'வாடிக்கையாளர் ராஜா அல்ல; ஓயாத ராத்திரி ஓட்டல் கதைகள்!'
ஒருவேளை நீங்கள் ஓட்டலில் வேலை பார்த்திருக்கலாம், அல்லது நண்பர்களிடம் ஓட்டல் வேலை அனுபவம் கேட்டிருக்கலாம். ஆனால் ராத்திரி நேரத்தில் முன்பணியாளராக இருப்பது என்பது நம்ம ஊரு வசதிக்கேட்ட பாட்டுக்காரர்களும், வெளிநாட்டு ‘டிராமா’ வாடிக்கையாளர்களும் கலந்த களஞ்சியம்! "ஏய், ராத்திரி பத்து மணி தாண்டி யாராவது அறை கேட்டா, அது சாதாரண வாடிக்கையாளர் இல்லை!" என்று சொல்வது போல், இந்தக் கதையும் ஒரு ருசிகர அனுபவம்.
இப்போது, அந்த அமெரிக்காவில், நம்ம ஊர் தங்கும் விடுதியை விட கொஞ்சம் வித்தியாசம். எல்லாரும் கம்பெனியிலிருந்து ‘பிரதான உறுப்பினர்’ (Elite Member) என்றால், நம்ம ஊரு காரம் வாங்கும் வாடிக்கையாளர் மாதிரி. "நான் எப்பவும் இங்க தான் வருவேன்!" என்று அழுத்தம் கொடுப்பார்கள். ஆனா, ராத்திரி பத்து மணி தாண்டி, வேலைக்காரர் மட்டும் இருக்கும்போது தான் எல்லாத் தொல்லையும் அவர்தான் அனுபவிக்க வேண்டும்.
அப்படித் தான், அந்தப்பக்கம் ஒரு 1AM நேரத்தில், கதையின் நாயகன் - ‘Drunkered David’ (அதாவது, நம்ம ஊரில் சொன்னா, பீடிப்பட்ட ராத்திரி வாடிக்கையாளர்) மேலே இருந்து கீழே வந்தார். கைல போன், வாயில் மதுவின் வாசனை. "இன்னொரு அறை வேணும்…"
முன்பணியாளர் (Reddit-ல் Libragurl99) சொன்னார்: "மன்னிக்கவும் ஐயா, இன்று முழுமையாக அறைகள் முடிந்துவிட்டது." இதோ பாருங்க, உடனே அவங்க போனில் அந்த ஹோட்டல் செயலியை காட்டி, “இதோ பாருங்க, அறைகள் இருக்கு!” என்று கோபம் காட்டுகிறார். நம்ம ஊருல இது மாதிரி App-ல் காட்டுறதை நம்பி, அங்க வழியறியாத வாடிக்கையாளர் போல.
நிஜத்தில் என்ன நடந்தது? அமெரிக்கா போன்ற இடங்களில், ராத்திரி 2AM-க்கு முன்னாடி வாடிக்கையாளர் வரலைனா, வந்தே வரமாட்டார்கள். ஆனா, இன்னும் சிலர் வரலாம் என்று முன்பணியாளர்(Rooms Not Rolled Over Yet) கவனமாக இருக்கிறார். "அறைகள் இருக்கிறது" என்று App சொன்னாலும், அதுவும் நாள்வரிசை ரோல் ஆகாததால் தான். இதை எவ்வளவு விளக்கினாலும், அந்த 'David' ஐயா கேட்கவேயில்லை.
பிறகு என்ன, அவரோடு இருக்குற ‘Elite membership’ கார்டை காட்டி, “நான் பிரதான வாடிக்கையாளர், எனக்காக அறை ஒதுக்கணும்!” என்கிறார். நம்ம ஊரில் வாடிக்கையாளர்கள் "நான் பத்து வருஷம் இங்க தான் இருக்கேன், எனக்காக ஒரு அறை வைக்க முடியாதா?" என்று கேட்பது போல தான்.
முன்பணியாளர் சொல்லும் பதில் மட்டும் உறுதியாய் இருந்தது. "மன்னிக்கவும், இன்னும் சிலர் வருவர், நான் அறை தர முடியாது." நம்ம ஊரில், "மாமா, இது தான் கடைசி இடம், அடுத்தவர்களுக்கு போய் சொல்ல முடியாது!" என்று சொல்லும் ஹோட்டல் உரிமையாளர் போல.
அதற்கு அந்த David ஐயா, நேரில் கேட்டது போதும் என்று நினைத்து, கஸ்டமர் சர்வீஸ் அழைத்து, ‘corporate’ அலுவலகத்தில் புகார் கொடுக்கிறார். நம்ம ஊரில், "அந்த மேலாளரை கூப்பிடுங்க!" என்று கிளப்புவதைப் போல்.
இப்போ, இந்த அனுபவம் நமக்கென்ன சொல்லுது? சில பேருக்கு, நம்ம ஊரில் சொல்வது போல, "குடிக்கிறவன் சாந்தம், வாய்ப்புள்ளவன் ஆத்திரம்" போல, அதிகாரம் இருந்தா எல்லாம் கிடைக்கும் என்று நினைக்கிறார்கள். ஆனா, ‘Sold Out’ என்றால் அது முடிந்தது தான்! பெரிய ஆளோ, சாதாரணவனோ, பஞ்சு கடையில் பாக் முடிஞ்சா, எத்தனை VIP வந்தாலும், பாக்கு கிடைக்காது. அதே மாதிரி தான் ஹோட்டல் அறைகளும்.
அதற்கும் மேல, ராத்திரி நேர பணியாளருக்கு தான் எல்லா குறைகளும் அடிப்படையில் விழும். நம்ம ஊரில் சொல்வது போல, “நாடோடிக்காரன் நாய்க்கு சண்டை” – எப்படியோ யாராவது ஒருவரை குறை சொல்லும் பொறுப்பில் வைத்து விடுவார்கள்.
இந்த கதையை நம்ம ஊர் வழியில் பார்ப்போம்னா, அப்படியே சினிமா காட்சிதான்! ஹோட்டலில் முழு அறைகள் முடிந்திருக்க, அடுத்த நிமிஷம் பெரிய வாடிக்கையாளர் போன் காட்டி, "இப்போ App-ல இருக்கு!" என்று திட்டுவது, சின்னத்திரை கலாட்டாவுக்கு குறையாது!
இறுதியாக, நம்ம ஊரில் ஒரு பழமொழி சொல்வது போல, "அடிப் பட்ட இடத்தில்தான் அறிவு வருகிறது." அப்படித்தான், வாடிக்கையாளராலும், பணியாளராலும் அனுபவிக்கப்படும் இந்த ஓட்டல் கதைகள் எல்லாம், நம்ம வாழ்கையில் ஒரு நல்ல பாடம் சொல்லும். தொழிலில் எவ்வளவு பெரியவங்க வந்தாலும், விதிகள் விதிகள்தான்!
நண்பர்களே, உங்களுக்கும் இப்படிப் பைத்தியக்கார வாடிக்கையாளர் அனுபவம் இருந்திருக்கிறதா? கீழே கருத்தில் பகிருங்கள்! நம்ம ஊர் ஹோட்டல் கதைகள் எல்லாம் சுவாரசியம்!
முடிவு:
‘Sold Out’ என்றால் அது முடிந்தது தான்! எதுக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கிறது, அது பணியாளருக்கும், வாடிக்கையாளருக்கும் பொருந்தும். அடுத்த முறையாவது, ஹோட்டலில் அறை இல்லையென்றால், வாங்கி போன பஜ்ஜி கடையில் பஜ்ஜி இல்லை என்று நினைத்துக்கொண்டு, புன்னகையோடு போயிடுங்க!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Sold out means sold out