விதியை போல் பழி! – ஒரு சின்ன சண்டை, பெரிய சிரிப்பு
முதலில் ஒரு கேள்வி – "விதி" என்றாலே எல்லாரும் கடைபிடிக்கிறோமா? இல்லையெனில், யாராவது விதியைத் தங்களுக்கே உரியதாக மாற்றிக்கொள்ளுதா? இதைப் பற்றிச் சின்னதொரு சம்பவம், ஒரு வெளிநாட்டு நகரில் நடந்ததுதான். நம்ம ஊரிலேயே, தெரு நாயை கட்டிலே வைச்சு ஓட விடுறோம்; ஆனா, அங்கெல்லாம் பாக்கியதுக்கு விதி விதி தான். ஆனா மனித மனசு எல்லாதிலும் ஒரே மாதிரிதான், இல்லையா?
கதை ஆரம்பம் – ஒரு சின்ன பூனைக்கு விடுதலை!
ஒரு நகர்புற பூங்கா. எல்லா பக்கமும் வேலி. அந்தப்பூங்காவில், அதிகாலையில் நாய்க்காரர் ஒருவர் (நாம் கதாநாயகன்) தன் ஹஸ்கி நாய்க்கு சுதந்திரம் கொடுக்க, லீஷ் இல்லாம விட்டுவிடுவார். ஹஸ்கி, பஞ்சுப் பனிக் குருவி மாதிரி ஓடி, ஐந்து நிமிஷம் ஆனா போதும். இதுபோல நம்ம ஊரில நல்ல நண்பர்கள், பழக்கப்படுத்தப்பட்ட நாய்கள் எல்லாம் சந்திக்கிறாங்க. யாராவது வரும்போது நாயை உடனே கட்டிவிடுவார், மரியாதை இருக்கே!
ஆனா ஒருநாள், கதையில் "கேரன்" அக்கா வருகிறார். நம்ம ஊரில எல்லா விதிக்கும் மேல் பேசறவங்க போல. வெளியில் தன்னுடைய நாயுடன் நடக்க வரும் "கேரன்," வேலிக்குள் நாயை ஓட விடுறதைப் பார்த்து, "விதி உங்களுக்கு பொருந்தாது போல?"னு நம்ம கதாநாயகனைச் சாடுகிறார்.
நம்மவர் குளிர் மனப்பான்மையுடன், "ஆமாம், அது தான்!"னு பதில் சொல்வார். (உண்மையில் "இன்னும் கொஞ்சம் சுட்டியாக சொல்லியிருக்கலாம்"னு பிறகு நினைத்துக் கொள்வார்.)
இதன் பிறகு, "கேரன்" எப்போதும் வாய்ப்பை தவிர்த்து, விழிக்காமல் நடக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்.
அடுத்த கட்டம் – பழி தீர்க்கும் சந்தர்ப்பம்!
ஒரு வருடம் கழித்து, நம்மவர் வேறு ஒரு பாதையில், பள்ளிக்கூடம் பக்கத்தில் நடக்கிறார்களாம். பின்னால் "கேரன்" தன் நாயுடன். நம்மவர் மரியாதை காட்டி, நாயை ஒதுக்கி வைக்கிறார். "கேரன்" பள்ளிக்கூடம் நிலத்திலே காலை வைக்கும் போது, நம்மவர் வாயில் குரல் – "சட்டப்படி 7 மணி முதல் 7 மணி வரை பள்ளி வளாகத்தில் நாய்களுக்கு அனுமதி இல்லை. விதிகள் உங்களுக்குப் பொருந்தாதா?"
"கேரன்" உடனே "இதுக்கு யாரும் கவலைப்பட மாட்டாங்க!"னு தைரியமாய்க் கூற, நம்மவர், "உங்களுக்கு பிடிச்ச விதி மட்டும் தான் முக்கியம். அதுதான் வஞ்சகம்!"னு பதில் சொல்வார்.
"கேரன்" நக்கல் சிரிப்புடன் கடந்து போய் விட, நம்மவர் மனம் நிறைவுடன், "இரண்டாவது கட்ட பழி வெற்றிகரமாக நடந்தது!"னு நினைத்துக் கொள்ளுகிறார்.
இந்தக் கதையிலுள்ள "கேரன்" மாதிரியானவர்கள் நம்ம ஊரிலும் கொஞ்சம் குறைவாக இல்லை. நம்ம ஊரு ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல "கால் மேல் கால் போடக்கூடாது"ன்னு போடுறாங்க. ஆனா, விதி சொல்லும் அக்காவும், அங்க தன் குழந்தை ஓடுறதைப் பாத்து, "அவருக்கு விதி வேற மாதிரி!"னு மனசில் நினைத்துக்கொள்வது போல. சாலையில் ட்ராஃபிக் போலீஸ் இல்லைனா, பக்கத்து ஊர் மாமா கூட சிக்னல் பச்சையாக இருந்தாலும், "ஒரு நிமிஷம் தான், யாரும் இல்லை!"னு சுருண்டு போய்விடுவார்.
விதிக்கு உயிர் கொடுப்பது நல்லது; ஆனா, விதியை மற்றவர்களுக்கு மட்டும் கட்டாயப்படுத்தி, தங்களுக்கு வசதியாய் இருந்தால் விட்டுவிடுவது, நம்ம ஊரில் "தோப்பு"யா இருக்காது. இது தான் "வஞ்சகம்" – வெறும் கேரன் மாதிரியே கிடையாது, நம்ம எல்லோருள்ளும் கொஞ்சம் இருக்கும்.
இந்தக் கதையில் நம்மவர் சொல்லும் கடைசி வார்த்தை தான் முக்கியம் – "நீங்க பாதிக்கப்படலைனா, அடுத்தவர்களைத் தட்டி கேட்க வேண்டாம். எல்லாரும் ஏற்றுக்கொள்கிற மாதிரி இருந்தா, சும்மா இருப்பது நல்லது!"
முடிவில் சொல்வது என்னவென்றால், விதி என்றால் அது எல்லாருக்கும் சமம். விதி பற்றிய பேச்சும், பழியும், நம்ம ஊரிலிருந்து வெளிநாட்டு நகரம் வரை ஒரே மாதிரி தான். "பழி வாங்குறது" வெறும் சண்டை அல்ல; சில நேரம் அது ஒரு சிரிப்பும், ஒரு பாடமும்.
நீங்களும் இதுபோல் சின்ன சின்ன பழி வாங்கிய அனுபவங்கள் இருந்தால், கீழே கமெண்ட்ல சொல்லுங்க! சிரிச்சுக்கிட்டு, வாழ்ந்து பார்போம்!
நண்பர்களே, விதி எல்லோருக்கும் சமம்! உங்களுக்குப் பிடித்த விதி மட்டும் கடைபிடிப்பது போல, "கேரன்"களைப் பார்த்தால், சிரிச்சு கடந்து விடுங்கள்!
அசல் ரெடிட் பதிவு: Rescold Served Cold