னரே சொல்லி, புது வேலைக்காரர் வரும்போது நம்ம பழைய அனுபவங்களை பகிர்ந்தால் — நல்ல பெயரும், நல்வாழ்க்கையும் கிடைக்கும்.

மொத்தத்தில், இந்த பதிவு நம்ம ஊரு வேலைக்கார வாழ்க்கை, உறவுகள், எதிர்பார்ப்புகள், அனுபவங்கள் எல்லாம் கலந்து ஒரு சுவையான பாயசம் மாதிரி இருக்கு. ஒவ்வொரு frontline worker-க்கும், "இந்த யுத்தம் முடிவடையட்டும்"ன்னு மனஅழுத்தம் குறையட்டும்!

நீங்களும் இந்த மாதிரி அனுபவம் சந்தித்திருக்கீங்களா? உங்கள் கதை என்ன? கீழே கமெண்ட்ல பகிருங்க! இதே மாதிரி சுவாரஸ்யமான வேலை அனுபவங்களை தொடர்ந்தும் உங்களுக்கு கொண்டு வர நாங்க ரெடி தான்!


பயன்படுத்திய Reddit post: war is over!! (u/Sad_Nose_407)


அசல் ரெடிட் பதிவு: war is over!!