வாடிக்கையாளர் சேவை: 'கழிவின்' கலாட்டா – ஓர் ஹோட்டல் ஊழியரின் அனுபவம்!
நமஸ்காரம்! வாழ்க்கையில் சில சம்பவங்கள் நடப்பதற்கு காரணமே தெரியாமல், அவை நம்மை சிரிக்கவும், அலுத்துக்கொள்ளவும், “இதெல்லாம் எனக்கு வேண்டியதுதானா?” என்று கேட்க வைத்துவிடும். ஹோட்டல் முன்பணியாளர்களின் வாழ்க்கை அப்படி தான் – தினமும் விதவிதமான வாடிக்கையாளர்களும், எப்போதும் எதிர்பார்க்காத சிக்கல்களும்! இன்று நான் பகிரப்போகும் அனுபவம், வாசிப்பவர்களுக்கு சிரிப்பும், கருணையும் ஒன்றாக கலந்துவிடும், அதுவும் அந்த சம்பவம் "பூடா" சம்பவமா இருந்தால்?
இரவு நேரம்... ஹோட்டல் ரிசெப்ஷனில் அமைதியாக வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்போதுதான், ஒரு சுறுசுறுப்பான அம்மா கதவை தள்ளிக்கொண்டு உள்ளே வந்தார். “நான் அடிக்கடி இங்கே தங்குவேன். எனக்குத் தெரிந்த விலைக்கே ஒரு அறை வேண்டும்,” எனக் கேட்டார். உடனே என்னிடம் தன் பெயரையும் சொன்னார். ஆனால், நம் சிஸ்டமில் அவருடைய பெயர் ஏதும் காணவில்லை.
“இல்லை அம்மா, உங்கள் பெயர் இல்லை,” என்று சொன்னதும், “பரவாயில்லை,” என்று சொல்லிக்கொண்டு, வேகவேகமாக வாசலில் இருந்து வெளியே போய்விட்டார். இது ஒரு சாதாரண சந்திப்பு போல இருந்தாலும், அந்த சமயம் எனக்கு இது ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமா தோன்றவில்லை; என்ன செய்கிறோம், அடுத்த வேலை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.
சில நிமிடங்கள் கழித்து, ஒரு வாடிக்கையாளர் பக்கத்து வாசலில் உள்ள கழிப்பறைக்கு வெளியே தரை அழுக்காக உள்ளது என்று கவனத்திற்கு கொண்டு வந்தார். சுத்தம் செய்யும் ஊழியர்கள் ஏற்கனவே வீட்டுக்குப் போய்விட்டனர். எனவே, "கிழவி பண்ணும் வேலை" என் தலைக்கு விழுந்தது! போய் பார்த்தால், தரையில் சில களிமண் புள்ளிகள் மாதிரி தெரிந்தது. “வாரம் ஒரு முறை கூட இதைவிட மோசமான வேலை பார்த்திருக்கிறேன்,” என்று நினைத்து, துணியால் துடைத்துவிட்டேன்.
அப்படி இருந்தும், அந்தக் கதையில் ஒரு திருப்பம் இன்னும் காத்திருக்கிறது! சில மணி நேரம் கழித்து, எனக்கே கழிவறை தேவையாகி விட்டது. உள்ளே போனபோது தான் உண்மையைக் கண்டேன்! அந்த முன்பு வந்த அம்மா, அவசரத்தில் “பழச்சத்து” செய்துவிட்டார்! அந்த “மண் புள்ளிகள்” நம்முடைய ஊரு களிமண் அல்ல, அந்தவங்க “கழிவு பாதை” தான்! தரை, சுவர், கழிப்பறை, கசடு என்று எல்லாம் "பூடா" விட்டு இருந்தது. கீழே அந்த அம்மாவின் உடை உடனே கிடக்குது!
அந்தக் கணம், “ஏன் இந்த இடத்தில் வேலைக்கு வந்தேன்?” என்று மனதுக்குள் அழ ஆரம்பித்தேன். அந்த அம்மா ஒரு tissue எடுத்து தூக்கிப் போட்டிருக்கலாம்; அல்லது, குறைந்தபட்சம் "மன்னிக்கவும்" என்று சொல்லி இருந்திருக்கலாம். ஆனால், அவர் ஒரு தடவையும் திரும்பிப் பார்க்காமல், எல்லா அவமானமும், கழிவும், என் தலைமேல் போட்டுவிட்டு போய்விட்டார்.
நம்ம ஊரிலே வேறெங்கேயாவது இது நடந்திருந்தால், அந்த அம்மாவுக்கு ஒரு “பொறுக்கி” பட்டம் வாங்கி இருந்திருப்பார்! நம் தமிழ் தாத்தா சொல்வது மாதிரி, “கழிவு எங்கே விழுந்தாலும், சுத்தம் செய்யும் வேலை நமக்குத்தான்!” என்கிறார்கள்.
இது ஒரு சாதாரண சம்பவம் போலத் தோன்றலாம். ஆனால், அந்த கழிவறை துடைத்த பிறகும், தரை கறை ஒரு புள்ளி மட்டும் எப்படியும் போகவில்லை. ஒவ்வொரு முறையும் கழிவறைக்குள் போனாலே, அந்த "பூடா" நினைவு, மனசைக் குழப்பி விடும்.
இதை எல்லாம் பார்த்த பிறகு, வாடிக்கையாளர் சேவையில் வேலை செய்தால், எதையும் எதிர்பார்க்கவேண்டும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை! நம் ஊரிலே இது நடந்திருந்தாலும், “அண்ணா, சுத்தம் பண்ணுங்க!” என்று ஒரு கப்பல் கமாண்டர் டோனில் சொல்லி விட்டு போவார்கள்! ஆனால், அமெரிக்காவில் கூட இது நடக்கிறது என்றால், வாடிக்கையாளர் சேவை என்றால் பொதுவில் எல்லாம் ஒன்றுதான்!
வாசகர்களே, உங்களும் இப்படி சிக்கல் நேரத்தில் பணியில் விழுந்த அனுபவங்கள் பகிர்ந்தால் நிச்சயம் நமக்கும் சிரிப்பு வரும், உங்களுக்கும் நிம்மதி வரும்! கீழே கமெண்டில் சொல்லுங்க.
எப்போது பார்த்தாலும், வாடிக்கையாளர் சேவை சம்பவங்கள் சிரிப்பும், சிந்தனையும் கொடுக்கும் – ஆனால், "பூடா" கதைகள் மட்டும் மறக்கவே முடியாது!
இதைப் படித்த பிறகு, இன்னொரு முறையும் கழிவறைக்கு போகும்போது தரையை நன்றாகப் பார்த்து வையுங்கள்!
நன்றி, வணக்கம்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Poopy mess