'மேல்மாடி சத்தத்துக்கு கீழ்மாடி பெண் கொடுத்த பாடம் – திரும்பிப் பார்த்ததும் தானே சிக்கினாள்!'
நம்ம ஊர்ல எல்லாரும் சொல்வாங்க, “பொறுமை இருக்கு இடம் நல்லதா இருக்கும்!” ஆனா, சில பேருக்கு அந்த பொறுமை நம்ம வீட்டுக்குள்ள வராது போல. கீழ்மாடி-மேல்மாடி சண்டைகள் நம்ம சினிமாவிலேயே பார்த்திருக்கோம். ஆனா, இந்த நியூயார்க் நகரத்தில நடந்த சம்பவம், “பொறுப்பு எடுப்பவர்” பாணியில் ஒரு புது திருப்பத்தோட தான் முடிஞ்சிருக்குது!
ஒரு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னாடி நடந்த இந்த கதையில, ஒரு வீட்டை நிர்வகிக்கும் vadyar போல இருந்தவர், தன்னோட அனுபவத்தை பகிர்ந்திருக்கிறார். அவருக்கு பிடித்த சம்பவம் என்பதால், நம்மும் படிச்சு ரசிக்க வேண்டியதுதான்!
அடடா, இந்த வீடு சாதாரண வீடல்ல. நம்ம நியூயார்க் மாதிரி நகரத்தில் பல குடும்பங்கள் குடிகொண்டிருக்கும் குடியிருப்பு. அந்தக் கட்டடத்துல கீழ்மாடி – ஒரு “விருத்தாசலம் மாமி” மாதிரி, தினமும் மேல்மாடி சத்தம் குறித்து புகார் தெரிவிக்கிறாராம். மேலே வசிப்பவர்கள் – புதுப்பெண், கணவன், அவங்கோட சகோதரி. எப்போவும் கீழ்மாடி பெண் எங்கும் புகார் கொடுப்பாராம் – போலீஸ், மாநகராட்சி, வீட்டு நிர்வாகம் என்று எல்லாம். ஆனா, ஒவ்வொரு முறையும் அதெல்லாம் பொய்யென்று தெரியவந்துவிடும். சில சமயம் மேல்மாடி மக்கள் வீட்டிலேயே இல்லாத நேரத்திலும், வெளிநாடுகளுக்கே போயிருக்கும்போதும் கூட, இவங்க மீது புகார்!
இந்த கீழ்மாடி பெண் வீட்டிலிருந்து வேலை பார்ப்பவர். காலை 9 முதல் மாலை 5 மணி வரை, "ஒரு சத்தமும் வரக்கூடாது. நான் வேலை செய்ய முடியவில்லை!" என்று வாதம். இவங்க பொறுமையோ, பொறுப்போ தெரியாம, நகராட்சி பதிவுகளை நொறுக்கி பார்த்து, மேல்மாடி வீடு ஒன்ணு-மாடி மாதிரி பதிவு பண்ணியிருக்காங்கனு கண்டுபிடித்து, “இது சட்ட விரோதம்! துரிதமாக வெளியேற்றுங்கள்!” என்று நிர்வாகத்திடம் வற்புறுத்தினார்.
நிர்வாகம் கவலைப்படவில்லை. உடன் நகராட்சியில் புகார் கொடுத்தார். ஆனா, பழமொழி போல, “பிறர் கிணற்றில் கல்லெறிந்தால், தானே விழும்!” என்று நடந்தது. நகராட்சி அதிகாரிகள் வீட்டுக்கு வந்தார்கள். இரண்டு வழிகள் – பழையபடி ஒன்ணு-மாடி மாதிரி மாற்றனும், இல்லாட்டி புதிய சட்டப்படி இரண்டு-மாடி மாதிரி திருத்தனும்.
வீட்டுத்தரகர், நம்ம ஊர்ல சொல்வது போல, “கை விட்டுப் போனவனுக்கு கடைசி ஓட்டு” என்று, உடனே புதிய சட்டப்படி மாற்ற முடிவு செய்தார். மேல்மாடி மக்கள் மாத்திரம் – அந்த மாதிரி நல்லவர்! அவர்களை ஒரு மாதத்திற்கு வேறு வீட்டில் இலவசமாக தங்க வைத்தார். ஆனா, கீழ்மாடி பெண்ணுக்காக – காலை 8 மணி முதல் மாலை 4 மணி வரை, ‘ஊரங்காட்டும்’ சத்தம்: தட்டுதல், துரித வேலைகள், சுவர் இடித்தல், எலெக்ட்ரிக் வேலை – எல்லாமும் நடந்தது! கீழ்மாடி பெண் கேட்டுக்கொண்டிருந்த அமைதி – கனவில் கூட வராத அளவுக்கு சத்தம்!
இரசிக்கத்தான் வேண்டும் – மேல்மாடி மக்கள், ரெனோவேஷனுக்குப் பிறகு, “இங்கே தங்க முடியாது” என்று நினைத்திருந்தார்கள். ஆனா, புதிதாக சுவர், வயரிங், எல்லாம் செய்துவிட்டதால், அந்த வீடே புது வீடு போல ஆனது. அவர்கள் திரும்பவும் குடி வந்தார்கள். அவர்களின் சகோதரி மட்டும், “நான் வரமாட்டேன்” என்று முடிவெடுத்தார்.
இப்போ, அந்த இரண்டாவது அறை – குழந்தை அறையாக மாற்றப்பட்டது. அதாவது, கீழ்மாடி பெண் எதிர்பார்த்த அமைதி கிடைக்கவில்லை, பதிலாக – புது குழந்தை அழுகை, சிறிய குழந்தை ஓட்டம், பூமியில் குதித்து ஓடும் காலடி சத்தம் – எல்லாமும் தினமும்!
நம்ம ஊரு சொல்வது போல, "போன கால் புண்ணுக்கு பூனை ஆட்டம்!"
இந்தக் கதை நமக்கு சொல்லும் பாடம் – பிறர் நிம்மதியை எடுத்து விட நினைத்தால், நம்ம நிம்மதி தானே போய்விடும்! சட்டம், நியாயம், பொறுமை – எல்லாமே முக்கியம். ஒருவரை இடிக்க நினைத்தால், தானே சிக்கிக்கொள்கிறோம்!
உங்களுக்கும் இதுபோன்ற அனுபவங்கள் இருக்கா? உங்கள் வீட்டில் மேல்மாடி-கீழ்மாடி சண்டைகள், சத்தம் குறித்த புகார்கள், அல்லது சிரிப்பூட்டும் சம்பவங்கள்? கீழே கருத்தில் பகிருங்கள்!
நன்றி – இதைப் போல இன்னும் சுவாரசியமான கதைகள் விரைவில்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Her neighbors were too noisy!