'ரயில்கள் சேரும்போது ‘முத்தம்’ போதும் என்கிற புத்தகம் – பாட்டனின் ரயில்வே கதையில் ஒரு கலகலப்பான காமெடி!'
நம்ம ஊரு பாட்டன்கள் சொல்வது மாதிரிதான் – "பழைய பல்லாக்கில் தான் பலம் அதிகம்!" அந்தக் காலத்து ரயில்வேயில், விதிகளும், புத்தகங்களும் ஒரு பக்கம்; அந்த கட்டத்தில் வேலை பார்த்தவர்கள் அனுபவமும், அறிவும் இன்னொரு பக்கம். ஆனா, புத்தகத்தை மட்டும் நம்பி, அனுபவத்தை ஒதுக்கினா என்ன ஆகும்னு கேட்டீங்கனா, இந்த கதையே அதுக்குப் பதில்!
பாட்டா எனக்கு சொன்ன இந்த சம்பவம், நம்ம ஊரு ரயில்வேயில் நடந்திருந்தாலும், சென்னை கோயம்பேடு பஸ்ஸ்டாண்டு டைம்கீப்பர், அல்லது மதுரை ஜங்ஷனில் சைட்டில் நிக்கற எஞ்சின் டிரைவர்னு யாராக இருந்தாலும், கண்டிப்பா இப்படி ஒரு "புத்தகம் VS அனுபவம்" கதை எல்லாருக்கும் உண்டு!
சரி, கதைக்குள்ள போவோம்!
பாட்டா அந்தக் காலத்தில் ரயில்வேயில் ‘சிக்னல் மேன்’ – ரயிலின் பின்னாடி நின்னு, ஸ்டிக் லைட்னை ஆட்டிக்கிட்டு, எஞ்சின் டிரைவர்க்கு சைகை காட்டற வேலை. அந்த காலத்து ரயில்கள் இப்போ ஒண்ணும் இல்லை – சின்ன சின்ன ரயில்கள் தான். ஆனா, ரயில்களை ஒருங்கிணைக்குற ‘கப்பிளிங்’ வேலை மட்டும், LEGO கட்டும் குழந்தை மாதிரி இல்லை! இரண்டு ரயில்கள் சந்திக்கும்போது, "முத்தம்" மட்டும் போதுமா? நம்ம ஊரு கல்யாணத்தில கூட, விருந்தினர் குழப்பம், பந்தல் கட்டும் வாத்தியார், எல்லாரும் சேரும் போது ஒரு ‘சத்தம்’ வராம போயிட்டா, யாரும் திருப்தி அடைய மாட்டாங்க!
ஆனா, அந்தக் காலத்து ரயில்வே புத்தகம் – "ரயில்கள் சேரும்போது மெதுவா, மெச்சிக்கிட்டு, நிதானமா முத்தம் போடணும்"னு எழுதி வைத்திருக்குது. புத்தகத்தை பார்த்து, புது மேலாளர் வந்தாராம் – தமிழ்ப்பட ஹீரோ போலல்ல, இங்க நடிப்போ, அனுபவமோ இல்லாமல், ‘புத்தகம் சொன்னதை மட்டும் பின்பற்றணும்’னு பிடிவாதம்.
அந்த நாள், பாட்டா பின் வண்டியில் கம்பு பிடிச்சிட்டு, எஞ்சின் டிரைவர் ரயில்களை சேர்க்க வருற நேரம். மேலாளர் ஓடி வந்து, "புத்தகப்படி தான் செய்யணும்!"னு ஆணையிட்டாராம். எஞ்சின் டிரைவரும், மேலாளரும், எங்க ஊரு பசங்க போல கஞ்சிப் பாக்கெட் பிடிச்சு சண்டை போட்டாங்க. முடிவில், புத்தகப்படி – மெதுவா, மெதுவா ரயில்கள் சந்திச்சு, "முத்தம்" மட்டும்! Bang! இல்லை; LEGO மாதிரி ‘சத்தம்’ இல்லை; ரயில்கள் ஒன்றாக சேர்ந்ததே இல்லை.
மூன்று நிமிஷம், ஐந்து நிமிஷம்… பதினைந்து நிமிஷம்! மேலாளர் பக்கத்தில நின்னு, "இதே மாதிரி தான் செய்யணும்!"ன்னு பிடிவாதம். எஞ்சின் டிரைவர், "இது வேலை செய்யல, வேலை தாமதம் ஆகுது!"ன்னு சொல்ல, மேலாளர் – "புத்தகம் சொன்னது தான் சே! Deviate பண்ணக்கூடாது!"னு பிடிவாதம்.
அப்போ எங்க ஊரு திரைப்படத்தில் வரும் மாதிரி, பெரிய அதிகாரி (Depot Master) வந்தாராம். "அட இவங்க ரயிலையே ஆட்டம் போடுறாங்க போல!"ன்னு பாத்தாராம். எல்லா விவரமும் கேட்ட பிறகு, மேலாளரை அழைத்து, "புத்தகம் மட்டும்தான் வாழ்க்கையா? அனுபவம் தெரியுமா?"ன்னு நல்லா கலாய்ச்சாராம்!
இப்போ தான் உண்மையான வேலை – எஞ்சின் டிரைவர் ரயிலை கொஞ்சம் வேகமா பின்னாடி கொண்டு வந்தாராம். ஒரு பெரிய Bang!… ரயில்கள் எல்லாம் ஒரே தடுமாற்றமா அமைஞ்சுச்சு. பாட்டா, கம்பு ஆட்டி, "சரி பாஸ்!"ன்னு சைகை கொடுத்தாராம். ரயில்கள் கிளம்பி போச்சு! மேலாளர் முகம் பார்த்தா, மதுரை கோவில் சன்னதியில் சும்மா கத்திக்கிட்டு, புடவை பிடிச்சு நிற்குற குழந்தை மாதிரி இருந்தாராம்!
இந்தக் கதை நமக்கென்ன சொல்லுது? ரயில்வேயில் மட்டும் இல்லை, நம்ம வாழ்க்கையிலேயே – புத்தகம் படிச்சு, விதி பின்பற்றறது நல்லது தான். ஆனா, அனுபவம், நுண்ணறிவு இல்லாமல், புத்தகம் மட்டும் பார்த்தா, ரயில்கள் கூட "முத்தம்" அடிச்சு, ஒருமுறை கூட சேரமாட்டேங்க்ரது! LEGO கட்டும் பசங்க, வேற மாதிரி சும்மா வைத்து, "Snap!" வந்தால்தான் சந்தோஷம்.
இன்னும் ஒரு விஷயம் – நம்ம ஊரு வேலைக்காரர்களுக்கு, அனுபவம் மட்டும்தான் எல்லாம்; புது மேலாளர்கள் வந்தா, புத்தகத்தை கடை பிடிக்க சொல்லுவாங்க, ஆனா, உண்மையான வேலை பார்ப்பது, அந்த அனுபவசாலிகள்தான். அதனால்தான் நம்ம ஊரு பழமொழி, "தலைவன் சொன்னால் கேளு; பழையவன் சொன்னால் இருமுறை கேளு!"
நீங்களும் அப்படி ஒரு "புத்தகம் VS அனுபவம்" சம்பவம் சந்திச்சிருக்கீங்களா? உங்க கமெண்ட்ஸ்-ல பகிரங்க! அடுத்த முறை, LEGO கட்டும்போது, "Snap!" வரும் வரைக்கும் முயற்சி செய்ய மறந்துடாதீங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: In Order To Couple Trains, The Book Says To Make Them Kiss