'வந்தவர்க்கு விருந்தோம்பல் இல்லையா? 12 நிமிடம் இருக்கையில் ராஜா, 45 நிமிடம் ரயிலில் நின்ற சாமி!'
அண்ணாச்சி, நம்ம ஊர்லயே இருக்கை கிடைக்கும் போது யாராவது இரண்டு பேருக்கு இடம் விட்டு கொடுப்பது ரொம்பவே சாதாரணமான விஷயம். “வந்தவர்க்கு விருந்தோம்பல்”ன்னு சொல்வாங்க இல்லையா? ஆனா, சில பேருக்கு இந்த பழக்கம் இன்னும் வரல போல.
இன்றைக்கு நான் சொல்ற கதை, வெறும் ஒரு ரயில் நிலையத்தில நடந்தது கிடையாது; நம்ம ஒவ்வொருத்தருக்கும் சின்ன சின்ன இடங்களில் வாடிக்கையாக சந்திக்கும் ஒரு சம்பவம்.
"சேர் போட்ட சாமி"யின் கதை
அந்த நாள் ஒரு பூக்குழம்பு காலை. நார்மல் மாதிரி வேலையில போக ரயில் நிலையம் வந்தேன். எப்போதும் போல சில இருக்கைகள் மட்டும் தான் – அதுவும் யாரும் வந்து உட்கார முடியும்னு வச்சிருந்தா தான். ஆனா, ஒரு பெருசு சாமி எல்லா இருக்கையையும் தன் பை-களால பிடிச்சு வச்சிருந்தார்.
நா மட்டும் இல்லாமல், இன்னும் சிலர் நின்றுக்கிட்டிருந்தோம். நா ஓர் முறை “மன்னிக்கவும், ஒரு இடம் கொஞ்சம் வைக்கலாமா?”ன்னு கேட்டேன். அவர் either English-ல பேச தெரியாது, இல்லாட்டி “இது என் சாம்ராஜ்யம்”னு நினைச்சாரோ nevay theriyala, zero response.
பொறுமை காக்கும் பசுமை
12 நிமிடம் நாம எல்லாம் நின்னு காத்திருந்தோம். அவர் மட்டும் ஒரு ராஜா மாதிரி எல்லா இருக்கையையும் தன் சாமான்களால் அடைக்கிட்டு, வழக்கம்போல் இருக்கையில்.
அப்படியே ரயில் வந்ததும் – ohho! – ரயிலில் ரொம்ப கூட்டம். அவ்வளவு சீக்கிரம் இருக்கைகள் பறிபோகும், நம்ம ஊர்ல சண்டை போடுற மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை. அந்த சாமி தன் 5 பைகளை எடுத்து ஓடுறார், ஒரு வெறும் இருக்கைக்கு. நானும், இன்னும் பலரும் அந்த இடத்துக்கு சீக்கிரம் போய்ட்டோம்.
அந்த சாமி உட்கார போறா நேரத்துல, நான் அவருக்கு முன்னாடி தள்ளி, அந்த இருக்கையை கைப்பற்றினேன். நேரம் பாக்குறேன், எல்லா இருக்கைகளும் வேற யாரோடு போய்விட்டது. அந்த சாமி மாத்திரம், 45 நிமிடம் ரயிலில் நின்னு பயணிக்க வேண்டிய நிலை!
அவரை நேரா பாத்து, ஒரு சின்ன புன்னகையுடன் "இப்போ தெரிஞ்சுதா, எல்லாரும் இருக்கை தேவைப்படுறோம்!"ன்னு சொல்லுற மாதிரி முகமாடி!
தமிழ் வாழ்க்கையில இது போல...
நம்ம ஊர்லயே, பஸ்ஸில கூட சிலர் மூன்று பேருக்கு இடம் பிடிச்சு உட்காந்திருப்பாங்க, பக்கத்துல நிக்குறவரை பத்தி யோசிக்க மாட்டாங்க. ஆனா, ஒருநாள் அந்த இடம் நம்மக்கே தேவையாயிடும். அப்போ தான் புரியும், “சிறு பழி, பெரிய பாடம்”ன்னு சொல்லுவாங்கதுக்கு காரணம்.
இதிலிருந்து என்ன கற்றுக்கலாம்?
- பொறுமை நம்மையும் காப்போம் – ஒருத்தரோட தவிர்க்க முடியாத சோதனையில நம்ம பொறுமை தான் நம்முக்கு வெற்றி தரும்.
- பங்கிடும் பழக்கம் வளர்க்கணும் – இன்னொருவருக்கும் இடம் கொடுக்குறது நம்மையோ நம்ம பிள்ளைகளைவோ குறைக்காது.
- நல்லவர்கள் எப்போதும் வெல்லுவார்கள் – நேர்மையானவர்கள், பொறுமையுடன் இருப்பவர்கள், கடைசியில் வெற்றி பெறுவார்கள்.
தமிழ் பசங்களுக்கும், பசங்களுக்கு ஒரு சின்ன கேள்வி:
உங்க வாழ்க்கையில் இப்படிப்பட்ட “சிறு பழி” சம்பவம் நடந்திருக்கா? இல்லையென்றால், உங்க நண்பர்களோ, குடும்பத்திலயோ நடந்த விசயங்களை ஞாபகப்படுத்துங்க. நம்ம ஊர்ல “உங்க இருக்கை உங்க இருக்கைன்னு பிடிச்சு வச்சுக்கிறது” நல்லது கிடையாதுனு எல்லாரும் புரிஞ்சுக்கணும்!
இதுபோன்ற சின்ன பழிவாங்கல் கதைகள் உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்தா, கீழே கமெண்ட் பண்ணுங்க. உங்க அனுபவங்களையோ, சிரிப்பு கதையையோ பகிர்ந்துகொள்ள மறந்துடாதீங்க!
முடிவு:
இது போல வாழ்க்கை என்ன சொல்லுது தெரியுமா? "நீங்க தவறா நடந்து பார்த்தீங்கனா, ஒருநாள் பசிக்குற பசிக்கு இடம் வாங்குற பசங்க இருக்காங்க!"
பாருங்க நண்பர்களே, வாழ்க தமிழ்! வாழ்க ஒற்றுமை!
(இந்த பதிவு பிடிச்சிருந்தா, ஃபாலோ பண்ணுங்க – அடுத்த முறை இன்னும் சுவாரஸ்யமான கதைகளுடன் சந்திக்கறேன்!)
அசல் ரெடிட் பதிவு: Take up every seat while waiting 12 minutes for a train? Now you’re standing for 45 minutes instead.